Vakantiedagboek 2002 – Schotland
Voorwoord
Hello everybody! Tempus fugit en we zijn alweer aan Zomervakantie 2002 toe. Het afgelopen jaar is er weer veel gebeurd, maar dat zal ik je besparen. Maar de komende 18 dagen krijg je weer van alles te horen, want de hele familie Kessing is van de partij om op vakantie te gaan! En wat is een vakantie zonder het traditionele Vakantiedagboek? Dit Vakantiedagboek, Vakantiedagboek 2002, is alweer de 4e in de reeks.
Dit jaar een bijzondere vakantie: we gaan namelijk naar Schotland! En van alle belevenissen daar, en de heenreis op de boot, zal ik weer verslag doen.
So, fasten your seatbelts and get ready for a never-forgetting trip!
-Jassin Kessing-
Donderdag 25 juli 2002
DAG 1
14.35 uur We zijn op weg naar IJmuiden, de stad waar we met auto en al de boot op zullen gaan. Al lange tijd is informatie over Schotland de revue gepasseerd. Boeken, Internetsites, brochures, kaarten en een video zijn daar voorbeelden van. Het feit dat het zo laat is, is te danken aan het feit dat de boot pas om 18.00 uur afmeert en we ons om 16.00 uur moeten inchecken. De bootreis zal ons gedurende 15 uur in de nacht, naar het Engelse plaatsje Newcastle brengen. Maar zover is het nog niet. Gisteravond en vanochtend hebben we alles ingepakt. Vanmiddag hebben we oma en opa nog gedag gezegd. In de hoop dat we niets zijn vergeten, rijden we vol goede moed (op de rechterweghelft!) naar IJmuiden.
16.00 uur We zijn zojuist in onze hut aangekomen. Het bestaat uit twee stapelbedden, een wc, douche en dat was het wel zo’n beetje. In de rij met auto’s hebben we lang moeten wachten. Vele meeuwen vergezelden ons en liepen en vlogen overal rond. Om 17.25 uur konden we eindelijk met de auto de boot op rijden. We waren van wal.
22.20 uur Ik kijk naar buiten, maar zie ondertussen niets meer. De zon is ondergegaan en de oneindige zee die we zojuist wel zagen, is ondertussen in het duister gehuld. We gaan even terug naar 17.45 uur, toen het grote bootavontuur met de DFDS Seaways begon. Op ons hutje waren we vrij snel uitgekeken. Van daar liepen we naar het achterdek om te zien hoe de boot zou afmeren en wegvaren. We moesten nog een tijdje in de kou wachten, om precies te zijn, tot 18. 15 uur. Dat was namelijk het moment dat de scheepstoeter ging en we vertrokken. Het ging vrij langzaam; de boot moest eerst achteruit en vervolgens draaien om daarna vooruit de haven uit te varen. Langzaamaan verdween de Nederlandse kust. Als we het goed hebben, hebben we de Noordwijkse en Katwijkse kust ook gezien. We hadden honger en besloten een hapje te eten. Het Jolly Roger Restaurant was voor ons een mooie oplossing. Dus zo zaten we een uur na afvaart aan een tafeltje in het Jolly Roger Restaurant. We hebben er even op moeten wachten, omdat het al druk was. Papa nam ‘french fries’, mama en Moelai een ‘Big Burger’, dat voor hen erg ‘big’ uitviel, en ik besloot typisch Engels te nemen: Fish ’n Chips! Dat was patat met een lekkerbekje. Mijn keus was heel goed omdat het zeer lekker was. Ondertussen konden we naar buiten kijken, alhoewel er niets anders was dan zee. Na het eten hebben we in en op de boot rondgelopen. Papa en ik zijn nog bijna helemaal vooraan geweest, buiten! Je zag de punt van de boot en de controlekamer met allerlei navigatiemiddelen. Binnen zijn we nog in de Sea Shop geweest. De boot is van binnen vrij groot en er zijn veel faciliteiten. Vervolgens gingen we naar de Game Room, waar ik nog een rondje door Moskou heb gereden. Daarna zijn we rustig op lekkere stoelen in een gang gaan zitten, waar we nu trouwens nog steeds zitten. Zoals ik al had gezegd, naar buiten kijken kan niet meer, het wordt maar donkerder en donkerder. We hebben daarnet nog even gepuzzeld en nu ga ik een stukje lezen.
23.15 uur Het is alweer tijd om naar bed te gaan. Daarnet een beetje gelezen. Op de terugweg hebben we nog even bij de disco gekeken: er waren slechts drie personen! Nu maken we ons klaar om te slapen, de eerste nacht in een boot. Goodnight!
Vrijdag 26 juli 2002
DAG 2
8.25 uur Ik heb vannacht goed kunnen slapen. Alleen was het bed te klein en het kussen te vodderig, zodat mijn tenen uitstaken en mijn hoofd niet lekker lag. De anderen sliepen echter minder goed. De schommelingen van de boot heeft ze lange tijd uit hun slaap gehouden. We zijn vanochtend om 7.00 uur gewekt door de omroepster die meldde dat om 8.00 uur het ontbijt zou klaarstaan (in het restaurant) en de boot om 10.00 uur zou arriveren. Iets later stonden we op en we zijn net klaar met eten. (Wat we trouwens zelf hadden meegenomen.)
9.05 a.m. We zijn alweer 1 uur en 40 minuten verder. (Nee, dit is geen typfout, in Engeland moet de klok namelijk een uur achteruit.) Volgens mij zijn we zojuist aangemeerd aan de haven van Newcastle. Daarvoor, dus na het ontbijt, hebben we nog op het achterdek gestaan. Aan bakboord was de Engelse kust te zien met haar vlaktes, kliffen en steden. Welke steden we precies zagen, weten we niet. Het was wel mooi, lekker zonnig weer, zo’n 18°C. Om 9.35 uur vaarden we de haven van Newcastle binnen. Deze haven zag er een stuk mooier uit dan die van IJmuiden. IJmuiden had namelijk allemaal fabrieken, hier zag je groene vlaktes, ruines en huisjes. Even later werden we verzocht om naar het autodek terug te gaan. En daar staan we nu nog steeds. We hebben gezien dat de eerste auto’s de boot al hebben verlaten.
12.20 p.m. Om 9.25 a.m. konden we van de boot af rijden. We reden van het haventerrein af en werden nog op onze ID’s gecontroleerd. Vervolgens begonnen we aan onze autoreis naar Glenfarg, een dorpje met het hotel waar we vannacht zullen verblijven. Voor papa was het even wennen, het verkeer rijdt hier immers links en alles is volledig het tegenovergestelde van Nederland. Het landschap zag er vrij normaal uit. Veel weilanden. Even later begon het heuvelachtig te worden. Op de achtergrond zagen we ook bergen en we zagen ook nog de zee, omdat we langs de kust reden. Ik heb nog wat gelezen. Na Alnwick en Berwick-upon-Tweed gepasseerd te zijn (we waren net Schotland ingereden), hebben we om 11.25 a.m. gepauzeerd in een cafeetje langs de weg. Papa en mama namen koffie, Moelai en ik een Cornetto Soft. We hebben nog wat rondgewandeld en zo’n 50 min. later gingen we weer verder. Nu rijden we richting Edinburgh, de hoofdstad van Schotland.
2.30 p.m. We zijn bijna bij Glenfarg! Vanaf het café hadden we enige moeite met het vinden van de goede route. Edinburgh is een grote en drukke stad en de snelweg was bezaaid met vele borden. Gelukkig gingen we goed en kwamen we bij een tolbrug waar we 80 pence moesten betalen. Ik heb nog gepuzzeld en we hebben gegeten. Rond 2.00 p.m. hebben we nog gestopt bij een tankstation om te plassen en een ijsje te kopen. Even later gingen we weer verder. Ondertussen volgen we de bordjes van de Bein Inn. Nog eventjes geduld…
7.40 p.m. We zijn weer een aantal uur verder en er is weer een hoop gebeurd. Ik zal het allemaal beschrijven. Om 3.15 p.m. kwamen we in Glenfarg aan. Het dorpje is zeer klein maar beschikt toch over 2 hotels: het Glenfarg Hotel en het Lomond Hotel. Wij vonden echter geen Bein Inn! Daarom besloot mama met haar ‘schitterende’ Engels de weg naar dit hotel te vragen. Het bleek dat we nog 3 miles door moesten rijden. Dat deden we en even later zagen we het hotel aan onze rechterhand. Het hotel lag wel erg afgelegen. We gingen naar binnen om in te checken. Een vrouw gaf ons twee sleutels en begeleidde ons naar de kamers. Het hotel ziet er van buiten erg klein uit, alhoewel het toch 20 kamers heeft. Wij kregen kamers 16 en 18. Kamer 16, waar Moelai en ik verblijven, heeft twee enkele bedden. Kamer 18, waar mama en papa verblijven, heeft daarentegen een 2-persoonsbed. Beide kamers hebben wel een bad, maar geen douche! Rond 4.15 p.m. besloten we om een stukje in de omgeving te wandelen. We kwamen echter niet ver omdat er geen voetpaden zijn. Daarom gingen we met de auto maar naar Perth, een stad hier 9 miles vandaan. Om 5.00 p.m. parkeerden we daar op een parkeerplaats. We kochten een parkeerkaartje en liepen vervolgens het centrumpje in. Maar het was ondertussen al sluitingstijd, zodat we niet veel meer hebben gezien. We zijn nog wel een winkeltje in geweest, waar mama naar dekbedovertrekken met franjes zocht. We kregen honger en zochten naar een plek om te eten. De Pizza-Hut zat echter al vol. We gingen daarom maar naar de parkeerplaats in Kinross waar we om 2.00 p.m. gepauzeerd hadden. Daar was namelijk een Burger King. Mama en papa gingen in de rij staan om twee ChickenNuggets Menu’s, een Whopper Cheese, en drie grote patat te nemen. Het ging echter een beetje klungelig. Dat kreeg ik namelijk te horen van een andere Nederlandse man die al voor mama en papa besteld had en aan het tafeltje achter ons ging zitten. Eindelijk aan tafel zagen we dat de drie grote friet ook nog ontbraken! Die heb ik maar opgehaald. Al met al, het eten was best lekker, al stonk de barbecuesaus een uur in de wind. Rond 7.00 p.m. gingen we weer terug naar de Bein Inn. Nu zitten we allemaal in kamer 18 koffie te drinken.
10.40 p.m. De afgelopen drie uur hebben we niet veel bijzonders gedaan. We zijn de hele tijd op onze hotelkamer gebleven. We hebben nog tv gekeken. Er was Friends en daarna de finale van de Engelse Big Brother. Op dit moment kijken we er nog steeds naar. Er is net bekend gemaakt dat Kate de winnares is geworden. Als het is afgelopen, over een kwartiertje ofzo, gaan we naar bed. Is het niet de eerste nacht op een boot, is het wel de eerste nacht in een hotel. Sleep well!
