Voorwoord

Er is er één jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien, dat is het Vakantiedagboek! Vol trots presenteer ik u deze tiende jubileumuitgave van het dagboek der dagboeken! Al negen jaar lang schrijf ik elke vakantie alle belevenissen van de familie Kessing op. In die tijd is er veel gebeurd en is er veel veranderd, maar de vakanties bleven onveranderd en de vakantiedagboeken kwamen elk jaar weer terug. Alhoewel het vorig jaar even leek alsof dit tiende deel niet dit jaar zou komen, is hij toch gekomen. In Vakantiedagboek 2007 reizen de vier leden van de familie Kessing af naar Tsjechië, waar ze voor de verandering één week zullen verblijven. Dat is ook de reden waarom dit tiende deel iets dunner is dan voorgaande jaren, maar dat zou de pret niet mogen drukken. Ik heb weer genoeg gezegd, het is tijd om feest te vieren! Heel veel leesplezier met Vakantiedagboek 2007!

– Jassin Kessing, augustus 2007 –

Redactioneel

Hiep hiep hoera! Het is dubbel feest! Want ten eerste zijn wij blij dat er dit jaar een nieuw Vakantiedagboek is en ten tweede omdat het natuurlijk nummertje tien is! Vanaf deze plek willen wij Jassin feliciteren met zijn prachtige collectie Vakantiedagboeken. Hoe prachtig die collectie dan ook mag zijn, er is altijd plek voor op- en aanmerkingen. Vandaar dat wij ook dit jaar aanwezig zijn om commentaar te geven. Laten we maar snel beginnen!- De redactie, augustus 2007 –

Zaterdag 4 augustus 2007
Dag 1

Zondag 17.32 uur Op deze tweede dag van de vakantie is het tijd om de eerste dag te beschrijven. Gisteren waren we namelijk te moe om lang op te blijven. Waarom? Omdat de wekker bij mama en papa om 2.00 uur al ging. Nou ja, eigenlijk ging hij per ongeluk een uur eerder al, omdat de klok verkeerd was ingesteld. Om 2.00 uur gingen ze er pas uit. Een halfuur en een uur later volgden resp. ik en Moelai. Zoals elk jaar hadden we alles de dag van tevoren al ingepakt, zodat we na ons ‘ontbijt’ al snel konden vertrekken. Terwijl we Peewee (de parkiet – redactie) vergaten dag te zeggen (Vergaten? Arm beestje! – redactie), liepen we met onze laatste spullen naar de auto, de nieuwe auto die dit jaar voor het eerst met ons op vakantie zou gaan. Nadat het huis was gecontroleerd en afgesloten, konden we om 3.30 uur vertrekken. In het holst van de nacht reed papa naar Hengelo toe, waar we een kleine stop maakten om benzine te tanken. Het was nog zeer rustig op de weg, dus alles verliep hartstikke vlot, ook toen ik Duitsland in reed. Aangezien er op die snelwegen geen snelheidslimiet geldt, konden we lekker snel doorrijden. Tegen een uur of zeven was het tijd voor een iets grotere stop. De donkere lucht had op dat moment al plaats gemaakt voor een heldere lucht en een lekker ochtendzonnetje. Het was tijd voor ons tweede ontbijtje, waarbij een gekookt eitje niet mocht ontbreken. Toen papa weer doorreed, begon de zon steeds lekkerder te schijnen. In Nederland zou het dit weekend prachtig weer worden, maar gelukkig werden Duitsland en Tsjechië niet overgeslagen. Op de weg bleef het nog steeds vrij rustig. In de auto vermaakten we ons door te naar buiten te staren, in te dutten, een boek te lezen of door een spelletje op de Nintendo DS te spelen. Onderweg kwamen we niet echt veel bijzondere dingen tegen, het Duitse landschap kenden we ondertussen wel. Het was trouwens wel de eerste keer dat we met een navigatiesysteem reden, dus een blaadje met de routebeschrijving was overbodig. Toen ik weer even ging rijden, had ik onderweg iets meer pech, omdat er regelmatig wegwerkzaamheden waren, waar je op een smallere baan een stuk langzamer moest rijden. Bij een volgende pauze deden we ook weer de gebruikelijke dingen, niets bijzonders dus.

De tijd ging snel voorbij en voor we het doorhadden, reden we al langs de Poolse grens. We vroegen ons af of het navigatiesysteem ons ook eventjes door Polen zou leiden, aangezien dat dan maar een heel kort stukje zou zijn. Liberec zelf ligt ook maar vlak over de Tsjechische grens. We gingen inderdaad door Polen heen, waarbij het opmerkelijk was dat we langer bij de douane moesten blijven staan, dan dat we er doorheen reden. De Poolse douanebeambte vertrouwde papa namelijk niet helemaal, waardoor we de auto aan de kant moesten zetten, zodat hij zijn gegevens even fijn kon uitpluizen. Dit was echter niet één-twee-drie gepiept, waardoor we nutteloos stonden te wachten. Op zich was dit niet eens zo erg, omdat het nog vrij vroeg was. Daarnaast was de reis sneller gelopen dan we dachten, aangezien we geen enkele file waren tegengekomen. Toen we weer door mochten rijden, waren we binnen mum van tijd alweer bij de Tsjechische grens. Hoe dan ook, we kunnen zeggen dat we ooit in ons leven in Polen zijn geweest, ook al was het maar voor een kwartier. Toen we in Tsjechië waren, was het nog maar een klein stukje rijden. Op het moment dat we nog op een grotere weg reden en Liberec nog niet echt zichtbaar was, gaf het navigatiesysteem aan dat de reis nog maar anderhalve minuut zou duren. Dit verbaasde ons, maar al snel later naderden we de rand van de stad en moesten we de afslag namen. Vlak na de bocht verscheen ****Hotel Babylon al voor ons. Van buiten zag het er groot en kleurrijk uit, in schril contrast met de grauwe en lelijke gebouwen die eromheen stonden. Het hotel oogde als een mooi Disney-hotel. Dat het van binnen zelfs nog extremer was dan bij Disney, kwamen we die middag nog achter.

We reden de auto de grote parkeergarage in en liepen vervolgens naar de receptie, waar we om 14.50 uur al konden inchecken. Van de receptionist kregen we een parkeerkaart en vier key cards, twee voor kamer 157 en twee voor kamer 158. Voordat we onze spullen gingen halen, wilden we eerst even de kamers zien. Daarvoor liepen we door het grote hotelcomplex. Van de vijf verdiepingen met kamers zaten wij op de onderste, maar voordat we bij de kamers waren, moesten we nog wel langs een bar lopen en door aardig wat doolhofgangen met andere kamers. Gelukkig wezen bordjes ons de weg. In elke gang klonk muziek van de radio. Met de key cards konden we onze kamers betreden, die er erg mooi uitzagen. Twee mooie bedden, een tafeltje met stoelen, een bureau, een grote kledingkast, luxe lampen, een mooie badkamer met douche. Daarnaast waren de kamers uitgerust met spiegels, een schilderij, een minibar, haakjes, radio, televisie en airconditioning: de ramen die uitkeken op de binnenplaats waren namelijk niet te openen. Via een andere uitgang met lift konden we snel terug naar de auto om onze spullen te halen. Alles was snel uitgepakt en ingeruimd. Het was tijd om dit gigantische hotel (met meer dan 1000 bedden) te verkennen.

Zondag 20.20 uur Naast het hotelgedeelte heeft dit complex ook nog eens het zogenaamde Centrum Babylon, een groot gedeelte met van alles waar je mond van open valt. Een hotel dat zo veel entertainment zou bieden, hadden we bij lange na niet verwacht. Vandaag zal ik niet alles compleet beschrijven, alhoewel we wel aardig wat hebben gezien. Later deze week zullen we alles nog eens uitgebreid bekijken en dit zal ik dan ook verwoorden. Wat we niet hebben gezien, waren de expo ruimte en het congres centrum. Wel hebben we door een indoor winkelstraat met vele diverse winkeltjes gelopen, waar we bij een drogist vier tandenborstels hebben gekocht, aangezien we de oplader van onze eigen elektrische tandenborstel waren vergeten mee te nemen. We hebben bij een klein Mexicaans restaurantje gekeken en zijn langs het Aquapark gelopen, een groot binnenzwembad waar vermaak hoog in het vaandel staat. Glijbanen waren namelijk volop aanwezig. Later zullen we hier nog wel gretig gebruik van maken. Aansluitend is er ook een sauna en massagecentrum. Voor het vermaak in de avond is er ook nog een bowlinghal, een discotheek, een club en een casino. Ook zijn we nog langs een ander restaurant gelopen. De grootste verrassing van de tour was wellicht nog wel de kermis, waar je een rondritje kunt maken, de zweefmolen of draaimolen in kunt, popcorn en suikerspinnen kunt kopen, etc. Ook had je een arcadehal met schiet-, race- en dansspellen. Een andere ruimte was gereserveerd voor het IQ Park, waar je allerlei ‘slimme’ speeltjes en puzzeltjes had. Zo kon je geurtjes proberen te raden, visuele trucjes bekijken, een plastic lichaam uit elkaar halen, een afdruk van jezelf maken in een bord met staafjes, origami maken, etc. Allemaal zeer bijzonder en lollig. Dan was er ook nog het labyrint, waar we nog niet in zijn geweest. Wel zijn we in een ander spiegeldoolhof geweest, dat ook lachwekkend was. Duizelingwekkend was de tunnel met sterretjes, waarbij de tunnel ronddraaide. Terwijl jij in principe recht op de brug bleef staan, draaide alles om jou heen, waarbij je zelf het idee had ook te draaien. Probeer dan nog maar eens je evenwicht te behouden, echt supereng! Aan het eind had je nog een ruimte met allemaal waterspeeltjes, zoals waterpompen en waterraden. We hebben nog een kijkje genomen in de ontbijtzaal en het binnenpleintje, waar onze kamers op uitkijken. Hier staan tafeltjes en stoeltjes om te gaan zitten, terwijl je kunt genieten van de plantjes om je heen. Ergens bij een vijvertje waren ook kleine schildpadjes te vinden. In een andere ruimte, met een ingang van een groot stenen hoofd, had je zelfs een kooi met twee grote boa constrictors! In de kooi ernaast zaten twee hele mooie en grote kraaghagedissen boven op de takken, vergezeld van een eekhoorntje (en een paar konijnen – redactie). Echt een heel gaaf gezicht om deze prachtige beesten te zien.