Zaterdag 27 juli 2002
DAG 3
9.27 a.m. Ik heb gisteravond in kamer 16 Big Brother afgekeken. Het was leuk om te zien. Alleen duurde het iets langer dan een kwartiertje. Rond 11.30 p.m. ging ik slapen. Ik lag in een kuiltje. Er lagen twee kussens, wat ik iets te veel vond. Daarom heb ik er maar een op de grond gegooid. Vanochtend werden Moelai en ik om 7.50 a.m. door papa gewekt. Dat wekken leek maar niet op te houden. Ook toen ik al wakker was, bleef papa me maar wekken. We stonden op en probeerden ons te wassen. Washandjes lagen in de koffer in de auto en een douche ontbrak. Het was dus wat onhandig. Om 8.30 a.m. zaten we in het restaurant. De ober vroeg of we thee, koffie en toast wilden. We wilden dat wel en kregen het. Ook vroeg hij of we een ‘cooked meal’ wilden. Dat hield in: 2 bacon, 2 sausages, een egg en een halve tomato. Het zag er heel lekker uit en zo smaakte het ook. 3 kwartier later gingen we weer terug naar de kamers om de spullen in te pakken. Zo meteen zullen we verdergaan naar Nairn, onze eindbestemming.
12.00 p.m. Om 11.45 a.m. zijn we afgeslagen bij het dorpje Pitlochry. In dat dorpje, dat stikt van de toeristen, hebben we rondgelopen. Er waren een en al toeristische winkeltjes. Ik heb ook nog twee grappige cartoonansichtkaartjes gekocht. Daarnet hebben we nog wat gedronken en nu gaan we weer verder. Toen we in Pitlochry aankwamen, scheen het zonnetje lekker, toen we weggingen begon het echter te regenen.
1.00 p.m. We zijn weer een uur en twee kleine pauzes verder. Een halfuur geleden hebben we langs de weg geparkeerd om even van het mooie uitzicht te genieten. De hele tijd rijden we al door de Schotse Hooglanden met haar grote, hoge, kale, maar groene, met schapen gevulde bergen. Daarnet hebben we even getankt.
2.38 p.m. Ik heb nog gelezen. Iets voor tweeën zijn we gestopt in het plaatsje Grantown, waar een dorpsfeest volop in gang was. Het hele dorp van een paar straatjes was aanwezig bij de zes tentjes. Het stelde dus niet veel voor. Wel was er een optreden van een Schotse doedelzakspeler en drie dansende, Schotsgeklede meisjes. Een teken dat we echt in Schotland zijn. Ook hebben we in wat winkeltjes rondgekeken en brood en short-bread gekocht. Nu gaan we voor het laatste stukje.
6.06 p.m. We finally arrived in the Nairn Lochloy Park! But we’ve already a problem. I’ll start at the beginning. Om 3.15 p.m. kwamen we in Nairn aan. Het park hadden we al vrij snel gevonden. Het bestaat uit een camping en stacaravans. We gingen naar de receptie, maar we mochten pas om 4.00 p.m. de caravan in. We liepen daarom nog een beetje rond. Het park ligt aan de kust, aan een baai. Naast het park ligt een jachthaven. In tegenstelling tot het bergachtige landschap van vanmiddag, is het hier zeer vlak. Om 4.00 p.m. haalden we de sleutel van caravan 61 op. Onze caravan ligt ongeveer in het midden van het park. Hoewel het slechts 35 m² is, is het toch groot genoeg voor ons vieren. Er zijn twee slaapkamers. Mama en papa slapen in de kamer met het tweepersoonsbed, Moelai en ik in de kamer met twee eenpersoonsbedden. We hebben van alles in de caravan, zelfs een aparte vriezer, een magnetron, een broodrooster en een haard! We hebben alles uitgepakt en ingeruimd. Sinds we van de boot af zijn, zijn we geen enkele Nederlander meer tegengekomen, op een enkele auto bij de Burger King gisteren na. Hier in het park zagen we ook geen Nederlandse kentekenplaten. Tot we in de kamer zaten en naar buiten keken. Wat bleek: naast ons zitten ook Nederlanders! Wat een toeval! Nu gaat mama koken. Hier is zojuist echter iets aan vooraf gegaan. Mama en papa kregen het gasfornuis niet aan. Daarom moesten papa en ik naar de receptie om te vragen of er iemand kon kijken. Even later kwam er een man en hij draaide het gasfornuis in een handomdraai aan. Mama en papa bleken niet genoeg geduld te hebben om de draaiknop wat langer ingedrukt te houden!
11.03 p.m. We aten macaroni met ham en kaas. (Behalve papa, dan.) Het was goed te eten. Na het eten hebben we een rondje door het park gelopen. We keken bij de faciliteiten bij de receptie. Er waren een bar, een restaurant, een snackbar, een gameroom en een zwembad. Daarna zijn we nog het strand op gelopen. Alhoewel we thuis dichtbij het strand wonen, is deze toch anders dan die van Scheveningen. Hier was het zand veel witter en aan de overkant van het water zag je weer land, we zitten immers in een baai. Teruggekomen heb ik nog gelezen. Na de koffie en de Capri-Sonne met koek (o.a. de short-bread) zijn we om 10.00 p.m. nog bij de bar gaan kijken, omdat daar karaoke zou zijn. Dat was er echter nog niet. Daarom zijn we het havenhoofd op gelopen. Vergezeld met een rijtje zwanen, liepen we weer terug. De karaoke was nog niet begonnen en we keken daarom nog in de gameroom. Een man was aan het skiën op een speciaal skiboard. Het was geinig om te zien. We zijn net terug en we drinken nog wat. Zo meteen, rond 11.30 p.m., zullen we voor het eerst in de bedden van deze caravan slapen. Voor het dagboek van vandaag zit het er daarom op. See ya tomorrow!
Zondag 28 juli 2002
DAG 4
4.30 p.m. Het grootste gedeelte van de dag is alweer voorbij en daarom is er weer wat te schrijven. We zijn vanochtend rond 8.30 a.m. opgestaan. We hebben ontbeten en gedoucht. De rest van de ochtend hebben we niet veel gedaan. Ik heb gelezen en dat was het wel zo’n beetje. Rond twaalven hebben we geluncht. Mama en ik hebben brood geroosterd in de broodrooster. Dat was lekker. Iets later gingen we weg. Met de auto reden we richting Inverness. Op die weg zouden we twee bezienswaardigheden tegenkomen. Eerst kwamen we bij het Cawdor Castle, een 17e eeuws kasteel. We kochten voor £18,00 een familiekaart. We liepen richting het kasteel, maar omdat het nog droog was, besloten we eerst een stukje door de bloementuin te lopen. Het zag er mooi uit. Van daar gingen we het bos in. We liepen de rode route van ¾ mile. We kwamen weer bij de kassa uit. Omdat het al begonnen was te regenen, gingen we het kasteel binnen. Daarbinnen waren verschillende ingerichte kamers, waar we doorheen konden lopen. Sommige kamers waren erg mooi, anderen vielen wat tegen. Uiteraard waren er heel veel oude spullen, maar verbazingwekkend kwamen we ook moderne telefoons, foto’s en andere moderne spullen tegen. Toen we waren uitgekeken, keken we nog in het winkeltje. Daarna liepen we weer naar buiten en gingen het doolhof in. Nou ja, we konden om het doolhof heen lopen, omdat bezoekers er niet in mochten. We maakten nog een foto van het kasteel en gingen weer terug naar de auto. We reden verder naar Culloden. Daar was een museum over een ‘battlefield’. Vroeger heeft hier een grote veldslag plaatsgevonden en uiteraard willen ze daarmee nu profiteren door er een museum bij te plaatsen. We vonden het een beetje zonde van het geld en gingen weer weg. Met de auto reden we weer terug naar het huisje. Daar hebben we thee gedronken.
10.27 p.m. De dag is alweer bijna voorbij en ik heb weer het een en ander te schrijven. Nadat we waren teruggekomen, hebben we niet veel meer gedaan. Ik heb wat gelezen en mama heeft gekookt. Even later hebben we soep met rijst, maar zonder balletjes, gegeten. Ondanks dat was het toch lekker. Ook na het eten hebben we niets bijzonders meer gedaan. In het programmaboekje hadden we gelezen dat er om 9.15 p.m. een Bingo zou zijn in de bar. Om 8.35 p.m. gingen we daar dan ook naartoe. We vonden een plaatsje aan een tafeltje en wachtten af. Ondertussen waren er optredens van Groovy Train, een man en een vrouw die allerlei liedjes zongen. Dat was wel leuk. Toen dat om 9.20 p.m. was afgelopen, kwam er echter geen Bingo. In plaats daarvan kwam er een spel. 3 koppels kregen vragen over hoe goed ze elkaar kenden. De winnaars kregen toen een prijs. Omdat de Bingo toch niet meer kwam, gingen we nog naar de gameroom. Daar hebben papa en ik, net als de man die we gisteren zaten, geskied op het skiboard. Het was erg leuk. Daarna gingen we weer terug naar het huisje. Nu houd ik het weer voor gezien. Bye!
Maandag 29 juli 2002
DAG 5
5.15 p.m. Het is weer een lange dag geweest en uiteraard zal daarvan niets ontgaan in dit Vakantiedagboek. Ik ben vanochtend rond 8.30 a.m. opgestaan. Na het eten en het wassen heb ik niet veel bijzonders gedaan, een beetje gelezen. Later ging mama naar de receptie om te vragen waar de dichtstbijzijnde supermarkt was. Het bleek de Safeway in Nairn te zijn. Even later gingen we er met de auto naartoe. We hadden behoorlijk veel nodig, alhoewel niet alles aanwezig was. Met volgeladen tassen verlieten we de supermarkt. Toen we terugkwamen, hebben we alles uitgeladen en opgeborgen. We hebben gedronken. Mama en Moelai hadden een donut, papa een kokoscakeje en ik een Gingerbread-mannetje. Dat was lekker. Rond 1.00 p.m. gingen we weer weg. Dit keer gingen we met de auto naar Inverness, een grote stad hier 10 miles vandaan. We parkeerden bij de Safeway van Inverness. We hadden honger en gingen op zoek naar een tent waar ze Fish ’n Chips verkochten. Die vonden we niet gelijk. Daarom gingen we eerst de winkelstraat door. We gingen diverse winkeltjes in en gingen nog op zoek naar ansichtkaartjes. Ook liepen we een heuvel op met een vrij modern kasteel erop. We hadden geen behoefte om er geld voor te betalen en gingen dus weer naar beneden. We liepen over een brug over The River Ness. Daar vonden we een cafetaria. Papa nam een ‘large chips’ en mama, Moelai en ik ‘Fish ’n Chips’. We gingen zitten en even later konden we het van de toonbank afhalen. We kregen zeer veel patat. Papa kreeg een hele grote zak die hij niet opkreeg. Wij kregen ook een grote bak patat met een grote gefrituurde vis. De patat was onwijs vet, maar de iets smakeloze vis was lekker. Met uitpuilende magen liepen we even later weer door het centrum. Ik vond een brievenbus om mijn kaartjes in te gooien en mama vond een winkeltje om kaartjes vandaan te halen. We gingen nog wat andere winkeltjes in, Moelai kocht nog 50 armbandjes, en iets na vieren gingen we weer terug naar de parkeerplaats van de Safeway. We reden weer terug naar het park, waar we warme thee dronken.
10.40 p.m. We waren maar net op tijd thuis, want teruggekomen begon het keihard te plenzen. En het hield maar niet op. Sinds vanmiddag regent het al aan een stuk door, zelfs nu nog. We hadden niets meer te doen, we verveelden ons. Ik heb daarom nog maar een beetje gelezen. Honger hadden we ook niet. We hadden in de middag zoveel gegeten, dat we nu helemaal vol zaten. Vandaar gingen we pas om 7.30 p.m. eten. Maar niet de aardappels en wortels die mama en Moelai ’s middags al hadden gesneden. Dat was te veel voor ons. We namen eieren, worst, bacon, toast en cornflakes. Simpel, maar wel goed te eten. Daarna hebben we niet veel gedaan. We hebben nog wel een spelletje gedaan met Wie, wat, wanneer, met wie en waar. Daar kwamen leuke zinnen uit. Voorbeeld: ‘Tweety krabt aan haar kont om 18.00 uur onder de douche.’, ‘Ria en Fong fietsen met Sinterklaas in Tokio.’ Iets later hebben we in de kou en regen nog over het havenhoofd gelopen. Brr! Mama had brood meegenomen om aan de eendjes te voeren. Die eendjes kwamen we wel tegen, maar mama kon het brood niet ver genoeg gooien om de eendjes te voederen. Dus toen verhongerden de eendjes en hoeven we er morgen niet meer naartoe, omdat ze nu dood zijn. Papa en Moelai zagen ook nog een vin. Ze dachten dat het een dolfijn was, maar dat kon natuurlijk niet, want het was eb! Op de terugweg keken we nog even in de bar, Daar was weer een optreden van Groovy Train. Heel snel gingen we weer weg en nu zitten we weer in het huisje. Zo meteen gaan we weer slapen en dat was het weer voor vandaag. Hi!
Dinsdag 30 juli 2002
DAG 6
6.20 p.m. We hebben weer een dag overleefd omdat we gelukkig niet zijn opgegeten. Opgegeten? Waardoor dan? Lees snel verder en je komt erachter. Ik zal vast verklappen dat het een mysterieuze dag was met allerlei geheimen en onthullingen. Ik ben vanmorgen om 9.15 a.m. opgestaan. Na de boterham, de thee en de douche, heb ik nog in mijn PC Gameplay Zomerspecial 2002 gelezen. Als je wou weten wat ik afgelopen dagen heb gelezen, weet je het nu. (Onthulling nr. 1) Na het drinken maakten we ons klaar om naar Drumnadrochit te vertrekken. Drumnadrochit? Wat is dat nou weer? Ik zal het je vertellen. Drumnadrochit is een plaatsje aan het noordwesten van het meer van Loch Ness! En zoals iedereen wel weet, is Loch Ness een zeer geheimzinnig meer. Er schijnt namelijk een groot monster in te zwemmen. Wij namen de proef op de som en gingen op jacht naar Nessie. Iets voor twaalven bereikten we Loch Ness. Er was een parkeerplaats langs de weg waar we even stopten. Daar hadden we een mooi uitzicht over een deel van het meer. Het hele meer zien is onmogelijk, het is immers 38 km lang! Ook was het erg mistig. Dat maakte het nog mysterieuzer. Het meer is ook zeer diep, het diepste punt is 320 m! Je kon er met een trappetje naar beneden, dus dat deden we. Daar stond je op de rotsen aan het water. We hebben foto’s gemaakt en het water van Loch Ness aangeraakt. Ook hebben we een stuk over de stenen gelopen. Opeens hoorden we iets. We keken het water in en zagen allerlei water opspatten. We hoorden gebrul. Uit het water zagen we een grote kop opduiken. De kop steeg steeds hoger en eronder verscheen een lange hals. Het was Nessie! Nessie kwam boven water! We stonden oog in oog met het monster van Loch Ness! Zo snel als Nessie boven water kwam, zo snel verdween hij weer de diepte in. Helaas voor ons zal deze gedachte nooit werkelijkheid worden. We reden weer verder naar Drumnadrochit en parkeerden de auto bij Loch Ness 2000. We wisten niet precies wat het was, maar je zou er allemaal informatie krijgen over Loch Ness en zijn geheimen. We moesten eerst naar de wc. Daar was een apparaat waar je een pence om kon laten persen tot een munt met een logo van Loch Ness erop. Helaas hadden we geen 50 pence stuk die je ervoor moest betalen.
7.28 p.m. Zo, we hebben net gegeten. Wat we hebben gegeten, hoor je straks. Eerst terug naar het grote Loch Ness-avontuur. Voor de ingang van Loch Ness, was een vijvertje met een nagemaakte Nessie. We maakten er nog een foto van. We gingen Loch Ness 2000 binnen en kochten een Family Ticket voor een Nederlandstalige rondleiding, We moesten nog even wachten. Even later begon er op een televisiescherm een inleiding over Loch Ness. Na het filmpje ging er een gordijn open en we mochten naar kamer 1. In totaal waren er zeven kamers en in elke kamer werd een filmpje gedraaid over Loch Ness en zijn monster. De kamers waren donker en leken op grotten. Ook waren er voorwerpen, zoals een boot en een nep-Nessie. De filmpjes werden op de muur geprojecteerd. Soms moesten we blijven staan, soms kon je op een bankje zitten. Het eerste filmpje ging over het ontstaan van Loch Ness. De tweede ging over een mysterieus monster dat sommige mensen in het meer hadden gezien. In andere filmpjes werd hier dieper op in gegaan. Men ging ervan uit dat het monster een Plesiosaurus uit de oertijd zou zijn. Ook werden er allerlei verklaringen gegeven waarom er geen monster in het meer kon leven. Van foto’s, die van Nessie waren gemaakt, heeft men kunnen achterhalen dat het geen echt monster was, maar iets dat erop leek. Soms was het een vogel, soms een houtblok en een andere keer waren het watergolven. Ook zag je dat er veel onderzoek is geweest naar een groot levend monster in het meer. Op het eind mocht je zelf de conclusie trekken. Is het monster van Loch Ness werkelijkheid, of is het maar een fabeltje? Of men ooit achter de waarheid komt, weten we niet. Deze tentoonstelling van een half uurtje was erg interessant. Aan het eind was, uiteraard, een Nessie-shop waar je werd overspoeld door Nessie-spulletjes. Knuffels, T-shirts, petjes, sleutelhangers, boekjes en vingerhoedjes zijn maar een paar voorbeelden. Ik kocht een leuke Nessie-Schotland sleutelhanger. Vervolgens liepen we weer naar de wc. We hadden een 50 pence-munt bemachtigd en lieten een pence ompersen tot een souvenir. Het ziet er erg leuk uit. Daarna reden we verder. We stopten bij het Urquhart Castle. Een echt kasteel was het echter niet meer. De ruines stonden nog aan de kust van Loch Ness. We zijn er niet in geweest, maar het zag er wel mooi uit. We reden weer iets verder en kwamen in het toeristische gedeelte. Ook daar was een Loch Ness Monster Exhibition. Omdat dat een beetje op Loch Ness 2000 leek, zijn we er niet binnen geweest. We hebben in een café nog wel chocolademelk gedronken. Moelai nam echter een ijsje. Het was al 4.45 p.m. en we hadden alles wel gezien. Daarom besloten we het reusachtige Loch Ness-meer achter ons te laten door naar huis te rijden. Bij Inverness belandden we echter in de file. Het ging dus erg langzaam. Een uur later kwamen we weer bij het park aan. De aardappels en wortels, die gisteren al waren klaargemaakt, heeft mama op het vuur gezet. Ook bakte ze een gehaktbal voor papa en vissticks voor haarzelf, Moelai en mij. Even later gingen we dat lekker opeten. Nu moet ik ermee ophouden, omdat mama koffie wil maken en ik de afwas nog moet afdrogen.
11.41 p.m. Nadat we hadden gedronken, gingen we op weg naar de bar. Daar zou namelijk om 8.30 p.m. een Scottish Theme Band spelen. Toen we daar aankwamen, gingen we aan een tafeltje zitten. De kinderdisco was nog volop in gang. Even later kwamen er twee mannen met een gitaar. Iets langer dan een halfuur speelden en zongen ze Schotse muziek. Het was wel aardig om te horen. Daarna kwam een ‘Stars of the Future’ Children’s Talent Competition. Er waren vijf optredens van kinderen tussen de 9 en 13 jaar. De winnaar kreeg uiteindelijk een prijs. Het was best leuk om te horen en te zien. Iets later kwam de loterij. Iedereen kon een lootje kopen en al de opbrengsten samen waren de hoofdprijs. Dit keer van £91,00. Wij deden niet mee. Daarna kwamen de Schotse mannen weer een halfuur. Moelai vond dat heel erg leuk?! Om 11.30 p.m. gingen we weer terug. Zo meteen gaan we weer naar bed. Goodbye!
Woensdag 31 juli 2002
DAG 7
4.52 p.m. Het is vandaag de laatste dag en we hebben het rustig aan gedaan. De laatste dag? Jawel, de laatste dag van juli! Omdat we gisteravond (beter gezegd: gisternacht) laat naar bed zijn gegaan, stonden we vanochtend pas om 9.20 a.m. op. Na het wassen hadden we een uitgebreid ontbijt. We hebben een echt Engels ontbijt gegeten. We hebben bacon, eggs en sausages gebakken en brood geroosterd. Het was allemaal erg lekker. De rest van de ochtend hebben we niets bijzonders gedaan. Ik heb, je raadt het al, gelezen. Tussen de middag hebben we gewoon geluncht. Om 12.45 p.m. zijn we weer eens vertrokken. Ditmaal naar Eglin, een dorpje zo’n 20 miles ten oosten van Nairn. Na een halfuurtje rijden, kwamen we het bordje ‘ Welcome in Eglin’ tegen. We zochten een parkeerplaats die we al snel vonden. In het centrumpje zijn we in diverse winkeltjes geweest. De dekbedovertrekken met franjes kon mama nog steeds niet vinden. We kwamen ook nog langs een oude ruïne van een kerk. We konden bijna alles van de voor- en achterkant zien (de zijkanten waren er niet meer) en vonden het overbodig om ervoor te betalen. Ook hebben de ‘Biblical Garden’ bezocht. Dat was een tuin met bijbelse figuren. Beetje saai. We gingen weer naar het centrumpje, waar we even bij een kerk keken. Toen we echter naar binnen wilden gaan, bleek het te zijn omgebouwd tot… een café! Daarna kochten we nog brood en chocolade-slagroomsoezen bij de Safeway. Die soezen aten we op een bankje op. Ook gingen we een shopping-mall in, daar was echter niets bijzonders. Daarna gingen we weer terug naar de auto en reden we weer naar het park. Daar aangekomen, dronken we thee.