Na deze verbazingwekkende tour door het hotel hadden we wel trek gekregen. In de hotelkamers bekeken we wat foldertjes en de plattegrond van de stad om een plek te zoeken om te eten. Na enige moeite vonden we al rijdend restaurant Ambiente, dat aan de rand van het centrum lag, hier niet al te ver vandaan. De kaart zag er van buiten prima uit, dus liepen we naar binnen en gingen aan een tafel zitten. Het Mexicaanse restaurant zag er sfeervol uit en naast ons stond een grote grill, die een kok op dat moment aan het aanmaken was. De kaart had genoeg lekkere dingen, dus was het geen probleem om iets uit te zoeken. (Of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt. – redactie) Papa had uiteraard een vegetarisch gerecht: een wrap met groente. Moelai en ik namen fajita’s met kip, pannenkoek die je zelf mocht vullen met kip, ui, paprika, room, sla, kaas en salsa- en guacemolesaus. Dit was op enkele kleine dingetjes na, best te eten. Mama nam een grote steak. Al het eten was dus best lekker en nog voor herhaling vatbaar ook. Het mooiste was nog wel het bedrag dat we moesten betalen. We zitten namelijk in Tsjechië en alles is hier spotgoedkoop: in Nederland is alles makkelijk 1,5 tot 2 keer duurder. Het zal dus geen probleem worden om hier elke avond uit eten te gaan, iets dat wel moet, aangezien we voor het eerst in een hotel zitten. Toen we waren uitgegeten, zijn we weer teruggegaan naar het hotel, waar we eventjes heel lui in een van de kamers zijn gaan zitten en liggen. We waren heel erg moe van deze eerste en lange dag en zijn daarom rond een uur of tien ook erg snel gaan slapen. Wel werden de wekkers gezet, aangezien we de volgende ochtend nog wel wilden ontbijten!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Mooie dag. Het was niet zo druk op de weg, we konden lekker doorrijden naar de plaats van bestemming. Deels saaie route, had mooier verwacht. Al met al waren we toch ruim op tijd zoals gepland. Twaalf uur in de auto. Hotel is mooi, maar zeer massaal, omdat het groot is. Binnen is net een doolhof, je moet wel weten hoe je moet lopen om naar je kamer te gaan. De rest is mij prima bevallen, lekker bed.
Moelai: Het was een lange reis. Toen we het hotel gingen verkennen, vond ik alles erg mooi. Het IQ Park was ook erg leuk, met allerlei spelletjes en de verlichte draaitunnel. Het eten in het restaurant was ook erg lekker en daarna was ik erg blij dat we gingen slapen, want ik was erg moe. Ik was ook gelijk in slaap gevallen.
Ria:      De heenreis is me heel erg meegevallen. Het hotel ziet er heel erg mooi uit, maar wel jammer dat het allemaal binnen is. Vroeg gaan slapen en als een blok in slaap gevallen omdat ik zo moe was.

Zondag 5 augustus 2007
Dag 2

21.05 uur De tweede dag is alweer bijna voorbij en het is tijd om te vertellen wat voor bijzondere dingen we vandaag hebben gedaan. En dat is ook niet mis. Vanochtend gingen onze wekkers om 9.00 uur. Dit moest ook wel, aangezien we de mogelijkheid hadden om te ontbijten tussen 6.30 uur en 10.30 uur. We hadden allemaal heerlijk geslapen in de zachte bedden met eveneens zachte kussens. Nadat we allemaal klaar waren, gingen we klokslag tien uur op weg naar de grote ontbijtzaal, waar het lekker druk was, maar er nog wel plek voor ons over was. De keuze uit eten en drinken was enorm! Zo kon je kiezen uit vele broodjes en sneetjes brood, de gebruikelijke soorten beleg, bacon, eieren, worstjes, aardappeltjes (van het diner van gisteravond – redactie) en diverse soorten fruit, waaronder frisse meloen. Daarnaast kon je nog een stuk cake nemen, je eigen brood roosteren, kiezen uit verschillende soorten cornflakes, uit een apparaat diverse smaken koffie of fruitsapjes halen, heet water pakken om vervolgens uit een bak een van de vele theezakjes te pakken en kwark met vruchtjes scheppen. Al met al genoeg om een behoorlijk compleet ontbijt te nuttigen. Het enige dat we misten waren de croissantjes, maar het kan ook zijn dat die al op waren toen wij kwamen, aangezien we wat aan de late kant waren. Tot 10.30 uur kon je gewoon alles van dit buffet pakken, terwijl je lege bord op tafel door de medewerksters werd weggehaald.

Na dit heerlijke ontbijt hebben we in onze kamers de planning voor de week gemaakt en hebben we ons klaargemaakt voor vertrek. Met de auto vertrokken we vandaag naar het noorden van Liberec, waar we twee naast elkaar gelegen parken wilden bezoeken. Na een niet al te lange rit parkeerden we de auto op een van de daarvoor bestemde plekken. Je moest echter wel een kaartje bij de automaat kopen, waarbij je moest aangeven hoe lang je wilde parkeren. Wij kozen er voor om vijf uur te blijven, iets dat ons maar 50 kronen kostte, dat omgerekend maar €1,79 is, een bedrag waarvoor je in Den Haag niet eens een half uur kunt parkeren! Voor een ander laag bedrag kochten we kaartjes voor het eerste park dat we vandaag zouden bezoeken: de botanische tuin! Op deze prachtige, warme en zonnige dag was het ideaal om zo’n mooi park te bezoeken. In het midden zagen we een groot glazen gebouw, maar voordat we daar in gingen, hadden we eerst nog genoeg te zien in de openlucht. Wat we hier allemaal zagen, is moeilijk te omschrijven en veel beter om zelf te aanschouwen. Terwijl we over de paden liepen, zagen we aan weerzijden duizenden bloemetjes, plantjes en struikjes. Overal waren plekken ingericht waar speciale plantjes bij elkaar waren geplant en de ondergrond op die specifieke planten was aangepast. Met bordjes werd aangegeven wat alles was. Een apart gezicht om te zien waren allemaal kleine vijvertjes met in elk vijvertje een andere soort waterlelie. Zo waren er tientallen van deze vijvertjes. Omdat de tuin niet enorm groot was, waren alle veldjes wel dicht op elkaar gezet. Ondanks dat alles dichtbegroeid was, was het allemaal wel een erg mooi gezicht om te zien. Toen we buiten alles hadden aanschouwd, hebben we eerst een lekker ijsje gegeten, alvorens naar binnen te gaan, waar ook een aantal ruimtes was ingericht. Alle planten die je hier kon zien, waren planten die alleen in het buitenland met een ander klimaat groeiden. Zo was er een ruimte die de vochtige, maar zeer hete tropen nabootste. Het was fascinerend om door deze jungle heen te lopen en alle bijzonder tropenplanten van dichtbij te zien. Een andere ruimte had weer andere jungleplanten. In een ruimte op de bovenverdieping was een grote collectie van cactussen te zien. Zoveel verschillende cactussen hadden we nog nooit bij elkaar gezien!  En zo waren er nog enkele ruimtes, elk met een andere vegetatie, zoals die van Madagaskar. (Zo hebben jullie deze vakantie toch nog een kleine wereldreis gemaakt! – redactie) Tenslotte was er nog een ruimte met kleine aquaria, waarbij speciale onderwaterplanten en vissen in zaten. Deze waren ook zeer fascinerend om te zien. Eén vis hadden we nog nooit eerder gezien en zag er best eng uit, aangezien hij de kop van een alien leek te hebben. Ook was er een aquarium met twee hele bijzondere en mooie onderwaterschildpadden. (Carettochelys insculpta – redactie) Het schild van deze beesten zat aan het lichaam vast: kop, nek en schild liepen gewoon in elkaar over. Dit hadden we nog nooit eerder gezien.