10.37 p.m. We zijn net terug van… dat later. Eerst over naar vanmiddag. Terwijl ik aan het lezen was, heeft mama het eten klaargemaakt. Iets later konden we lekkere spaghettini eten. Daarna heb ik weer gelezen. In het programmaboekje van het park stond vermeld dat er om 8.30 p.m. een ‘Scottish Drum and Pipe Band’ zou optreden. Dus gingen we iets voor die tijd naar de bar. We merkten op dat er nog twee Nederlanders bij waren gekomen. In de bar was nog een kinderdanscompetitie bezig. Het meisje dat gisteren had gewonnen met het karaoke, had vanavond weer gewonnen. Eigenlijk best oneerlijk, omdat zij op dansles zit en de andere deelnemers niet. Nou ja, niets aan te doen. Even later trad er een man op die niet echt kon zingen. Ondertussen kon je Bingokaarten kopen voor een pond. Dat wilden we wel en ik haalde voor twee pond twee kaarten. Ik vroeg tevens of de Schotse band nog zou optreden. Dat gebeurde echter al een hele tijd niet. Het boekje was al oud. De Bingokaarten waren anders dan anders. In plaats van de originele cijfertjes, zaten er 8 speelkaarten opgeplakt. Aan een vrouw aan een ander tafeltje moest ik nog vragen wat schoppen, ruiten en klaveren in het Engels betekende. De antwoorden kreeg ik. Het Bingo kon beginnen. In de eerste ronde moest je een horizontale lijn van 4 speelkaarten vol krijgen met flessendopjes. Bij een volle lijn moest je HOY roepen. Helaas kregen wij daar de kans niet voor en ging de £7,00 aan ons voorbij. Bij de tweede ronde moest je de hele kaart vol krijgen. Maar ook de £50,00 belandde niet in onze handen. We hebben nogmaals voor een tweede keer gespeeld. Ook hier hebben we niet gewonnen. We besloten nog naar het eerste havenhoofd te gaan. Van daar hebben we nog een stuk over het strand gelopen. Het was zeer mistig en de overkant van de baai konden we weer niet zien. Toen we het strand afliepen, bleek dat we veel te ver door waren gelopen. Dat had ik allang tegen papa gezegd, maar hij wou me niet geloven. We liepen dus weer een heel stuk terug naar de caravan. Daar hebben we gedronken. Zo meteen ga ik deze laatste dag voorlezen. Maar weet: Tomorrow, there will be another day with me and this journal!
Donderdag 1 augustus 2002
DAG 8
7.53 p.m. Ooit in het hoogste restaurant van het Verenigd Koninkrijk geweest? Wij wel. Ooit in de hoogste winkel van het Verenigd Koninkrijk geweest? Wij wel. Ooit over de Schotse Hooglanden gelopen? Wij wel. Nieuwsgierig geworden? Wij wel! Lees snel verder om erachter te komen wat wij vandaag uitgespookt hebben.
We hadden vanochtend een normaal ochtendritueel. Na de koffie maakten we aanstalten om te vertrekken. Mama zei dat het op de plaats van bestemming erg koud zou zijn, dus zo dom als ik was, luisterde ik naar haar en deed een trui met lange mouwen aan. We vertrokken om 10.40 a.m. naar Aviemore. Vlak nadat we vertrokken waren, begon het heel erg mistig te worden. We zagen bijna niets meer. Op een bepaald moment reden we ineens de mist uit. We konden opeens alles weer zien. In plaats van dat het kouder ging worden, werd het juist steeds warmer. Dit was ook de eerste dag dat het niet regende. Integendeel, we hadden prachtig weer! Na een uurtje reden we Aviemore in. We parkeerden op de parkeerplaats van de TESCO, een supermarkt. In Aviemore hebben we even rondgekeken en broodjes gegeten. Daarna volgden we de bordjes met ‘CairnGorm Mountain Railway’. De CairnGorm is de op-vier-na-hoogste berg in Schotland, hij is 1245 m hoog. In een foldertje hadden we gelezen dat er een 2 kilometer lange trein zou rijden naar de top van deze berg. Dat leek ons wel leuk. Met de auto reden we al een heel eind naar boven. We pauzeerden nog even om van het prachtige berguitzicht te genieten. Even later reden we verder naar boven. We parkeerden de auto en liepen naar het Base-station. Daar gingen we in de rij staan voor de bergtrein. Er was één rail naar boven. Op die rail pendelde een kleine, paarse trein van beneden naar boven en andersom. Elk kwartier zou er een trein vertrekken. Het was een lange rij, dus moesten we nog even wachten. Boven aan de trap was de Ticket Office. We kochten een Family Ticket om 1.22 p.m. We moesten echter nog tot 1.45 p.m. wachten tot de trein kwam. We namen plaats op de achterste bank. Daar had je een mooi uitzicht naar achteren. De trein vertrok naar boven. Het ging vrij snel, binnen zeven minuten waren we al boven. Het uitzicht vanuit de trein was vrij mooi. Boven moesten we in een tunnel uitstappen. Je kwam bij een Mountain Exhibition Centre uit. Daar was een tentoonstelling over de CairnGorm Mountain. Het was wel geinig. We liepen verder en kwamen in de Shop. De gebruikelijke toeristische ditjes en datjes. Iets verder was het restaurant, het Ptarmigan restaurant. Dit is het hoogste restaurant van het Verenigde Koninkrijk, op 1097 m hoogte! Ook kon je naar buiten om van een deel van het uitzicht te genieten. Hoewel er behoorlijk wat wind stond, scheen het zonnetje nog volop. Nadat we waren uitgekeken, gingen we weer in de rij staan om met de trein naar beneden te gaan. Naar beneden lopen was niet toegestaan. De trein kwam al snel en we gingen zitten. Het uitzicht was weer mooi. Beneden gekomen, begonnen we om 3.15 p.m. aan ‘The Coire Cas Loop Trail’, een wandeling van 4 km door de Schotse Hooglanden. De tocht zou eerst een lang stuk pad en vervolgens een lus hebben, zodat je weer terug liep. De heuvels en het pad lagen bezaaid met stenen en grote keien. Op een gegeven moment kwamen we bij een riviertje dat je moest oversteken door middel van twee grote keien in het water. Voordat we verder liepen, hebben we even gepauzeerd. Het water was erg koud. We vervolgden de tocht en namen bij de kruising het linkerpad. Moelai en ik liepen ten opzichte van mama en papa een heel stuk vooruit. We moesten daarom voortdurend wachten. Even later hadden we het idee dat het pad was opgehouden. Wij liepen echter over de rotsen een heel stuk door. We kwamen hoger en hoger. Na een tijd klimmen vond mama het genoeg, ze kon niet meer verder. Vandaar dat we rechtsomkeert maakten. Het uitzicht op dit punt was heel mooi. We zaten behoorlijk hoog en konden, ondanks de vele mist en wolken, een stuk van de omgeving zien. Het naar beneden lopen ging een stuk sneller. Onderweg schrokken Moelai en mama van een hele grote kikker. Een voorbijlopende man hoorde het en vroeg nog wat er aan de hand was. Gelukkig stelde het niets voor. Twee uur na vertrek kwamen we weer op de parkeerplaats aan. Met de auto reden we weer naar het centrum van Aviemore. Daar parkeerden we en liepen we naar Smiffy’s, een Fish & Chips snackbar. Daar gingen we namelijk eten. Moelai nam een Chips, papa een Chips met Tomato Ketchup, mama net als papa maar dan met een Cheeseburger erbij, en ik nam Fish & Chips. Om eventuele problemen te voorkomen, heb ik ditmaal besteld. Het eten hier was heel lekker. De patat van Inverness was bijna niet te eten, maar deze hadden we heel snel op. De Fish was ook overheerlijk! Met volle magen gingen we weer terug naar het park. Toen we daar om 7.45 p.m. aankwamen, hebben we gedronken. Ik ben dit verhaaltje gaan typen op de laptop, die we hebben meegenomen. Het is ondertussen 9.16 p.m. en zoals je al begrijpt ben ik al een hele tijd bezig. Daarnet hebben we oma en opa even gebeld. Alles is goed in Den Haag. Afgelopen dagen heeft daar een hittegolf plaatsgevonden. Dus terwijl wij in de regen liepen, zaten zij in de volle zon. Met de parkietjes is ook alles goed. Een parkietje van Moelai was uit de kooi ontsnapt tijdens de schoonmaak van opa. Gelukkig kon opa hem weer terugstoppen.
Ik vind dat ik weer genoeg heb getypt voor vandaag. Als we zometeen nog iets bijzonders gaan doen, vertel ik dat morgen wel. Ik heb nu typvingers en ga ermee stoppen. Till tomorrow!
Vrijdag 2 augustus 2002
DAG 9
4.15 p.m. Na een lange donderdag, hebben we het vandaag weer eens rustig aan gedaan. Nog even terug naar gisteravond. ‘s Avonds hebben we namelijk nog even een rondje gewandeld langs het beekje vlak buiten het park. Mama en ik hebben ook nog een raadspelletje gedaan. Om 11.15 p.m. gingen we naar bed.
Vanochtend stonden we weer eens laat op, om 9.30 a.m. maar liefst! We hebben ons gewassen, aangekleed, brood gegeten, thee gedronken en onze tanden gepoetst. De rest van de ochtend heb ik mijn PC Gameplay Zomerspecial uitgelezen. Op de tafel werd dit tijdschrift vervolgens vervangen door een Donald Duck Pocket en een Japanse Puzzels-puzzelboekje. Ook hebben we nog gedronken. Tussen de middag hebben we geluncht. Omdat we nu al bijna een week in Nairn zijn, maar het nog helemaal niet hebben gezien, zijn we vanmiddag naar het centrumpje van Nairn gegaan. We liepen er langs het beekje naartoe. Daar aangekomen, hebben we wat rondgelopen. Ook hebben we een dozijn winkels bezocht. Moelai heeft ook nog een tasje en een geluidmakend Schots beertje gekocht. Omdat mama haar fotorolletje al heeft volgeschoten, heeft ze nog een nieuw rolletje gekocht. Vervolgens zijn we ook nog naar de Safeway gegaan om het een en ander te kopen. Na de inkopen zijn we weer naar de caravan teruggelopen. Daar hebben we thee gedronken.
10.16 p.m. Na de thee heb ik voor het eerst deze vakantie gepuzzeld. Hier bleef ik tot het eten mee doorgaan. We gingen dus eten, bami met een ei en drumsticks. De Schotse drumsticks waren net zo lekker als de Nederlandse. Na het eten heb ik nog gepuzzeld. We hebben nog ‘Top of the Pops’ gekeken en gedronken. Om 8.30 p.m. gingen we weer eens een avondwandelingetje maken. Mama heeft nog oudbakken brood meegenomen om eventuele overleefde eendjes te vergiftigen. Naast het beekje kwamen we de eendjes en zwaantjes tegen. Meeuwen vlogen ook langs. Zo onschuldig als ze waren, voederden Moelai en mama ze met het brood. Om er nog een schepje bovenop te doen, gooide Moelai het brood vaak op de zwanen, in plaats van in het water. Toen het brood op was, liepen we naar het andere uiteinde van het park. Daar zijn we een stuk de duinen in gelopen. Mama en ik kregen last van vele kriebels in het gezicht, dus gingen we snel het strand op om weer terug te lopen. Onderweg kwamen we nog van alles tegen. Vele mooie en lelijke stenen, hele en kapotte schelpen, zeewier, dode kwallen en dode krabbetjes. Een dubbele schelp heb ik nog meegenomen, mama een paar stenen. We liepen weer naar de caravan terug en hebben onze schoenen goed uitgeklopt voordat we naar binnen gingen. Ze zaten namelijk onder het zand. Daarnet hebben we nog een kleine discussie gehouden over het wc-papier. Wat we verder deze avond gaan doen, alhoewel dat niet veel zal zijn, hoor je, als dat nog interessant is, morgen wel. Voor vandaag zeg ik jullie gedag. Good evening!
Zaterdag 3 augustus 2002
DAG 10
9.52 p.m. Vandaag schrijf ik maar een keer, omdat we toch niets bijzonders hebben gedaan. Gisteravond hebben we ook niet veel meer gedaan, weer een raadspelletje gedaan en dat was het. Vandaag zijn we weer laat opgestaan, om 9.35 a.m. werd ik wakker. Vanochtend heb ik toast gegeten. Na de rest van de ochtendbezigheden heb ik gepuzzeld. Na het middageten zijn we met de auto naar Inverness gegaan. We parkeerden bij de Safeway, die we daarna ook zijn ingegaan. In deze reusachtige supermarkt hebben we twee volle tassen aan boodschappen gedaan. De tassen legden we in de auto, waarna we vervolgens het centrum in liepen. Daar hebben we weer heel wat rondgeslenterd en heel wat winkeltjes bezocht. Mama heeft ondertussen haar zoektocht naar de dekbedovertrekken gestaakt; ze kan namelijk geen passende maten vinden. Ze is daarentegen wel geslaagd in een schapenwollen trui. Moelai is de nieuwe eigenares van drie navelpiercings en ook ik heb weer een nieuwe sleutelhanger bemachtigd. Papa had echter niets nodig. Na afloop hebben we nog Fanta en milkshakes bij de Burger King gedronken. Na een hele middag in Inverness vertoefd te hebben, vertrokken we weer naar huis. Daar aangekomen, heb ik weer een paar puzzeltjes gemaakt en heeft mama voor het eten gezorgd. Vandaag aten we rijst met sperzieboontjes en stukjes vlees. De stukjes vlees leken op hondenbrokken, maar waren wel heel erg lekker. Na het eten heb ik weer gepuzzeld en hebben papa en Moelai na de afwas nog een potje gebadmintond. Ook hebben we het nieuws nog gezien. We zitten hier in Schotland precies op een goede plek. In het zuidwesten zijn er vanwege hevige regenbuien vele overstromingen en niet heel ver hier vandaan is er een grote legionella-epidemie uitgebroken. Hopelijk verspreidt het zich niet te snel, anders komen ook wij in de grote problemen. Na het drinken zijn we weer naar het beekje gegaan. We hadden weer oud brood meegenomen om de eendjes en zwaantjes de genadeslag te geven. Het hele beekje zwom zowat rond ons in het water. Ook ik heb wat brood in het water gegooid. De vele eendjes en zwaantjes aten hun kleine maagjes helemaal vol. We liepen vervolgens nog een stukje over een duinpad naar de andere kant van Nairn. In een speelhal keken we nog even rond. We zijn van plan om deze week nog een keer te gaan poolen. Dat is namelijk heel leuk. Over het strand liepen we weer terug. Ik vond een tennisballetje, dat ik op de terugweg heb meegeschopt. In het park verdween hij echter onder een caravan, zodat ik hem kwijt was. Het miezerde een beetje en ik had geen zin om hem op mijn knieën te halen. Het maakt toch niet uit, het was mijn balletje toch niet. In het huisje heb ik popcorn gemaakt. Dat was weer lekker. Ook hebben we net een toetje gegeten. Ook dat was lekker. En dat was het voor de zaterdag. Morgen is er weer een nieuwe dag, met nieuwe belevenissen. Bye-bye!
Zondag 4 augustus 2002
DAG 11
10.10 p.m. Gisteravond hebben we nog een terugblik van Big Brother gekeken. Big Brother is echt een hele hype hier in het Verenigd Koninkrijk. Al de hele week, na de finale, hoor je en zie je van alles over Big Brother. En vooral over Kate, de winnares. Daarna nog een raadspelletje gedaan en om 11.30 p.m. naar bed gegaan.
Schotland staat bekend om zijn vele regen. Maar toch regent het niet elke dag. Neem nou vandaag: het was prachtig, zonnig weer! Het was vandaag zeer warm en we konden zonder jassen lopen!
Vanochtend zijn we rond 8.45 a.m. opgestaan. Na de toast, bacon, thee en het wassen zijn we weggegaan. We reden weer naar Loch Ness en namen halverwege het meer een afslag naar rechts, die ons naar Glen Affric zou leiden. Maar eerst gingen we op zoek naar de Plodda Falls, die we na lang zoeken niet konden vinden. Via een heel smal paadje met tweerichtingsverkeer kwamen we uiteindelijk wel bij de parkeerplaats van Glen Affric. Voordat we gingen wandelen, hebben we eerst een puntje gegeten. Toen dat op was, keken we eerst naar het riviertje. Daarna keken we op een bord welke routes er waren. Dat waren er twee; eentje van 2 miles, 1 uur, en een van 3,5 miles, 1,5 uur. We namen de laatste. Hierbij moesten we de gele paaltjes volgen. Langs het water lopend, kwamen we bij de Dog Falls, een waterval tussen twee rotsen. Hierdoor zagen we er niet veel van. We liepen verder en moesten over een bruggetje lopen. Het begin van de route liep helemaal naar de top van de berg. Via slingerende bospaadjes kwamen we op de top. Daar kon je een stuk van de omgeving zien. Een stukje verder hebben we gepauzeerd en gedronken. We hadden uitzicht over een meertje. Mama, Moelai en ik liepen naar beneden, naar het meertje. Toen we daar stonden, maakte papa van bovenaf een foto van ons. In het meertje zwom, heel eenzaam, een eendje. Met papa liepen we weer verder. Langs de weg stonden informatieborden over het bos en de dieren die daarin leefden. Deze zagen we echter niet. Het bospaadje werd vervangen door een kiezelweg. Het werd steeds warmer en warmer. Op een gegeven moment liepen we het bos weer in en ging het pad weer naar beneden. Daar kwamen we weer terug bij de Dog Falls. Bij de auto hebben we uitgerust en gedronken. Om 3.45 p.m. vertrokken we naar Drumnadrochit. Daar hebben we weer in hetzelfde café als dinsdag gezeten. Mama nam thee en een milkshake, papa een milkshake, Moelai en ik een ijsje. We namen ook nog een bordje patat. Alles was lekker, maar alleen de milkshakes waren niet zo smaakvol. Vervolgens gingen we weer terug naar de caravan. Daar hebben we goed uitgerust. Terwijl mama en papa buiten in het zonnetje zaten, heb ik gepuzzeld. Iets later heeft mama het eten opgezet. We aten nasi. Met het nasivlees was dat erg lekker. Na een puzzel en het drinken, zijn we met wat broodjes weggegaan. De eendjes waren er nog steeds en met de broodjes maakten we het karweitje af. Daarna zijn we weer naar de speelhal gegaan. Daar hebben we gepoold. Papa en ik tegen mama en Moelai. Het was leuk om te spelen. Papa en ik wonnen door onze ballen er eerder in te schieten. Daarna hebben we nog even op het strand gezeten en in de bar gekeken. Mama heeft daar nog een maf praatje gemaakt met de gasman (zie dag 3). Het ging over kilts, dolfijnen en de Highland Games. In de caravan kijken we nu naar de afsluiting van de Commonwealth Games, een soort Engelse Olympische Spelen. Dit is al een hele tijd bezig en vandaag is het eindelijk afgelopen. Ik denk niet dat we zometeen nog wat bijzonders gaan doen. Je hoort het eventueel morgen wel. See you soon!
Maandag 5 augustus 2002
DAG 12
9.37 p.m. We hebben weer een dolfijne dag achter de rug. Ik zal het jullie allemaal vertellen. Vanochtend was weer zoals elke ochtend hier in Nairn. Ik at weer twee geroosterde boterhammen. Ik heb ook weer gepuzzeld. Na de lunch zijn we om 12.05 p.m. vertrokken naar Inverness. We reden naar de Shore Terrace Quay, de haven. Daar was namelijk de ‘Moray Firth Cruises’. Elk anderhalf uur kon je daar een cruise maken over de Moray Firth, de grote baai waar Nairn ook nog aan ligt. Om 12.45 p.m. kochten we kaartjes: twee volwassenen en twee kinderen tot 14 jaar. Alhoewel ik geen 14 meer ben, trapte de vrouw achter de kassa er toch in. Omdat de boot er nog niet was, hebben we nog even rondgelopen. Ook vandaag was het weer een prachtige dag. We gingen weer op tijd terug naar de boot, want er konden 90 mensen in de boot en we wilden wel een goed plekje hebben om de dolfijnen te zien. Dolfijnen? Jawel, dolfijnen! In de Moray Firth schijnen dolfijnen te zwemmen. En uiteraard wilden wij daarvan getuige zijn. Zoals je kan verwachten, zijn we van tevoren wel gewaarschuwd dat de kans bestaat dat we ze niet zien. Ze kunnen immers ergens anders zijn, eten of slapen. Met alle hoop ze te kunnen zien, stapten we om 1.30 p.m. de boot op, die net daarvoor met de vorige groep was aangemeerd. Onze groep bestond uit ongeveer 46 mensen. Nadat iedereen was ingestapt, konden we vertrekken. We vaarden bijna een zwaan aan, maar die kon nog net op tijd opzij zwemmen. We gingen de haven uit, onder een grote brug door en kwamen in de reusachtige baai. We vaarden steeds verder maar zagen nog helemaal niets. Onderweg vertelde een man over van alles waar we voorbij vaarden. Op een gegeven moment zagen we iets in het water bewegen. Opeens sprong er, op een behoorlijke afstand van de boot, een dolfijn in de lucht! Alle mensen op de boot kwamen naar de rechterkant om het schouwspel te zien. Er kwamen nog meer dolfijnen. De boot kwam tot stilstand zodat iedereen rustig naar de dolfijnen kon kijken. Een hele tijd zagen we dolfijnen zwemmen, soms zag je niets, soms alleen de vinnen en soms sprongen ze in de lucht. Dat was een mooi gezicht. Vol bewondering aanschouwden we de dolfijnen, totdat ze verdwenen en het tijd was om terug te gaan naar de haven. Om 3.00 p.m. kwamen we daar aan. We gingen weer naar de auto en reden weer terug richting Nairn. Bij Castle Stuart sloegen we echter af. We waren benieuwd hoe het eruit zou zien, maar we zagen niet veel, omdat het een privé-kasteel is. We reden verder en kwamen bij Fort George, een groot fort in Moray Firth. We zijn er niet ingegaan, maar hebben daar nog wel even naar het water gekeken en gedronken. Om 4.30 p.m. was het dan tijd om terug te gaan. Bij de Safeway maakten we echter nog een tussenstop om vlees, toetjes en drinken te kopen. Bij de caravan heb ik weer gepuzzeld, terwijl mama en papa buiten in het zonnetje zaten. Opeens kwam er een dronkaard naar hen toe. Hij vertelde waar hij woonde en vroeg of mama en papa een glaasje whisky meedronken. Dat deden ze niet en stuurden hem weg. Mama ging eten maken. Om 6.20 p.m. konden we aardappels, bloemkool en varkensvlees eten. Papa had een soort vissticks, maar dan zonder vis, maar met worteltjes, maïs en erwten. Hij vond het best lekker. Na wat puzzels en de koffie, zijn we alweer naar het beekje gegaan. Mama had voor de eendjes speciaal een heel vers brood gekocht bij de Safeway. Dit om de gezondheid van de eendjes weer een beetje op te krikken na de afgelopen dagen. Iedereen was weer van de partij en iedereen at zijn maagje weer vol. Vervolgens is mama weer naar het water gaan kijken, terwijl Moelai en ik gingen poolen. Papa keek mee. Dit keer niet met 15 verschillende ballen, maar met twee verschillende soorten, gele en rode. Moelai moest de gele erin schieten, en ik de rode. Ik heb uiteindelijk gewonnen. We pikten mama weer op en gingen terug naar de caravan. Daar hebben we weer een toetje gegeten en wat we nu gaan doen, weten we niet meer. Deze dolfijne dag zit er in ieder geval weer op. See you later!