We waren twee uur verder en de botanische tuin hadden we nu wel gezien. Het was tijd voor nog meer beestjes: Naast de botanische tuin lag namelijk nog een dierentuin! Voor hetzelfde lage bedrag als voor de botanische tuin kochten we een kaartje voor de dierentuin. Een plattegrond of iets dergelijks hadden we niet echt nodig, omdat de route door de dierentuin grotendeels werd bepaald door het enkele pad dat er was. Ondanks de vaste route was er toch nog genoeg te zien. Ergens vonden we het op dit moment jammer dat het zulk lekker weer was, omdat vele dieren voor pampus in de zon, of juist in de schaduw, lagen te slapen. Sommigen zaten zelfs verstopt in hun hok, in plaats van zich te laten zien in het, voor de meeste, kleine buitengedeelte. Een selectie van de beestjes die we gezien hebben: hertjes, geiten, lama’s, kamelen, zebra’s, giraffen, verschillende soorten apen en vogels, pinguïns, tijgers, leeuwen, flamingo’s, wilde katten, stokstaartjes en zeeleeuwen. Ook waren er twee olifanten, die met een verzorger een kleine show aan het opvoeren waren toen wij er langs liepen. Deze circusact leek ons een beetje ongepast en was niet eens zo bijzonder om te aanschouwen. In een binnenhok hebben we ook nog enkele vogels en krokodillen gezien. De hagedissen en slangen zaten helaas verstopt. Grappig om te zien was het geruzie van enkele zebra’s bij hun etensbak en een stoeipartijtje, inclusief achtervolging, van twee stokstaartjes. Bij een kraampje kochten we nog een lekkere maïskolf om af te kluiven. Na drie uur was het alweer tijd om de drukke dierentuin te verlaten. Ten eerste omdat we alles nu wel gezien hadden en ten tweede omdat ons parkeerkaartje afliep. Precies op het juiste moment bereikten we de auto, waarmee we weer terug zijn gegaan naar het hotel om lekker uit te rusten.

Moelai en mama wilden graag op het dakterras van het hotel gaan zonnen, maar helaas was de deur naar dit terras gesloten. Terwijl ik het verhaal van gisteren ben gaan typen en papa op bed is gaan luieren, zijn mama en Moelai het een en ander gaan informeren over het terras. Dit gaf echter weinig resultaat. Wel kwamen ze terug met de mededeling dat we om 18.30 uur bij het buffetrestaurant van het hotel zouden eten. Aangezien dat vijf minuten later al zou zijn, liepen we daar meteen naar toe. Voor (omgerekend) maar €6,00 kon je hier onbeperkt gebruik maken van het buffet. Zelfs de eenvoudige drankjes waren inbegrepen. We hadden genoeg keus uit lekkere dingen: soep of salade als voorgerecht en diverse soorten vlees, groenten en rijst als hoofdgerecht. Als toetje mocht je een cakeje of fruit pakken, of zelfs een bordje met ijs opscheppen. We aten ons hier helemaal vol, omdat alles best lekker was. En dat allemaal voor zo weinig geld! In het restaurant was het gek genoeg toch niet zo druk. Na het eten zijn we weer naar de kamers gegaan, waar ik ben gaan typen en papa tv is gaan kijken. Moelai en mama wilden toch nog eventjes zwemmen, zodat ze voor het eerst het Aquapark konden uitproberen, dat tot 22.00 uur open zou zijn. Hun verhalen waren zeer positief, dus gaan we morgen met z’n allen het zwembad uittesten. Het is nu ondertussen alweer 22.51 uur en we zijn weer best moe. Hier op de kamer hangen we ook maar wat rond. Het zal ook niet lang duren voordat we gaan slapen. Tot morgen!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Heerlijk geslapen. Lekker uitgebreid ontbijt. In de botanische tuin hebben wij diverse en verschillende planten gezien. De dierentuin is zeer oud, maar wel hebben we alle dieren gezien. En lekker weer. Bij het dinerbuffet heb ik maar één keus kunnen maken, maar bij het toetje had ik een heerlijk ijsje. Daarna heerlijk uitgerust in onze hotelkamer.
Moelai: Het ontbijt vanmorgen was heel uitgebreid en lekker. De botanische tuin was wel eventjes leuk om te zien, maar bij mij blijft het: ‘een plant blijft een plant, zoveel verschil zit er niet aan’. De dierentuin was wel leuk. Het goedkope dinerbuffet was erg lekker. Daarna hebben we het zwembad ontdekt en die is erg mooi.
Ria:      Vanmorgen eerst heerlijk ontbeten in het hotel. De botanische tuin en de dierentuin waren erg geslaagd vandaag. En het diner van vandaag was heerlijk voor weinig geld.

Maandag 6 augustus 2007
Dag 3

19.57 uur Voordat we zo meteen een lekker frisse duik gaan nemen in het Aquapark, eerst nog even een beschrijving van de dingen die we vandaag gedaan hebben, ook al is dat niet enorm bijzonder. Vanochtend zijn we een half uurtje eerder opgestaan dan gisteren, zodat we iets eerder en wat langer van het ontbijt konden genieten. Het aanbod was deze ochtend min of meer hetzelfde als gisteren, maar vandaag lagen er ook gekookte eieren. We aten ons weer helemaal vol met al het lekkers. Dit moest ook wel, aangezien er in het hotel geen lunch wordt opgediend. Toen we na het ontbijt allemaal klaar waren, zijn we op onze slippers naar het centrum van Liberec gelopen. Het was vandaag een prachtige zonnige zomerdag. Hopelijk blijft het de hele week zulk lekker weer, maar helaas zegt de weersverwachting iets anders. We wachten het gewoon af.

Het was niet ver lopen naar het centrum, eigenlijk konden we de hele tijd een zeer ondiep beekje volgen, waar drie vissen tevergeefs tegen de stroming in probeerden te zwemmen. We hopen voor ze dat het beekje niet nog meer uitdroogt, want anders is het snel met ze gedaan. (Morgen ontbijt met visfilet? – redactie) Even later kwamen we aan bij een plek wat het begin van het centrum leek te zijn. Hier bevond zich ook het grote bus- en tramstation, want deze reden overal door de stad heen. We zijn de eerste grote winkelstraat ingelopen die we vonden. Hier kwamen we genoeg winkeltjes tegen, maar echt speciaal waren ze niet. Volgens Moelai waren de modezaakjes ook niet echt hip en liepen ze hier rond in kleding van jaren terug. Het winkelstraatje liep uit op een plein met het grote oud uitziende gemeentehuis. We liepen nog enkele kleine straatjes door voordat we door een ander winkelstraatje alweer terug liepen. Enorm groot en bijzonder was het centrum namelijk niet. Het viel ons onderweg wel op hoeveel casino’s we tegenkwamen. Ironisch genoeg kwamen we ook een groot aantal banken tegen. Toen we weer min of meer terug waren bij het begin, zijn we nog een klein overdekt winkelcentrumpje ingegaan. Hier was ook nog een aantal zaakjes te vinden, net als een paar kleine drink- en eetgelegenheden. In de kelder bevond zich een supermarkt, waar we nog even in zijn gegaan. Hier hebben we een paar kleine dingetjes gehaald, zoals water en chips. Vanwege een probleem over het bedrag van twee broodjes bij de klant voor ons bij de kassa, duurde het even voordat we konden betalen, maar het lage bedrag maakte veel goed. Daarnaast was het toch nog vroeg in de middag. We liepen weer naar buiten, waar de Kentucky Fried Chicken op ons stond te wachten. Natuurlijk konden we het niet laten om hier wat lekkers te halen en dit buiten op een bankje te verorberen. Na dit smulwerk was het echter pas 14.00 uur. In het centrum viel gewoon niets meer te doen, dus waren we genoodzaakt terug te gaan naar het hotel.

Gelukkig hadden we daar nog wel iets anders te doen. Moelai en mama wilden namelijk erg graag van het mooie weer genieten en gaan zonnen. Dit kon op het dakterras van het hotel, maar deze was alleen maar bereikbaar via het Aquapark. Papa en ik wilden ook wel meegaan, zodoende kon ik ook wat bruin worden en verder lezen in m’n boek van 24. Dus met onze zwemkleding liepen we naar het Aquapark, om ons daar om te kleden en het zwembad in te gaan. Via een omslachtige wijze konden we een lift in die ons naar het dakterras bracht. Dit vonden we nogal vreemd, omdat er op de vijfde verdieping van het hotel ook een deur naar het dakterras zit, maar deze gesloten is. Afijn, op het dakterras was een groot aantal stoelen en ligstoelen te vinden, maar deze laatste waren allemaal bezet. Desondanks wisten we een prima plek in de zon te vinden met vier gewone stoelen. In de warmte hebben we hier een hele tijd gezeten, zodat we nu allemaal vast wel een tintje bruiner zijn geworden. Papa heeft ter afwisseling nog een korte duik in het zwembad genomen. Zo kon hij tevens nog even zijn zwemlessen bijhouden (die hij sinds september 2006 volgt – redactie). Op het dakterras was verder niet veel te doen: je kon bij een bar nog wel drinken en ijsjes kopen, op een verhoging de omgeving bekijken, in een rubberen zwembadje springen en onder een koude douche staan, dat Moelai even heeft gedaan om af te koelen. Ik vermaakte me prima met m’n boek. Hier hebben we de rest van de middag gezeten, totdat we er genoeg van hadden. 

Nadat we nog even op de hotelkamer de foto’s van afgelopen dagen hadden bekeken, zijn we naar beneden gegaan om te eten. We waren van plan om gebruik te maken van het dinerbuffet in het atrium, dezelfde ruimte als waar het ontbijt werd geserveerd. Helaas was dit voor ons niet mogelijk, omdat dit alleen maar kon voor mensen die een compleet hotelarrangement hadden. We weken daarom maar uit naar het Mexicaanse restaurant van het hotel, waar we eigenlijk later deze week nog wilden eten. Dat laatste zal deze week alsnog gebeuren, aangezien het restaurant vandaag dicht was. Omdat het grote en luxe restaurant ook gesloten was vanwege technische redenen, moesten we opnieuw uitwijken naar het buffetrestaurant van gisteren. We hadden namelijk geen zin om in het centrum van Liberec te eten, omdat we nog wilden gaan zwemmen. In het buffetrestaurant hadden ze gelukkig nog genoeg keus. Sommige dingen waren wel hetzelfde als gisteren, maar er waren ook enkele nieuwe dingen. We hebben weer een aantal keer allerlei lekkere dingen opgeschept. Achteraf genoten we ook van de gebakjes en het ijs. Nadat we weer helemaal vol zaten, zijn we terug gegaan naar de kamers, waar ik dit ben gaan typen. Aangezien het nu 20.27 uur is en het nu wel iets rustiger zal zijn in het Aquapark –overdag is het enorm druk–, gaan we nu lekker zwemmen!