Dinsdag 6 augustus 2002
DAG 13
6.55 p.m. Alweer een dag en duizenden liters water voorbij. Of het heel de dag geregend heeft? Nee hoor, het was prachtig weer! Lees snel verder.
Ik werd vanochtend om 9.20 a.m. wakker. Na het wassen en het eten, heb ik gepuzzeld. Dat kon echter niet lang duren, omdat we om 10.30 a.m. weggingen. Dit keer gingen we naar Newtonmore, een klein dorpje ten zuiden van Aviemore. Het was nog wel een eindje rijden voordat we daar aankwamen. We parkeerden op de parkeerplaats van Waltzing Waters. Aan een picknicktafeltje hebben we geluncht. De broodjes van de Safeway waren niet echt lekker. Vervolgens gingen we naar binnen. Daar kochten we kaartjes voor 2 volwassenen en 2 kinderen. Omdat het nog geen 1.00 p.m. was, hebben we eerst in het centrumpje gekeken. Dat stelde echter niet meer voor dan een straatje met een zestal winkeltjes. We liepen daarom maar terug naar Waltzing Waters en gingen weer naar binnen om naar de souvenirs te kijken. Om 1.00 p.m. mochten we de zaal in. We moesten plaatsnemen op de achterste van de tien rijen. Veel andere mensen kwamen niet. We zaten maar met z’n tienen in de zaal. Even later begon het natte schouwspel. O, je wilt natuurlijk weten wat Waltzing Waters is? Oké, het een water, licht en muziek spektakel volgens het foldertje. Terwijl er muziek wordt gespeeld, wordt er op het podium water omhoog gespoten. Dat beweegt en er worden gekleurde lampen op gericht. Zo ontstaat er een mooi schouwspel. Er waren liedjes van ABBA, Elvis Presley, Frank Sinatra en klassieke muziek was er ook. Het zag er heel mooi uit. Maar na 30 minuten begon het wel een beetje eentonig te worden. Gelukkig duurde de show maar 40 minuten, zodat we iets later weer buiten stonden. Omdat er in Newtonmore niet veel bijzonders meer was, zijn we een klein stukje teruggereden naar Kingussie, eveneens een klein dorpje. Ook daar hebben we wat rondgelopen. In een supermarkt hebben we een doosje met vier ijsjes gekocht. We kregen er echter nog een gratis doosje bij, zodat we acht ijsjes hadden! Vervolgens hebben we allemaal op een bankje onze twee ijsjes opgegeten. Daarna zijn we weer teruggereden naar Aviemore. Ook daar parkeerden we de auto en hebben we voor de tweede keer rondgelopen. In een winkel, waar we vorige week nog niet zijn in geweest, is mama bijna geslaagd voor haar onderlakens. Bijna, omdat er geen twee exemplaren waren, maar slechts een. Pech dus! Op een bordje had ik vorige week Stone Circle gezien. Omdat we er toen geen tijd voor hadden en nu wel, zijn we er naartoe gelopen. We hadden er grote verwachtingen van (zoals Stonehenge), maar het stelde uiteindelijk niet veel voor. Het waren een paar kleine stenen die in een cirkel lagen. Op een bordje stond dat het wel 4000 jaar oud was. Het zal wel. We liepen weer terug naar het centrum en keken even bij het beekje. Hoewel het pas 4.45 p.m. was, hadden we al honger. Daarom liepen we Smiffy’s binnen, die we nog wel kennen van donderdag. Daar hebben mama, Moelai en ik ‘Fish ’n Chips’ gegeten en papa een ‘large chips’ met een ‘Veggiburger with no cheese’. Dat was allemaal weer zeer smaakvol. Daarna zijn we weer teruggegaan naar Inverness. Daar heeft papa bij de Safeway getankt. En uiteindelijk zijn we teruggegaan naar het park. In de caravan hebben we een ijsje genomen en uitgerust. 10.52 p.m. Nadat we hadden gedronken, zijn mama, papa en ik om 8.25 p.m. naar de bar gegaan. Daar zou om 8.30 p.m. weer een Schotse band optreden. Daar aangekomen, hoorden we dat ze echter vertraagd waren. We vonden achter in de bar een plekje. Echt veel konden we niet zien, maar dat maakte niet zoveel uit. De ‘Stars of the Future: Children’s Talent Competition’ begon. Zes deelnemers konden hun talenten weer tonen en een vakantie winnen: volgend jaar weer naar Nairn Lochloy! Er was een klein meisje dat karaoke deed, een jongetje dat moppen vertelde, een jongen die een grappig verhaaltje vertelde, drie meisjes die dansten en twee meisjes van 13 die zongen en dansten. Deze wonnen. Daarna kwam ‘ Who wants to be a little bit Richer?’. Dat wilden wij wel en kochten twee lootjes voor £2,00. Moelai was ondertussen ook maar gekomen. Iedereen moest weer gaan staan. Helaas werden lotnummers 332 en 357 voortijdig genoemd en ging de £61,00 aan ons voorbij. Om 10.15 p.m. kwam dan eindelijk ‘Crooked Jack’. Dat waren twee mannen die zongen en muziek maakten met hun gitaar. Het was echter niet veel soeps en we besloten om weg te gaan. Nu zijn we weer thuis en doen we niet veel meer. Daarnet heb ik weer popcorn gemaakt en we hebben het lekker opgegeten. De hele dag heeft het zonnetje geschenen, maar nu zijn de straten buiten nat. Een voorproefje voor morgen? Read it tomorrow!
Woensdag 7 augustus 2002
DAG 14
10.07 p.m. Ik ben vanochtend om 9.30 a.m. opgestaan. Het voorproefje van gisteren was tot zover nog niet uitgekomen. Het was immers lekker weer! We hadden een gewone en simpele ochtend. Heel de dag was eigenlijk simpel, we hebben ook niet veel gedaan. Na het drinken moesten we naar de Safeway om broodjes te kopen. In de Safeway kochten we de nodige spullen. We hadden tevens twee vieze boterbroodjes (van gisteren) meegenomen om aan de aanwezige eendjes te geven. Die schenen de broodjes wel lekker te vinden. Het water in de beek was heel erg vies, ten opzichte van de afgelopen dagen. Dit zal waarschijnlijk komen door de erge overstromingen in Perth en omgeving. Dit brengt natuurlijk veel zand en modder mee hiernaartoe. Het zag er in ieder geval zielig uit voor de eendjes. In de caravan hebben we alles opgeruimd. We hebben ook gegeten. Na een puzzel zijn we rustig met de auto naar Forres gereden. Na zo’n twintig minuten kwamen we daar aan. We parkeerden en hebben in het dorpsstraatje rondgekeken. Er waren een paar winkeltjes, maar bijna allemaal gesloten. Dat omdat het woensdagmiddag was, de winkels sluiten daar dan eerder. Er was een kerk in Forres, waar papa even in wilde kijken. Helaas was hij gesloten. Opeens kwamen er twee vrouwen aan die de kerk openden. Een vrouw vertelde aan ons dat de kerk in 1904 gebouwd was en ze al haar hele leven in Forres woonde. Ook schaamde ze zich voor het vele vandalisme in het dorpje en in de kerk. We kregen van haar een kleine rondleiding door de kerk en mochten boven nog een kijkje nemen bij de ‘bells’. We kregen echter niet meer dan de klokkentouwen te zien. We tekenden het gastenboek en doneerden nog een euro. Daarna zijn we weer naar de auto gegaan. Omdat het nog vroeg was, besloten we om nog een keer naar Elgin te gaan. In Mackays is mama eindelijk geslaagd voor haar onderlakens! Nou maar hopen dat ze passen. We hebben ook nog ijsjes gekocht. De vakantiehulp kon het ijs-scheppen nog niet zo goed, maar het ijs was toch lekker. Aan de €800,00 die we in Nederland hadden omgewisseld in Schotse ponden, bleken we niet genoeg te hebben. Daarom hebben we bij het wisselkantoor nog eens €100,00 gewisseld. Nu hebben we als het goed is genoeg. Het zonnetje was opeens verdwenen en het voorproefje van gisteren werd vandaag keiharde werkelijkheid: het begon te regenen. We gingen daarom maar snel naar huis. Rond 4.45 p.m. waren we weer in de caravan. Het regende nog steeds. Terwijl ik puzzelde, is mama het eten gaan maken. Om 6.30 p.m. konden we eten, spaghetti. Na het eten weer hetzelfde verhaal. Na de koffie weer naar het beekje gegaan met vijf sneetjes brood. De eendjes en zwaantjes waren er echter niet. Ze waren daarentegen wel in de haven. Ze konden weer lekker smullen. Daarna gingen we Sandancer weer binnen, de speelhal, waar we weer gingen poolen. Papa en mama in een team, en Moelai en ik. Moelai en ik wonnen. Vanaf het strand zagen we kermislampen. We waren wel benieuwd naar een kermis in een klein dorpje, dus liepen we het duinpaadje af. De kermis bleek erg groot te zijn. Alhoewel sommige attracties al waren gesloten, waren er nog genoeg over en vermaakten vele jongeren zich. Er waren o.a. een spin, botsauto’s en een rups. Ook speelkasten en eendenvangen. We keken naar de spin en gingen vervolgens weer terug. Bij de snackbar van het park hebben papa en ik Fish ’n Chips gehaald, omdat ik zin had in Fish en deze van het park nog niet geproefd had. Moelai en mama hebben de patat opgegeten. Moelai vond het lekker, mama niet. De vis, de vijfde in deze vakantie, vond ik ook lekker. Nu gaan we niets meer doen. Morgen hopen we een echte Schotse dag mee te maken tijdens de Highland Games. We zijn benieuwd. Hoe dat allemaal verloopt, lees je morgen. See ya!