22.21 uur Daar zijn we weer, met nog vochtige haren zelfs. Daarnet zijn we met z’n vieren naar het Aquapark gegaan, hebben we ons daar omgekleed en onze spullen in een kluisje gelegd en zijn we vervolgens het zwembad in gelopen. Het tropische zwembad was een stuk rustiger dan ’s middags, maar uiteraard nog steeds zeer groot en vol van de leuke dingen om jezelf te vermaken. De mensen die er waren, maakten daarom ook gretig gebruik van al dit moois. Een vergelijking met het Tikibad valt zeker te maken. Eerst zijn we van een brede, maar korte en rechte glijbaan afgegleden. Vervolgens zijn we het grottenstelsel ingezwommen, waarin we op sommige plekken konden zitten, maar dat niet hebben gedaan omdat de bubbels het niet deden. De leuk verlichtte route leidde ons zelfs langs twee aquaria in de muur, met vissen uiteraard. We zijn ook nog even in een kleine iglo geweest (met een grote piraat erbovenop), waar een sproeier je van boven ook nog eens nat spoot. (Zodat je nog natter kon worden? – redactie) Vervolgens zijn we ook van de glijbanen af gegaan. Dit zwembad heeft er maar liefst vier. De lange gele glijbaan was onze favoriet, waar we een paar keer van af zijn gegleden. Dan was er ook nog een klein rood baantje die we even hebben uitgeprobeerd. Ook was er net zoals in het Tikibad een glijbaan die uitmondde in een trechter, maar hier hielden we niet zo van. Wel ben ik door de donkere glijbaan heen gegaan, waar Moelai eerst niet in durfde. Toch was hij erg gaaf, omdat je eerst door een buis met lichtjes heen ging, je vervolgens nat werd gespoten door een straal water en je tenslotte plots veel vaart maakte om dan het water in te plonzen. Na mijn enthousiaste verhaal wilde Moelai ook wel, die gillend de baan door gleed, maar het toch erg leuk vond. We zijn ook nog eventjes in de behoorlijk hete stoomsauna gaan zitten, iets dat best apart was. Hierna hebben we heel even gepoedeld in het ijskoude bad, iets dat nou niet echt fijn was. Een bezoekje aan het verwarmde bubbelbad was een stuk lekkerder. Ook kon je nog een kleine stroomversnelling door. Zoals wel te begrijpen is, hebben wij ons reuze vermaakt in dit zwembad, maar moesten we het bad tegen een uur of tien verlaten, omdat het zou gaan sluiten. Nadat we ons hadden omgekleed, zijn we lekker uit gaan rusten op de kamer. Mama en papa zijn op dit moment een rondje gaan lopen en Moelai hangt voor de tv. Zo meteen is het alweer 23.00 uur en zullen we de dag weer afsluiten. Morgen weer een nieuwe dag te gaan, tot dan!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Liberec is saaier dan ik dacht, had het moderner verwacht. Ondanks het warme weer hebben we toch genoten. Lekker gegeten voor weinig geld. Daarna heerlijk gezwommen met z’n viertjes. Ben ook in de glijbaan geweest.
Moelai: Het ontbijt was weer lekker. Liberec was aan de saaie kant. Het zonnen was erg lekker en warm. Krijg ik toch nog een bruin tintje erbij boven op de bruine tint die ik van Kos (Haar vakantiebestemming van vorige week. – redactie) heb gekregen. Het avondeten was weer lekker, zoals gisteren. Het zwemmen was ook weer leuk.
Ria:      Overheerlijk ontbeten vandaag. De stad Liberec viel een beetje tegen. We hebben weer overheerlijk gegeten vanavond en zijn gezellig met z’n vieren gaan zwemmen.

Dinsdag 7 augustus 2007
Dag 4

21.12 uur Goedenavond! Toch gaan we eerst terug naar vanochtend, waar zich min of meer hetzelfde afspeelde als gisteren. Om 9.30 uur zijn we weer lekker uitgebreid gaan ontbijten. Omdat de voorste eetzaal vol zat, zijn we iets verderop in de achterste binnenzaal gaan zitten. Het ontbijt smaakte er echter niet minder op. Nadat we weer vol zaten en we ons hadden klaargemaakt voor vertrek (en ons in de tussentijd dus ook een beetje hebben ontspant), zijn we naar de parkeergarage gelopen en weggereden met de auto. De bestemming van vandaag was Český Ráj, in ons boekje over Tsjechië ook wel het Boheemse Paradijs genoemd. Dit grote natuurgebied, dat in de driehoek van drie kleine steden lag, staat bekend om zijn mooie rotspartijen, steile bergweggetjes en de burcht van Trosky. (Dat letterlijk vertaald ‘puin’ betekent! – redactie) Dit laatste namen wij als uitgangspunt, omdat we deze wilden bezoeken en je van hieruit wel een wandelroute zou kunnen beginnen.

Het was een autorit van iets meer dan een half uurtje. Aangezien we het navigatiesysteem gebruikten om naar Trosky te komen, reden we op het eind verkeerd, terwijl de burcht al in zicht was. Het kleine weggetje met steentjes leidde ons hier echter niet naartoe. Nadat we waren omgekeerd en de gewone weg bleven volgen, kwamen we al snel bij parkeerplekken uit. We parkeerden de auto echter een stukje terug, omdat je daar gratis kon parkeren. We moesten daarentegen wel een stukje verder lopen, maar dit was niet zo’n probleem. Toen we op de echte parkeerplaats aankwamen, moesten we de route naar de burcht vervolgen over een bospad, dat uiteraard behoorlijk omhoog liep. Het was vandaag heel erg warm, dus we waren blij met de beschutting van de bomen. Na een klim van ongeveer een halve kilometer bereikten we de ingang van de burcht, waar we toegangskaartjes voor kochten. De ongeveer 600 jaar oude burcht had twee torens, die allebei gevestigd waren op een eigen hoge rots. Daartussenin bevonden zich op dit moment de restanten van het stuk burcht dat de torens met elkaar verbond. Het was dat middenstuk waar we de burcht in kwamen lopen. Kraampjes met diverse souvenirs waren hier volop aanwezig. Wat echter een stuk fascinerender was, was het afgezette stuk met diverse (roof)vogels. Hier was onder andere een arend, een lief jong valkje en een uil te bewonderen. Ook zat er een spreeuw aan een touw vast, die blijkbaar het tamme huisdier van een vrouw was, aangezien hij constant bij haar op schoot wilde gaan zitten. De vrouw was gekleed in oude middeleeuwse kledij, net als overige mensen van de burcht. De vogels werden gebruikt voor een show, die bezig was op het moment dat wij er waren. We zagen een arend twee keer een klein stukje vliegen, niet enorm veel meer. We besloten om naar links te gaan en zodoende richting de eerste toren te gaan. Deze was echter niet helemaal te bereiken, wel was er een platform daarnaast te bereiken door een stuk te klimmen over rotsen en vervolgens een wenteltrap te nemen. Het uitzicht hierboven was erg mooi. Terwijl de zon steeds feller leek te schijnen, genoten wij van de verre omgeving die nu goed te zien was, ook al waren sommige dingen logischerwijze iets te ver om goed te kunnen aanschouwen. Toen we alles gezien hadden en het ook steeds drukker begon te worden op het kleine uitkijkpunt, liepen we weer terug naar beneden, waar we bij het podiumpje even hebben uitgerust. Hier begon op dat moment een nieuwe show met een man die met behulp van slachtoffers uit het publiek allerlei oude gevangenisboeien demonstreerde. Ondanks dat we geen woord van de man konden verstaan, was het vermakelijk om te zien. Het duurde echter best lang, zodat we halverwege zijn opgestaan om de andere toren te beklimmen. Na veel traptreden bereikten we de top van de toren, waar we eveneens een leuk uitzicht hadden. Helaas konden we dit nu alleen zien via de uitkijkgaten die in de toren zaten. Grappig detail om te vertellen is dat de grond van deze toren bezaaid was met kleine vliegjes en mieren, iets dat we pas veel later opmerkten. Er krioelden er echt duizenden, maar dit kregen we pas later door, omdat we gewoon dachten dat het zwarte vlekken tussen de rotsen waren. Vervolgens liepen we de burcht uit, aangezien we alles nu wel gezien hadden.