Donderdag 8 augustus 2002
DAG 15
7.21 p.m. We zijn net terug van een lange dag. We zijn namelijk in Tain geweest op de ‘10th Glenmorangie Tain Highland Games and Gathering’! Vanochtend moesten we vroeg opstaan, om 9.10 a.m. maar liefst. Na de noodzakelijke dingen, hebben we ons klaargemaakt om te vertrekken. Het grote evenement zou om 11.00 a.m. beginnen en we wilden deze bekende Schotse gebeurtenis niet missen. We zijn nu wel in Schotland, maar echt Schotse dingen hebben we nog niet meegemaakt. We hopen dat dat vandaag wel gebeurt. Om 10.30 a.m. vertrokken we. We reden naar Inverness en reden over de grote brug waar we maandag met de dolfijnencruise onderdoor waren gevaren. We kwamen op Black Isle. Tain was echter nog verder, dus reden we over de brug over Cromarty Firth. Na iets meer dan een uur rijden, kwamen we in het dorpje aan. Omdat nergens stond aangegeven waar de Games zich bevonden, vroegen we het aan een man. Het bleek op een groot veld naast het dorp gehouden te worden. We reden ernaartoe en werden door een man de parkeerplaats op geleid. We zagen al dat het evenement niet zo groot was als we dachten. Voor de entree moesten we vanuit de auto al £10,00 betalen. Met dat kaartje kregen we tevens de mogelijkheid om een gratis glaasje whisky te halen en naar de whiskystokerij te gaan. We liepen het terrein op. In het midden was een groot gedeelte afgebakend voor verscheidene activiteiten. Eromheen waren diverse kraampjes en stalletjes. Ook was er een gedeelte met kermisattracties. We liepen rond en keken bij diverse onderdelen. Ik zal proberen alle dingen op te noemen. Veel dingen zal ik niet vergeten, omdat er eigenlijk niet zoveel was. In een ‘Overseas-tent’ hebben we het gastenboek voor buitenlanders getekend. Iets van de tenten vandaan waren Schotse mannen aan het oefenen met hun doedelzakken. Met een zijn we op de foto geweest. Ze waren aan het oefenen, omdat iets verderop een doedelzakwedstrijd bezig was. Op het veld waren ook diverse wedstrijden bezig. Zo waren er heel veel Schotsgeklede meisjes die aan het dansen waren. Ook renden en fietsten er regelmatig mensen langs om als eerste de finish te halen. Sterke mannen probeerden een hamer zo ver mogelijk te slingeren en zware stenen zo ver mogelijk te gooien. Verderop kon je uilen en valken bewonderen. Er was ook een klein uiltje bij dat maar één oog had. Een eng, leeg gat doemde naast zijn ene oog op. Ook werd er een demonstratie gegeven van een valk die door de lucht rondvloog. Bij ‘Sheena’s Tablets’ heeft papa nog een zakje kokostabletten gekocht. Hij vindt ze lekker, ‘maar je moet er niet te veel van eten, anders word je misselijk’. Ook hebben we wat rommelmarktspulletjes bekeken. In het whiskytentje hebben we ons gratis glaasje whisky opgehaald. Mama nam een klein nipje en verdunde het meteen met water. Moelai en ik namen ook een slokje. We vonden het niet lekker. Papa nam niet, want hij moest immers nog naar huis rijden. 8.50 p.m. Ook hebben we even op het kermisje gekeken, het stelde echter niet veel voor. Er heeft ook een hele tijd een ‘Pipe and Drum band’ opgetreden. Schotse mannen maakten in Schotse kleding Schotse muziek met Schotse doedelzakken. We vonden dat we het wel gezien hadden en liepen weer terug naar de auto. Van daar reden we iets verder naar de ‘Glenmorangie Distillery’. In een kamertje stonden een paar attributen om te bekijken en in een kamer daarnaast kon je naar een video kijken. Even later sloten we ons aan bij een kleine rondleiding. Deze bracht ons door de warme destillatiezaal, waar grote machines stonden om de whisky te maken. Daarna liepen we naar de grote opslagschuur, waar honderden vaten whisky lagen. Sommige lagen er al meer dan 10 jaar. Na een lange, droge dag begon het te regenen. Een mooie tijd om terug te gaan. Maar omdat het nog vrij vroeg was, keken we met de paraplu’s nog even in het centrumpje van Tain. Dat stelde echter nog minder voor dan Forres, Kingussie en Newtonmore. Snel gingen we weer naar de auto om naar Inverness te rijden. We hadden weer eens honger. Gisteren hadden we al besloten om naar de pizzeria te gaan, als we die konden vinden. In Inverness parkeerden we op onze vaste parkeerplaats en gingen op zoek naar een pizzeria. Al snel vonden we ‘The DeepPanPizza Company’. Daar nam mama een pizza met gebakken ham, papa een ‘Vegetarian without Cheese’ en Moelai en ik een ‘Pizza Margeritha’. Het was allemaal erg lekker, maar voor mama, papa en Moelai iets te veel. Ik at wel alles op. In de Safeway kochten we nog een toetje. Daarna gingen we weer terug naar de caravan. Daar hebben we gedronken. Om 8.10 p.m. zijn we naar de haven gegaan om de eendjes en zwaantjes te voeren. Ze kwamen al helemaal aangezwommen toen wij naar de rand liepen. Ze vonden het erg lekker. In de caravan hebben we ons toetje gegeten. En dit was eigenlijk de laatste activiteitendag van de vakantie. Morgen houden we het rustig aan, omdat papa zaterdag een lange weg moet afleggen naar Newcastle. Tot zover deze Schotse dag. Sleinthe!
Vrijdag 9 augustus 2002
DAG 16
5.26 p.m. De laatste volledige dag in Nairn Lochloy Holiday Parc! We hebben het vandaag erg rustig aan gedaan en daardoor niet veel gedaan. Ik ben vanochtend om 9.40 a.m. opgestaan. Na het ontbijt, het douchen etc. heb ik gepuzzeld. Dat heb ik de rest van de ochtend gedaan totdat we gingen eten. Mama heeft alvast de meeste spullen ingepakt. Na het eten moesten we nog wat laatste boodschapjes doen. Dus gingen we naar het dorpje om voor de tweede en laatste keer nog een keer rond te kijken en boodschappen te doen bij de Safeway. In Nairn hebben we in een paar winkeltjes gekeken. Daarna zijn we de Safeway ingegaan. We hadden niet veel nodig en waren daarom ook snel klaar. We hadden ook ijsjes gekocht, een 3-pak Solero Exotic. Moelai wilde niet, dus aten mama, papa en ik het lekker op. Het ijs was wel een beetje zacht, zodat het snel op was. Omdat we geen geld meer hadden en papa morgen nog wel moet tanken, hebben we bij ‘The Royal Bank of Scotland’ €50,00 gewisseld in ponden. Eigenlijk wilden we €40,00 wisselen, maar ze konden geen €10,00 teruggeven. Daarna zijn we terug naar de caravan gegaan. Daar hebben we thee gedronken. Vervolgens ben ik gaan puzzelen. Omdat mama en papa nog wilden wandelen, zijn ze nog even weggegaan. Moelai heeft ondertussen de prei klaargemaakt en ik heb de kipblokjes gebakken.
Mama wil graag vertellen wat ze heeft gedaan toen ze weg was:
‘Wij wilden graag nog een stukje wandelen, maar Jassin en Moelai wilden helaas niet met ons mee, dus gingen wij maar alleen naar het strand. Het was er heerlijk en we hebben een heel stuk gelopen, we vonden nog een dooie zeemeeuw; zijn hoofd konden we niet zien. Papa wilde niet door het water naar de zandbank lopen, want hij was bang dat hij natte voeten zou krijgen, jammer, had zo’n mooie foto kunnen worden. Tenslotte vonden wij nog een mooi stuk hout, waar papa onze namen heeft ingeschreven, en hebben we het als een echte totempaal neergezet in het zand, hopelijk blijft hij nog lang staan. Toen we na anderhalf uur terug kwamen, had Moelai de prei voor mij gesneden en Jassin had voor mij de kipfilet gebakken, dat vond ik uiteraard erg lief van ze, alhoewel ik het jammer vond dat ze niet met ons mee waren gegaan.’
Tot zover mama, nu weer terug naar mij. Even later gingen we eten. Bami met prei en kipblokjes. De kipblokjes pasten er niet echt bij, maar het was toch te eten.
10.15 p.m. Na het eten heb ik weer eens gepuzzeld. Na het drinken gingen we om 8.05 p.m. voor de laatste keer een avondwandeling maken en de eendjes voeren. We liepen naar de haven met oud brood. Daar waren de eendjes, zwaantjes en meeuwtjes. Allemaal konden ze weer smullen. Nu was het echt definitief met ze afgelopen. Vervolgens liepen we voor de laatste maal naar Sandancer. Daar hebben we tweemaal gepoold. De eerste keer wonnen papa en Moelai, de tweede keer speelden Moelai en ik tegen elkaar en ik won. We keken voor het laatst nog een keer naar de zee en de overkant en hebben daarna voor de allerlaatste keer in de bar gekeken. Dat stelde weer eens niet veel voor. We hebben in de snackbar nog een Cornetto Soft Vanille gehaald. Papa nam echter een blauwe Slush-puppy. Daarna gingen we terug naar de caravan. Daar worden nu de laatste spulletjes ingepakt. Zometeen gaan we al vroeg naar bed, omdat we morgen zeer vroeg (5.30 a.m.) moeten opstaan. We gaan om 7.00 a.m. weg om op tijd de boot te halen. Eindelijk: de laatste nacht in mijn te kleine ***bed! Yo!
Zaterdag 10 augustus 2002
DAG 17
9.00 a.m. Goedemorgen allemaal! De vakantie zit er al weer bijna op en we zijn op weg naar huis. Terug naar Nederland, naar Den Haag! Maar zover is het nog niet. Sterker nog, we zullen vandaag niet eens thuiskomen, maar morgen pas. Als het goed is, vertrekt de boot om 5.30 p.m. vanuit Newcastle en komt hij morgen rond 9.30 uur aan. En om de boot op tijd te halen, het is namelijk een eind rijden en we overnachten dit keer niet in een hotel, moesten we vanochtend vroeg opstaan, om 5.30 a.m. Voor de laatste keer hebben we in caravan 61 ontbeten en ons gewassen. Vervolgens hebben we de allerlaatste spullen in de tassen gestopt. De tassen hebben we in de auto geladen. Om 6.50 a.m. sloot Moelai voor het laatst de deur van de caravan. We reden naar de receptie om de sleutel in de brievenbus te gooien. Daarna namen we voorgoed afscheid van het park. Ook Nairn lieten we achter ons, toen we richting Inverness reden. We sloegen af richting Perth. Daarnet, om 8.40 a.m. hebben we even gepauzeerd bij een benzinestation om de auto te vullen en de blazen te legen. Nu zijn we weer op weg naar Perth, om daarna naar de hoofdstad van Schotland te rijden, Edinburgh.
11.40 a.m. De verwachte drukte in Edinburgh viel heel erg mee. Dat misschien omdat het nog vroeg was. We reden de afslag voorbij, omdat we geen bordje zagen, maar we konden gelukkig keren. Iets verderop, in Dunbar, zijn we gestopt. We hadden nog £7.85 over en wilden het opmaken. We parkeerden op een parkeerplaats en liepen naar een cafeetje. Daar namen mama en papa koffie en Moelai en ik een te grote mok hot chocolate. Er zat namelijk te veel melk in en te weinig chocoladepoeder. Vervolgens gingen we de CO OP nog in, een supermarkt, om twee dozen Pringles te halen. Even later reden we weer verder, op weg naar Newcastle.
1.10 a.m. Alhoewel het nog vroeg is, is Newcastle niet meer ver weg. We zijn iets te vroeg vertrokken, niets aan te doen. Beter te vroeg dan te laat. Om 12.05 p.m. reden we Schotland uit en Engeland in. Onderweg heb ik gelezen. Om 12.30 p.m. hebben we gestopt om te eten. Twintig minuten later gingen we weer.