We liepen het pad een klein stukje naar beneden af, om daar bij een gebouwtje een ijsje te eten en naar de wc te gaan. Om van dit laatste gebruik te maken, moest je namelijk eerst een consumptie kopen, zodat je de sleutel van de wc-deur zou krijgen. Vanwege het zonnige weer ging het ijsje er echter best in. Hierna vroegen we ons af wat we zouden doen. Een klein stukje lager kon je een bordje volgen dat je naar een van de dorpjes in de omgeving zou leiden. De weg leek een beetje saai te zijn omdat je alleen door open boerenland leek te lopen. We besloten om verder terug naar beneden te lopen, naar de parkeerplaats, omdat je van hieruit ook nog een andere kant uit kon lopen. Moelai had alleen niet zoveel zin om nog veel te lopen, omdat ze slippertjes had aangetrokken met een hak, iets dat nou niet zo geweldig liep op deze weggetjes met zand en stenen. Mama en ik zijn nog wel even het paadje in gelopen, maar we zijn al snel teruggekeerd, aangezien het met deze hitte niet echt viel uit te houden. Het liep al wat vervelend en de zon scheen enorm fel, terwijl er nauwelijks schaduw te vinden was. We zijn daarom maar terug gelopen naar de auto, waarmee we naar Turnov zijn gereden, een groot dorpje waar we doorheen zijn gereden op de heenweg. We moesten immers de tweede helft van de middag nog volmaken. Op een parkeerplaats parkeerden we de auto. De man die geld wilde vangen voor dit plekje, waarschuwde ons wel dat de parkeerplaats nog maar een uur open zou zijn. Dit bleek helemaal geen probleem te zijn, aangezien er in Turnov echt helemaal niets te doen viel. We zijn door enkele straatjes gelopen, maar van een echt centrum was geen sprake. Een paar kleine verspreidde winkeltjes bleek alles te zijn, alhoewel er ook nog een familie Chinezen hun kleding probeerde te verkopen op de parkeerplaats. (Hun eigen kleding? – redactie) We reden maar weer terug naar het hotel, waar we tegen vijven aankwamen.

In het uur dat volgde hebben we lekker uitgerust, totdat we om 18.00 uur naar het Mexicaanse restaurant liepen. Het was geen groot restaurant –er waren maar liefst zeven tafeltjes–, maar wel leuk versierd met Mexicaanse versieringen, zoals een vlag en een sombrero. Op de kaart stonden typische Mexicaanse gerechten. Papa en Moelai bestelden een lekkere burrito, mama een zalige steak en ik nam heerlijke kippenvleugeltjes. Als bijgerecht hadden we patat en gekruide aardappelpartjes. We waren zeer te spreken over de kwaliteit van het eten en bestelden daarom ook nog maar een ijsje achteraf. Deze was ook goed te eten, alhoewel er meer slagroom en bramenjam in zat dan ijs. Op de weg terug naar de kamers maakten we een stop bij het bowlingcentrum, waar je ook goedkoop kon poolen. Dit hebben we voor een klein uurtje staan doen. Het was voor ons allemaal weer even wennen, maar desondanks konden we toch drie leuke potjes spelen. Terug op de hotelkamers hebben we niets bijzonders meer gedaan. Terwijl ik dit ben gaan typen, is Moelai een boekje gaan lezen en zijn mama en papa een rondje gaan lopen. Nu hangen we allemaal op een kamer. Voor vandaag heb ik ook wel weer genoeg verteld. Over een halfuurtje, rond 23.00 uur, zullen we weer gaan slapen. Morgen gaan we iets doen wat we al eens eerder hebben gedaan, twee jaar geleden om precies te zijn. Maar wat dat is, merken jullie morgen wel! Bye!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Panoramisch uitzicht vanaf de burcht in Trosky. Veel te warm om daar te gaan wandelen. Om de tijd te doden zijn we nog even in Turnov geweest, ook daar was het saai, net zoals in Liberec. De burrito vegetarianos was overheerlijk. Daarna hebben we nog even zitten poolen.
Moelai: Vandaag was saai.
Ria:      Het was een beetje te warm vandaag, maar we hebben wel een mooie burcht gezien. Het was wel jammer dat het weer het niet toeliet om daar nog verder te wandelen. Het Mexicaanse eten was overheerlijk.

Woensdag 8 augustus 2007
Dag 5

Donderdag 10.50 uur Goedemorgen! Natuurlijk zijn jullie allemaal benieuwd naar wat wij gisteren hebben gedaan. Toen wij twee jaar geleden op vakantie gingen, hebben we op de heenweg een tussenstop in Praag gemaakt. Aangezien wij daar nu zo’n 100 km vandaan zitten, wilden we deze stad voor een tweede keer bezoeken. We wilden hier echter ook gaan eten ’s avonds, dus leek het ons verstandig om niet al te vroeg weg te gaan. De ochtend was daarom ook zeer relaxed. Na een lekker ontbijtje moesten we onszelf maar even zien te vermaken. Dat lukte mij prima met het spannende boek van 24.

Om 12.00 uur vertrokken we met de auto naar Praag, waar we na een rustig ritje anderhalf uur later aankwamen. In Praag zelf was het een stukje drukker dan op de weg ernaartoe. Ons navigatiesysteem leidde ons naar de weg waar Pension 2000 zich bevond, het pension waar wij twee jaar geleden twee nachten hebben verbleven. We hoopten dezelfde parkeergarage te kunnen vinden als toen. Deze garage zat echter een stukje verderop bij een ander hotel. Vanwege wegwerkzaamheden (dezelfde als twee jaar geleden, maar nu nog erger) duurde het even voordat we de garage bereikten, maar desondanks konden we er onze auto alsnog parkeren. We liepen richting het centrum. Alles wat wij om ons heen zagen zag er bekend uit, maar er was één cruciaal verschil: Twee jaar geleden regende het en liep iedereen met een paraplu, nu liep iedereen in zomerkleding aangezien het supermooi en warm weer was. In de grote en drukke winkelstraat bekeken we wat winkeltjes, totdat we bij Coffee Heaven kwamen, een tentje waar je allerlei verschillende soorten koffie en andere dranken kon krijgen. Hier zijn we buiten op het terras gaan zitten, waarbij Moelai lekkere ijskoffie nam en papa en ik een Blizzer Energy, een speciaal koud fruitdrankje voor in de zomer, dat net zo lekker was. In een winkel aan de overkant kocht Moelai nog een nieuwe winterjas. (Terwijl het buiten zo’n 30°C was! – redactie) Hierna liepen we weer verder door de overige straatjes met kleine winkeltjes. In een straatje waar een markt was, kocht mama een nieuw koelkastmagneetje van een Tsjechisch poppetje. Op een gegeven moment bereikten we het pleintje waar de beroemde astronomische klokkentoren zich bevond. Aangezien we hier niet op een heel uur aankwamen, hebben we hem deze keer helaas niet zien luiden. We gingen daarom maar verder, op weg naar de Karelsbrug. Onderweg kwamen we een zaakje tegen waar ze een 3d-foto van je konden maken om deze vervolgens in een blokje glas te branden. De resultaten die we in de vitrines zagen, zagen er zeer bijzonder uit. Moelai wilde dit ook wel, dus liet ze zichzelf fotograferen, waarna de medewerker de foto dusdanig bewerkte zodat het op glas in 3d ook mooi zou zijn. Het eindresultaat was erg mooi. Toen we verder liepen, duurde het niet lang meer voordat we op de brug waren. Hier was het ook erg druk, zowel door de mensen, als door alle verkopers die zich op de brug hadden gevestigd. Overal kon je sieraadjes en schilderijtje kopen of een tekening van jezelf laten maken. Wij genoten echter van het uitzicht op het water en liepen verder naar de andere kant van het water. Hier waren wij twee jaar geleden omgekeerd, maar dat wilden we dit jaar niet doen, aangezien er hier ook nog dingen te zien waren.

Het pad aan deze kant (met winkeltjes en cafeetjes aan weerszijden) ging echter wel een behoorlijk stuk omhoog, zodat we na een flinke klim best moe waren. Bij een cafeetje rustten we daarom ook uit met een koel drankje. Op de achtergrond stond een oude man met zijn orgel en stem typische Tsjechische muziek te maken. Nadat we waren uitgerust, liepen we via een ander pad verder omhoog. Dit pad kwam uit bij een zijkant van een gebied met allerlei presidentiële gebouwen. Eerst konden we van een prachtig uitzicht van de stad genieten, aangezien we nu op een van de hoogste heuvels van de stad stonden. Vervolgens keken we rond bij het grote paleis, waar twee wachters strak de ingang van de poort bewaakten. Iets verderop bevond zich te midden van alle andere gebouwen een enorme kathedraal, waar we slechts omheen konden lopen. Van buiten zag hij er echter ook mooi uit. We mochten niet naar binnen, aangezien hij al gesloten was. Het was namelijk al na zessen en we hadden eigenlijk wel honger gekregen. Vanaf de plek waar we van het uitzicht hadden genoten, keken we neer op het terras van Cowboys, een restaurant gespecialiseerd in steaks en cocktails. Dit restaurant leek ons wel wat, dus liepen we naar beneden om de ingang te zoeken. Deze vonden we al snel, dus liepen we naar binnen. Het zag er hier heel groot en sfeervol uit met mooie en moderne zitplekken en toepasselijke versieringen. Wij liepen echter naar de trap aan de achterkant van het restaurant, waar we na 69 treden (ze waren genummerd) op het terras uitkwamen, dat ook vrij groot was. Wij namen plaats aan een tafel en bekeken de kaart, waar veel smakelijke dingen op stonden. Ten eerste namen we allemaal een vrolijk gekleurde cocktail: mama eentje met grapefruit, papa een alcoholvrije met kokos, Moelai een Pacific en ik een Mojito (Die van de reclame met dat opzwepende muziekje. – redactie). Dit smaakte ons allemaal zeer goed. Als hoofdgerecht gingen mama, Moelai en ik voor een overheerlijke steak (met patat, groenten en/of gepofte aardappel) en papa koos een vegetarische hamburger. Alhoewel het eten vandaag niet zo goedkoop was als afgelopen dagen (mama was zelfs genoodzaakt te pinnen), hebben we wel overheerlijk gegeten en gedronken. Tijdens het eten begon het weer echter om te slaan. De heldere lucht maakte plaats voor donkere wolken en het begon stevig te waaien, storm was op komst. Gelukkig bleef het nog droog en we hoopten dat alles over zou waaien. Helaas was dit niet het geval. Toen we uit waren gegeten en terug wilden lopen naar de auto, begon het te regenen. Het regende gelukkig niet zo hard, waardoor we nog wel stevig door konden lopen. Daarnaast konden we in de winkeltjes schuilen, vooral omdat mama ook nog op zoek was naar echte typische Tsjechische poppen, waarvan er een stuk of tien in elkaar gezet kunnen worden. Ze kon er echter geen vinden voor een redelijke prijs. Voordat we de Karelsbrug overstaken, bleven we bij een afdak schuilen voor de regen, die erger was geworden. Op de lange brug zouden we immers geen enkele beschutting meer hebben. Toen het even later ophield met regenen, zijn we snel de brug over gelopen. Tot onze vreugde bleef de regen weg. Wel was het donker geworden, maar dat kwam omdat het nu al avond was. Na een paar winkeltjes kwam mama uiteindelijk toch nog een leuke verzameling poppen tegen. Omdat de kleinste twee ontbraken en de man begreep dat wij nog geld nodig hadden voor de parkeergarage, haalde hij een deel van het bedrag eraf. Mama was blij met haar aankoop. Door het donker liepen we terug naar de auto.

Om 21.15 uur vertrokken we uit de parkeergarage en reden we terug naar het hotel. Onderweg begon het weer heftig te regenen, maar hoe dichter we bij Liberec kwamen, hoe minder dit werd. Na iets meer dan een uur waren we weer terug, waar we op de hotelkamers nog even hebben uitgerust met een snoepje en een drankje. We waren moe van deze lange dag, waarop we weer aardig wat hebben geslenterd en gelopen. Het was tijd om naar bed te gaan, nadat ik op tv nog een apart filmpje had gezien van een groepje leeuwen, een groepje ossen en een krokodil. In het kort: leeuwen grepen os, sleurden hem naar water, krokodil greep ook naar os, leeuwen schrokken, ossen stormden in op leeuwen, leeuwen renden weg, ossen bevrijdden gewonde soortgenoot. En nu is het genoeg voor vandaag, tot later!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Het is weer leuk om Praag te zien, zeker met dit prachtige weer. Drukker dan twee jaar geleden. Veel gebouwen voor de tweede keer gezien, vooral daarboven met de presidentiële gebouwen en de gotische kerk. Daarna lekker een groentehamburger gegeten. Helaas geen portefeuille gezien.
Moelai: Praag was leuk. Ik heb een mooie jas gekocht voor in de winter. En ik heb een mooi cadeautje voor Thijs laten maken. De twee ijskoffies (Correcte spelling: kopjes ijskoffie – redactie) waren lekker. Het eten was ook erg lekker en jammer dat het daarna ging miezelen. Ik was blij dat we weer thuiskwamen, want ik had best wel pijn m’n benen van het lopen.
Ria:      Heerlijke dag geweest in Praag. Last but not least, ik heb toch m’n poppetjes gekocht. En wederom weer heerlijk gegeten. Het was een geslaagde dag.

Donderdag 9 augustus 2007
Dag 6

21.18 uur Met een gevulde buik (hier later meer over) zal ik vertellen wat we vandaag allemaal gedaan hebben. Vanochtend werd ik, net zoals elke ochtend hier, om 8.25 uur wakker, precies vijf minuten voor de wekker af zou gaan. Het is heel gek om te bevatten dat je biologische klok zo precies kan timen, maar toch gebeurt het hier elke dag weer. Na het ontbijt, waar ze net als gisteren in het begin alleen maar perziken hadden als fruit (maar ik dat ook zeker niet erg vond), ben ik het verhaaltje van gisteren gaan typen. Daarna was het alweer tijd om te vertrekken. Vandaag wilden we voor het laatst een nog wat actieve dag hebben, zodat we het morgen iets rustiger aan kunnen doen vanwege onze terugreis zaterdag. Onze bestemming van vandaag was Ještěd, waar boven op een berg een grote televisietoren staat. Om die te bereiken, kon je ofwel lopen, dan wel met de kabelbaan. Eerst reden we met de auto richting Ještěd, dat iets ten zuidwesten van Liberec lag en maar heel eventjes rijden was. Toen we parkeerplaatsen tegenkwamen op de voet van de berg, parkeerden we de auto op een gratis rotsachtig plekje aan de overkant. (Elke kroon die je kunt besparen is er weer eentje, nietwaar? – redactie) Op de berg zagen we de televisietoren al hoog in de lucht torenen. Ook zagen we enkele kabelbanen, maar er leek niet echt veel beweging in te zitten. Het bleek dat dit hele gebied in de winter een groot wintersportgebied was en er in 2009 zelfs een groot nationaal ski-evenement zal gaan plaatsvinden. Nu lag er uiteraard geen sneeuw, maar kon je alsnog de berg beklimmen. Uiteindelijk zagen we dat twee kabelbanen wel in werking waren: een stoeltjeslift die een stuk verderop zat (en dus niet rechtstreeks naar de toren leidde) en een kabelbaan naar de toren. We besloten om de dichte kabelbaan omhoog te nemen. Nadat we een kaartje hadden gekocht, mochten we al snel de cabine in. Deze cabine werd lekker volgepropt met mensen, aangezien er maar twee cabines waren: eentje die bovenaan stond en eentje die onderaan stond. Het verbaasde ons hoe snel de kabelbaan ons omhoog bracht. In tegenstelling tot de lange rit van vorig jaar, waren we nu in een mum van tijd boven. Enerzijds was het jammer dat we niet langer van de rit konden genieten, anderzijds vraag ik me af of mama en Moelai wel van de rit konden genieten (vanwege de angst die ze vorig jaar ook hadden – redactie). Afijn, toen we bovenaan waren gekomen, stonden we boven op de berg en onderaan de voet van de tv-toren, waar we uiteraard niet zomaar in konden, tenzij we van het restaurant gebruik zouden maken. Wij namen wel genoegen met de bankjes die buiten stonden. Alhoewel het prachtig warm weer was, was het niet helder. Het uitzicht dat we aan alle kanten hadden, werd hierdoor beduidend minder. Alhoewel we Praag nu niet konden zien, konden we toch nog genoeg dingen in de omgeving zien. Dit varieerde van dorpjes en boerenland tot andere bergen.

Nadat we alles wel gezien hadden (en onze stukjes fruit hadden genuttigd te midden van alle andere Nederlanders die ook op het terras zaten), maakten we aanstalten om terug naar beneden te gaan. Alhoewel we een retourtje voor de kabelbaan hadden gekocht, wilden we eigenlijk toch liever naar beneden wandelen. Daarvoor moesten we echter eerst het juiste pad zien te vinden, er waren er namelijk meerdere, waarvan sommige iets toegankelijker waren dan andere. We kozen voor het laatste, aangezien deze naar beneden ging aan de kant van de kabelbaan en daarmee de kant van de auto. Via een zandpaadje met stenen daalden we een stukje af, totdat het pad ophield en er alleen maar een steile helling met rotsen overbleef. Aangezien afdalen hier niet echt mogelijk was, keerden we om en kozen we voor een ander pad omlaag. Dit pad liep aan de andere kant van de berg omlaag, maar was een stuk beter begaanbaar. Na een stukje bereikten we een geasfalteerde weg, die we verder gevolgd hebben. Deze weg liep omlaag, maar wel rond de berg, waardoor we uiteindelijk toch weer aan de kant van de kabelbaan terechtkwamen. De helling die onder de kabelbaan naar beneden liep, was vrij kaal en slechts bezaaid met gras en stenen. We besloten om gek te doen en hier naar beneden te gaan. Het zou een flinke afdaling zijn, maar we hadden alle tijd. In een rustig en voorzichtig tempo liepen we naar beneden. We moesten oppassen dat we niet uitgleden, want de stenen konden verraderlijk glad zijn. Gelukkig is er niets fout gegaan. Toen we ongeveer een kwart van de helling waren afgedaald, kwamen we op een dwarsliggend pad uit. Je kon namelijk ook slingerend naar beneden lopen, zodat je ook onder de bomen zou lopen. Terwijl zo nu en dan boven ons een cabine van de kabelbaan voorbij zoefde (en sommige mensen vrolijk naar ons zwaaiden), liepen wij verder naar beneden. Nu was er gelukkig wel een zandpaadje met veel stenen. Ook op deze helling waren we zeker niet de enige personen, andere wandelaars waren ook op weg naar boven of beneden. Wij waren echter blij dat we op weg waren naar beneden, omdat we het voor ons in de verte hoorden donderen en zagen flitsen. Dat wij die kant op gingen, was te merken vanwege de wind die op kwam zetten. Stug liepen wij verder, totdat we bij het laatste stuk kwamen. Toen we omkeken, verbaasden we ons er over dat we al zo’n stuk waren afgedaald. Aangezien het nu zachtjes begon te druppelen en het laatste stukje alleen maar over een steil stuk gras zou gaan, zetten we de pas er flink in. Na een afdaling van ongeveer een uur waren we weer beneden. We bleven flink doorlopen naar de auto, omdat het harder begon te regenen en wij ons daar niet op hadden voorbereid. We hadden geluk dat we een groot stuk beschut konden blijven lopen onder de bomen. We kwamen op tijd bij de auto aan, want toen we wegreden, begon het nog harder te regenen. In een rustig tempo reden we terug naar het hotel, waar we lekker hebben uitgerust van deze lange wandeltocht.