2.48 p.m. Iets na tweeën zagen we de boot al. Achter ons reden ook Nederlanders. Omdat het nog vrij vroeg was, sloegen we af bij het ‘Royal Quays Outlet Centre’, een winkelcentrum. De Nederlanders achter ons vertrouwden ons blindelings dat we naar de boot gingen en reden mee. Toen ze het winkelcentrum zagen, hadden ze het eindelijk door en keerden ze om. In het winkelcentrum hebben we rondgekeken. Het was niet zo groot, dus zaten we al snel in de auto. Nu staan we in de rij om in te checken in de ‘Queen of Scandinavia’.
23.15 uur Nadat we onze ID’s hadden getoond en de boarding-passen hadden ontvangen, konden we weer in de rij wachten. Daar moesten we wachten tot de auto’s de boot op konden gaan, om 3.45 p.m. Papa en ik hebben nog binnen in de restauratie gekeken. Daar waren veel stoelen en niet veel meer. We hebben ook even bij de tijdschriften gekeken. Om 3.50 p.m. mochten we verder rijden. We werden weer gecontroleerd en mochten de boot op. We waren nu ook van Engelse bodem! De auto moesten we op de 2e verdieping parkeren. Het uitstappen ging erg moeilijk; we zaten bijna helemaal ingeklemd tussen andere auto’s. We liepen naar boven en liepen naar kamer 5506. Vrijwel hetzelfde als op de heenreis. Daarna gingen we het achterdek op. We moesten nog een tijd wachten. Om 5.00 p.m. werd omgeroepen dat alles in de boot in Nederlandse tijd zou worden aangegeven. Het is dus vanaf nu voorbij met de a.m.-etjes en p.m.-etjes! Om 18.35 uur vertrok de boot. Eerst moest hij weer 180° draaien. Daarna kon hij de haven uitvaren. Naarmate de tijd verstreek, verwijderde de Engelse kust zich steeds verder van ons. (Eigenlijk andersom, maar ja.) We gingen weer naar binnen en besloten om te gaan eten. Dus gingen we de ‘Sailors Corner’ in. Papa nam ‘chips’ en mama, Moelai en ik ‘Fish ‘n Chips’. De allerlaatste Fish ‘n Chips voor een zeer lange tijd. De vis viel echter wel tegen. Het korstje smaakte naar pannenkoek en de vis, met graten, had een vreemd smaakje. Na afloop namen we, behalve Moelai, nog een lekkere coupe ijs. Toen de serveerster vroeg of we de ‘bill’ wilden hebben, zei papa vastbesloten ‘NO’! Dat was best wel lachwekkend. Uiteraard hebben we hem wel gekregen! 2 uur na aankomst gingen we weer weg. Papa dacht Danny Rook, van de televisie, nog gezien te hebben. Omdat ik alleen de achterkant zag, kon ik het niet bevestigen. We liepen naar buiten, naar de voorsteven. Het was vrijwel windstil in vergelijking met de heenreis. Op de achtersteven pakten we vier stoelen en hebben we daar een hele tijd gezeten. Toen we gingen zitten was het nog licht, toen we om 23.00 uur opstonden was het al donker. Binnen hebben we ook nog even gezeten. Papa en Moelai zijn al in de hut, mama en ik gaan ook zo. De een-na-laatste dag zit er alweer op, de laatste dag van deze vakantie kan van start gaan. Ahoy!
Zondag 11 augustus 2002
DAG 18
8.22 uur De laatste dag. De laatste uurtjes. De laatste bladzijden. Over een paar uur zullen we weer thuis zijn! Gisteravond gingen we rond 0.00 uur naar bed. Moelai en ik konden goed slapen, mama en papa een stuk minder. We hadden dit keer geen vervelende schommelingen, maar daarentegen wel een irritante afzuigkap. Om 7.00 uur kwam de omroepster weer even vermelden dat je kon ontbijten in het restaurant. Dat vonden wij niet nodig. Om 7.45 uur werd ik echt wakker. Mama had puntjes meegenomen, die we dus opaten. Ook nog gewassen. Na gaan we weer inpakken.
9.35 uur We zitten weer te wachten. Onder ons rijden alle auto’s langzaam weg. Het zal lang duren, omdat wij boven zitten en moeten wachten tot beneden alles leeg is. Na het inpakken hebben we voor het laatst buiten gekeken. We hebben de hele tijd voorop gestaan. De man die papa gisteren voor Danny Rook aanzag, bleek hem niet te zijn. Moelai en ik hebben hem nu namelijk ook gezien. Het was mistig, dus de kust was erg onduidelijk te zien. Naarmate de tijd verstreek, werd de kust echter helderder. De boot ging steeds langzamer varen en vaarde de haven in. Om 9.15 uur meerde de boot langzaam aan. Autopassagiers werden verzocht om naar de auto’s te gaan.
10.10 uur Welkom terug in Nederland! Weer het vertrouwde rechts rijden, de bekende radio etc. etc. Al vrij snel konden we van de boot af rijden. Daar moesten we echter weer wachten om gecontroleerd te worden. Nu zijn we op weg naar Den Haag, naar huis. De laatste kilometers worden bij de overige 2500 toegevoegd.
Maar dat betekent ook dat dit de laatste zinnen en woorden zijn van dit Vakantiedagboek. Ook dit jaar heb ik er weer met heel veel plezier aan gewerkt, alhoewel het me de laatste dagen wel wat meer moeite heeft gekost. Dit waarschijnlijk omdat we iets langer weg zijn geweest. Ik hoop dat jullie het ook leuk vonden om onze belevenissen te lezen en dat jullie dat volgend jaar weer zullen doen. Want ik kom terug met Vakantiedagboek 2003!
This was Vakantiedagboek 2002, the end of a never-forgetting trip.
See you next year!
Enquête
Ook dit jaar heb ik de familie Kessing weer een aantal vragen gesteld over hun (belevenissen van hun) vakantie. Zo kan je een mooi beeld krijgen hoe ze het gehad hebben en wat ze leuk en niet leuk vonden.
N.B. Alle antwoorden zijn letterlijk opgeschreven.
(1)Wat vonden jullie in het algemeen van de vakantie?
Jassin: Het was een leuke vakantie.
Ria: Ja, wel een boeiende vakantie.
Hans: Variërend, van alles en nog wat gedaan.
Moelai: Lachuh, ik weet ook niet waarom. Vaag, neh, leuk.
(2)Wat vonden jullie van de bootreis?
Jassin: Wel leuk. Beetje hetzelfde als de Stena Line.
Ria: Leuk, maar wel koud.
Hans: Een ervaring rijker en water, water en nog eens water.
Moelai: Het schommelde wel heel erg, hoor.
(3)Wat vonden jullie van het hotel?
Jassin: Het was een leuk hotel.
Ria: Een leuk, knus hotel.
Hans: Aardig, afgelegen en eenvoudig.
Moelai: Wel leuk. Maar wel een beetje donker als je binnenkwam.
(4)Wat vonden jullie van de caravan?
Jassin: Niet al te groot, maar toch een mooi formaat om twee weken te verblijven.
Ria: Eenvoudig, maar goed om 14 dagen in te vertoeven.
Hans: Kan ermee door, maar te weinig privacy.
Moelai: Klein, maar wel geinig.
(5)Wat vonden jullie van het park?
Jassin: De caravans staan te dicht bij elkaar.
Ria: Alles staat veel te veel opgepropt. Kale bedoeling.
Hans: Propvol, te veel caravans op elkaar. Maar kan ermee door.
Moelai: Mwah, niks aan.
(6)Wat vonden jullie van het entertainment in het park?
Jassin: Er was geen entertainment voor de jongeren, jammer. ’s Avonds was het soms wel leuk.
Ria: Welk entertainment? De avond, die met die twee Schotse gasten, was leuk. Het bingo was ook wel leuk. Ik hoopte op meer Schotse optredens.
Hans: Gaat. Niet mijn smaak. Ik heb meer dansen willen zien.
Moelai: We hebben niet veel gedaan. Ik vond het niet leuk.
(7)Wat vonden jullie van het landschap?
Jassin: Hier bij de haven valt het tegen, de Highlands zijn wel erg mooi.
Ria: Zeer afwisselend en het middengedeelte had het mooiste landschap.
Hans: Ja, dat is mooi. Het is panoramisch mooi.
Moelai: De CairnGorm Mountains waren wel mooi, de rest was gewoon.
(8)Welke activiteit(en) vonden jullie het leukst?
Jassin: De CairnGorm Mountains vond ik leuk.
Ria: Naar de CairnGorm Mountains vond ik het leukste. Ik heb dolfijnen gezien in vrijheid. Dat vond ik heel apart.
Hans: De Highland Games. Heel wat anders, joh.
Moelai: Naar de Safeway gaan en de stadjes waar ik leuke dingen heb gekocht. En dan bedoel ik onder andere Argos (winkel).
(9)Wat vonden jullie niet leuk aan de vakantie?
Jassin: Het ‘uren wachten voordat mama een winkel uitging’.
Ria: De Highland Games vond ik tegenvallen. Ik had er meer van verwacht.
Hans: Waltzing Waters vond ik tegenvallen, het was eentonig.
Moelai: Het wandelen, het lopen en het puntje eten. Waltzing Waters was niks aan, een paar springende waters met een lichtje.
(10)Wat vonden jullie van het eten?
Jassin: Lekker eten, vooral de Fish ’n Chips!
Ria: Ja, dat heb ik zelf gemaakt; ik vond het wel redelijk. De Fish ’n Chips die ik heb gegeten was lekker, behalve die van Inverness.
Hans: Normaal. Zoals altijd.
Moelai: De hondenbrokken waren lekker. De rest was wel lekker.
(11)Wat vonden jullie van het weer?
Jassin: Is heel erg meegevallen. We hadden veel meer regen verwacht en veel minder zon.
Ria: Zeer afwisselend; we hebben zowel regens als warme dagen gehad.
Hans: Variabel, te veel regen.
Moelai: Niet echt bijzonder. Lekker boeiende vraag, hè?
(12)Vond je de vakantie lang genoeg?
Jassin: Ja, het had niet langer gemoeten.
Ria: Voor de plek in Schotland waar we zaten, vond ik het lang genoeg. Voor Schotland had ik liever een trekvakantie gehad.
Hans: Hetzelfde antwoord geldt voor mij. Liever ene week hier, andere week daar.
Moelai: Ja, veel te lang.
(13)Wat vonden jullie van Vakantiedagboek 2002?
Jassin: Wat denk je zelf? Ik ben de schrijver. WICKED!
Ria: Erg goed gedaan weer.
Hans: Ik vond het wel leuk om er naar terug te kunnen kijken.
Moelai: Wel geinig. Vakantiedagboek 2002 rulezzz!
(14)Volgend jaar weer naar Schotland?
Jassin: Volgend jaar niet, andere keer misschien. Maar dan niet aan de kust.
Ria: Ik wil niet elk jaar naar hetzelfde land.
Hans: Nee, er zijn nog meer andere landen.
Moelai: NEEEEE! Weer van die lompe Schotse muziek.
(15)Volgend jaar weer zo’n leuke vakantie?
Jassin: Als we weer leuke dingen gaan doen, natuurlijk!
Ria: Ik probeer elk jaar een leuke vakantie te hebben.
Hans: Natuurlijk, we doen ons best om het leuk te houden.
Moelai: Ja.