Toen het iets na zessen was, hadden we zin gekregen om te gaan eten. Omdat restaurant Ambiente ons goed was bevallen afgelopen zaterdag en de kaart best uitgebreid was, besloten we om er nog een avondje te eten. Vandaag kregen we een tafeltje in een ander gedeelte van het restaurant aangewezen, zodat ons uitzicht iets anders was. De serveerster was nog wel hetzelfde en ze had onthouden dat papa vegetarisch was. Ze bood aan om een speciaal gerecht voor hem klaar te maken, zodat hij weer niet hetzelfde hoefde te eten als eerst. Dit resulteerde in een speciaal gerecht met rijst. Mama en Moelai namen allebei een steak, waarbij mama een behoorlijke homp vlees kreeg. Lekker vonden ze het allebei wel. Ik ging voor een combinatie van kippenvleugeltjes en spareribs. Op m’n bord kreeg ik vijf kipstukjes en een groot stuk rib. Het was echter mogelijk om voor een iets hoger bedrag zoveel te eten als je maar op kon. Toen ik het gerecht bestelde en hier naar vroeg, zei de serveerster dat we eerst het eerste bord maar moesten afwachten. Deze kreeg ik echter met gemak op, waardoor ik nog een bord bestelde. Terwijl papa en Moelai al klaar waren met eten, werd mijn tweede bord geserveerd, met maar liefst een iets groter stuk rib en negen kipstukjes. De serveerster vroeg zich af of dit me ook nog zou lukken. Terwijl mama ook al klaar was met eten en ze met papa en Moelai ondertussen om de ijskaart vroeg, ging ik op m’n gemakje door met eten. Ze bestelden alle drie een bolletje ijs met amandelen, overgoten met warme chocoladesaus. Dit smaakte hen erg goed, net als mijn tweede bord, dat ik ongeveer tegelijk met het afronden van de ijsjes op had. Iedereen verbaasde zich erover dat het me gelukt was. Nu zat ik zeker wel vol. (Wow! Dat zullen wij jou ook zeker niet nadoen! – redactie) Nadat we hadden afgerekend (het was allemaal niet eens zo duur), reden we, met een tussenstop bij een benzinepomp, terug naar het hotel. Daar hebben we zoals elke avond gewoon op onze kamer gezeten. Op dit moment spelen mama, Moelai en papa een potje Mamma Mia, het kaartspelletje waarbij je pizza’s moet bakken. Ik denk dat ik zo meteen ook even een ronde mee ga spelen, aangezien ik net de hele tijd dit heb zitten typen. Daarna gaan we vast weer slapen, omdat het nu al 22.47 uur is. Tot morgen bij de belevenissen van onze laatste echte dag hier!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Panoramisch uitzicht vanaf tv-station Ještěd. Leuke wandelroute naar beneden. Het heeft een beetje geregend, maar dat geeft lekkere verkoeling. Ik heb bij Ambiente nasi goreng op z’n Tsjechisch gegeten, maar het was wel lekker.
Moelai: Het lopen naar beneden was grappig. Het eten was heerlijk en het toetje ook.
Ria:      De wandeling van de berg naar beneden was eindeloos gaaf. Ik heb ervan genoten. Ik heb er wel twee blaren aan overgehouden, maar dat mag de pret niet drukken. Tevens ook weer heerlijk gegeten bij Ambiente, helaas de laatste keer.

Vrijdag 10 augustus 2007
Dag 7

22.04 uur Ons laatste avondje van deze vakantie komt alweer tot een einde. Alhoewel het pas dag 7 is, zullen we morgen al terug naar Nederland gaan. Aangezien het nu al wat laat is, zal ik proberen zo ver mogelijk te komen met het verhaal van vandaag. Desnoods zal ik dit verhaal dit weekend af typen. Maar goed, snel door naar vanochtend, waar het opstaan en het ontbijt weer eens hetzelfde verliepen als alle andere dagen hier. Op deze laatste dag wilden we Centrum Babylon eens grondig verkennen, iets dat nu best wel eens mocht gebeuren, aangezien we al de hele week langs allerlei leuke dingen lopen en afgelopen zaterdag alleen een paar dingen vluchtig hebben bekeken. Zover was het na het ontbijt in ieder geval nog niet. Mama en Moelai hadden namelijk eerst nog een massage te gaan, die ze afgelopen week hadden gereserveerd. Alhoewel het vinden van de masseur even wat tijd kostte (Zij waren op zoek naar de masseur en de masseur op zoek naar hen. – redactie), kregen ze allebei, naar hun zeggen, een overheerlijke nek- en rugmassage. Papa en ik hebben op dat moment het atrium en de buitenkant van het hotel gefilmd. Hierna zijn we met z’n allen naar Centrum Babylon gelopen.

Zaterdag 23.47 uur
Ver kwam ik gisteren vanwege het late tijdstip dus niet. Maar ik ga hier thuis (ja, we zijn goed aangekomen), eveneens op een laat tijdstip, meteen verder! Als eerste hebben we door de twee winkelstraatjes gelopen. Hier was een groot scala aan winkeltjes en andere zaakjes te vinden. Naast een kledingzaak en een drogisterij had je bijvoorbeeld ook een reisbureau, een cybercafé en een ruimte om tot rust te komen. Het winkelcentrum was overdekt, maar vanaf het plafond scheen het daglicht toch naar binnen. Plots werden we opgeschrokken door een keiharde klap, het bleek de donder te zijn. Toen we naar buiten liepen, zagen we dat het ontzettend was gaan onweren. Felle flitsen waren zo nu en dan in de lucht te zien. Dat het ook hard regende bleek even later ook bij de ingang van het IQ Park, waar emmers het lekkende regenwater probeerden op te vangen. Het IQ Park zelf had geen last van lekkages, dus liepen we daar gewoon naar binnen. In de meerdere ruimtes die het ‘park’ rijk was, bevonden zich enorm veel lastige puzzeltjes, slimme spelletjes, mechanische constructies, optische illusies en andere wetenschappelijke dingetjes. Zo konden we lichamen ontleden, blokjes in elkaar zetten, aan kruiden ruiken, je balans behouden, je knijpkracht meten, een touw van een paal afhalen, magneten en tandwielen in werking zetten, tekenen, bellen blazen, een menselijk grote caleidoscoop instappen, een oneindige put en tunnel bekijken, op knopjes rammen en nog veel meer. Vele dingen waren erg leuk om te zien en te doen. Bijzonder om te zien was de glazen bol met de elektrische stralen, die vervormden als je je hand erop hield. Met al deze speeltjes wisten we ons een aardige tijd te vermaken.

Om onze tour door het hotel te vervolgen, zijn we het lunapark in gegaan. Dit was een kleine kermis met botsautootjes, een rodeostier, een muizenrad, een loopkussen, een eendenritje en een oneindige klimwand, die over een band rolde, zodat je door kon blijven klimmen. Daarnaast was er nog een ruimte met vele arcadekasten, waarvan enkele gratis te bespelen waren. Dit kwam bovenop het aantal kasten dat al in de gewone hal van Centrum Babylon stond. Bij een kraampje waar ze typische kermisproducten verkochten, namen papa en ik een slush en Moelai een ijsje. Hierna hebben we boven op de hotelkamers even uitgerust, alvorens we doorgingen met het bezoek aan het labyrint. Gek genoeg moest je hier wel voor betalen, iets dat achteraf best duur bleek te zijn, vergeleken met hetgeen je ervoor terug kreeg. Het bleek een soort uitbreiding te zijn op het IQ Park, waar je naast een kamer met illusies nog drie extra doolhoven had. Twee waren weer uitgerust met spiegelwanden, waardoor je jezelf en de anderen in het labyrint overal om je heen zag lopen. Een andere was donker en ingericht als een spookhuis, waarbij enge geluiden, effecten en spoken niet ontbraken. Op zich allemaal best leuk, alleen jammer dat het zo kort duurde. Nadat we nog even in de hal hadden rondgekeken en ik op een dansapparaat enkele nummers had gedanst, zijn we het Mexicaanse restaurant in gegaan waar we afgelopen dinsdag ook al hadden gegeten. Het was namelijk etenstijd en de vorige keer was het eten ons hier best bevallen, zodat we best wel een tweede keus van de kaart konden maken. Het duurde even voordat ons eten op tafel stond, aangezien er maar één kok in de keuken stond en maar één ober (die wel wat weg had van Matt LeBlanc, Joey uit Friends – redactie) aanwezig was voor de bediening. Maar uiteindelijk had papa toch zijn vegetarische gerecht, mama haar steak en Moelai en ik onze taco’s. Deze taco’s met kip waren op zich best lekker, alleen hadden we het probleem dat ze nogal pittig waren. Daar konden we helaas niet zo goed tegen, iets dat wel te merken was aan onze rode en bezwete hoofden. Nadat de ober ons 100 kroon teveel had laten betalen (dat we gelukkig op tijd opmerkten), liepen we het restaurant uit, terug naar het barretje in het winkelstraatje. Hier namen we allemaal een lekker verkoelend ijsje. Dat ging er op dat moment best goed in.

Het was nog vroeg op de avond en we zaten te verzinnen hoe we deze laatste avond op een leuke manier konden beëindigen. Deze afsluiting vonden we bij de bowlingbaan, waar we een uurtje lekker hebben staan bowlen. In de ruimte waar we afgelopen week ook hadden staan poolen, stonden we nu te midden van posters (en een beeld) van Marilyn Monroe op onze bowlingschoenen kegels omver te werpen. In totaal hadden we tijd voor twee volledige potjes, waarvan de eerste werd gewonnen door mij en de tweede door papa. Bij ons twee zijn ook nog enkele strikes geworpen. Het was duidelijk dat mama weer even moest inkomen bij het bowlen, aangezien ze vaak haar ballen in de goot gooide. Moelai troostte zich met het feit dat ze beter was in het bowlen bij Wii Sports. Desalniettemin had ze plezier in het spelletje, net als de rest. Na het spel besloten we om onze laatste kronen op te maken aan twee cocktails en een paar chocoladerepen, waarvan we de eerste twee op het terras voor het hotel heerlijk hebben opgedronken. De repen bewaarden we voor de terugweg. Na de cocktails was deze avond echt voorbij, onze laatste dag zat erop. Nadat we nog even op de hotelkamer hadden gezeten, gingen we naar bed. We wilden immers vroeg opstaan, zodat we snel naar huis konden vertrekken. Maar dat bij de dag van morgen!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   In Hotel Centrum Babylon hebben we alle dingen zoals lunapark, IQ Park enz. gezien. Het was leuk, maar meer voor kleine kinderen. Gelukkig waren we niet buiten, want het regende pijpenstelen. Eten bij de Mexicaan, of hoe het ook heet, was weer lekker. We bereiden ons nu voor op de terugweg morgen. We gaan vroeg naar bed, want we gaan morgen vroeg weg.
Moelai: De massage was echt heel heerlijk en relaxed. Ik voelde me daarna soepel en ontspannen. Het IQ Park was wel leuk met al z’n activiteitjes. Het lunapark was meer voor kleine kinderen. Het labyrint was supereng, not! Nee, hij was wel grappig. Het eten was een beetje heet. De cocktail was een lekker afsluitertje. Gelukkig gaan we morgen weer naar huis.
Ria:      Nu hebben we het hele hotel wel van binnen en buiten gezien, maar we hebben het nu wel gezien ook. Onze massage was overheerlijk. De cocktail als afsluiting was heerlijk en morgen gaan we weer lekker naar huis.

Zaterdag 11 augustus 2007
Dag 8

Zondag 12.36 uur Gisteren was het dag 8, de laatste dag van deze vakantie in Tsjechië. Nadat we vorige week extreem vroeg moesten opstaan om te vertrekken en we de rest van de week op een vast tijdstip konden opstaan, was het nu weer tijd om wat vroeger op te staan, maar gelukkig niet zo vroeg als vorige week. Tussen 6.00 uur en 6.30 uur stonden we allemaal op, waardoor we om 7.00 uur al konden gaan ontbijten. We vroegen ons af hoe druk het op dit tijdstip zou zijn in de ontbijtzaal. In tegenstelling tot de overvolle zaal die we gebruikelijks aantroffen, was de zaal nu nog helemaal leeg, op één enkele serveerster na (waarvan er later op de ochtend veel meer van zijn). Al het eten was ook nog in overvloed aanwezig. (De croissantjes zijn overigens nooit aanwezig geweest.) We namen een stevig ontbijtje, omdat we wisten dat we vandaag maar weinig zouden eten in de auto, simpelweg omdat we maar weinig eten hadden. Dat is ook de reden waarom we nog extra appeltjes en mandarijntjes meenamen. Ook werd het laatste potje tandenstokers, dat elke dag netjes op tafel stond, weer helemaal leeggehaald. Zo kunnen we thuis weer even vooruit met de honderden meegenomen tandenstokers. (Wat zal de tandarts volgend jaar trots op jullie zijn! – redactie) In onze hotelkamers ruimden we al onze laatste spulletjes op, voor zover we dat voor het ontbijt nog niet gedaan hadden. Ongeveer een uur eerder dan gepland, verlieten we om 7.50 uur onze kamers. We namen afscheid van het hotel en liepen naar de auto in de parkeergarage. We reden de auto naar buiten, waarna we onze key cards en de parkeerkaart weer bij de receptie konden inleveren. Eventjes leek de receptie moeilijk te doen over opgedronken wijn en cola uit onze minibar, maar dit was niet waar. Waarschijnlijk hadden de controleurs zich verkeken toen ze onze eigen meegenomen blikjes ook in de minibar zagen staan. Zonder problemen konden we vervolgens om klokslag acht vertrekken.

Echt geweldig weer was het niet bij vertrek. De slippers en de korte broeken die we afgelopen week vaak aan hadden gehad, waren nu verwisseld voor schoenen en lange broeken. Onderweg werd het weer ook steeds erger. Toen we over de B-wegen reden, was het nog redelijk droog, maar toen we in Duitsland over de snelweg reden, waaide en regende het enorm voor een hele tijd. Dit maakte het rijden er niet fijner op. Gelukkig werd het weer steeds beter toen we Nederland naderden. In Nederland zelf was het droog. Over de rit zelf valt ook nog wel iets te zeggen, maar erg veel is dit niet. Bij de grens tussen Tsjechië en Polen werden we opnieuw aangehouden vanwege papa’s afkomst. Nadat we even hadden gewacht, mochten we toch verder rijden. Een paar minuten later hadden we bij de grens tussen Polen en Duitsland hetzelfde probleem, maar nu ging het een stuk sneller, aangezien papa nu blijkbaar in het systeem stond geregistreerd. Onderweg hadden we nauwelijks vertraging, waardoor we flink konden doorrijden. Hier en daar moesten we wat afremmen vanwege het weer, maar dit viel best mee. Eventjes hebben we vanwege een ongeluk langs de weg een kleine file gehad, maar ook deze viel in het niets bij de rest van de snelle rit terug. In de auto heb ik mezelf vermaakt met een boek en een spelletje. Ook Moelai heeft wat zitten lezen in haar tijdschrift. Bij twee benzinestations hebben we nog getankt en een aantal keer hebben we ook een stop gemaakt. De langste stop hadden we om 17.15 uur in Nederland, bij een AC restaurant in Stroe. Hier namen mama, Moelai en ik een schnitzelmenu en papa vegetarische dingen. De rit is dus al met al goed verlopen en rond 19.30 uur waren we weer veilig thuisgekomen. De vakantie was voorbij.

Het lijkt een cliché te worden om dit elk jaar te zeggen, maar hiermee komt deze jubileumeditie van het Vakantiedagboek ook bijna tot een eind. Natuurlijk komt er hierna nog enig commentaar en de beruchte enquête, maar dan is de koek weer op. Het was me weer een genoegen om opnieuw een Vakantiedagboek te schrijven. Alhoewel het leesplezier voor jullie iets sneller voorbij is dan bij andere jaren, scheelt dit mij in ieder geval weer een extra week typen. Desondanks waren deze acht dagen leuk om te beschrijven. Ik heb me deze week prima vermaakt en ik hoop dat jullie je met onze belevenissen ook hebben vermaakt. Over de toekomst zal ik dit keer niet veel uitwijden. Een volgend Vakantiedagboek zal ooit wel weer verschijnen. Wanneer die komt, merken jullie vanzelf wel, misschien volgend jaar al, misschien ook niet. Dat er een nieuw deel komt, is in ieder geval wel zeker wat mij betreft. Een volgend jubileum zie ik namelijk wel zitten. Hoe dan ook, bij deze sluit ik Vakantiedagboek 2007 af. Na shledanou!

Commentaar? Geef het maar!
Hans:   Het was weer een lange reis voor een korte vakantie. Gelukkig was het rustig op de weg, zodat we door konden rijden. Bij het AC restaurant heb ik maar weinig kunnen eten, omdat er weinig keus was. Gelukkig waren wij heelhuids terug.
Moelai: Het was een lange reis, maar gelukkig zijn we weer thuis.
Ria:      Afscheid genomen van het Babylon hotel. De terugreis verliep vrij voorspoedig en we waren vrij snel en veilig thuis.

Ook wij houden het vanaf hier voor gezien. Het was weer leuk om met je te hebben samengewerkt. Je hebt een mooie jubileumeditie van het Vakantiedagboek afgeleverd. Wij hopen dat ons commentaar ook niet voor niets is geweest. Als je ooit een nieuwe editie gaat maken, dan zullen wij zeker weer aanwezig zijn, want ook wij kijken nu al uit naar het volgende jubileum! Ons werk zit er op, nu gaan wij lekker op vakantie! Tot ziens! – De redactie

Enquête

(1) Om te beginnen, hoe is het om weer terug te zijn?

Hans:         Aardig, met de gedachte dat we nog een paar dagen naar Vaals gaan.
Jassin:        Het is fijn om weer terug te zijn, aangezien ik dit Vakantiedagboek nu kan afronden en aan de film kan beginnen!
Moelai:       Geweldig om gelijk weer Thijs bij aankomst terug te zien. Ook al zijn we maar kort thuis, het is weer fijn om in m’n eigen bedje te slapen.
Ria:            Het is weer erg fijn om terug te zijn. Weer lekker geslapen in m’n eigen vertrouwde bedje.

(2) Wat vonden jullie in het algemeen van de vakantie?

Hans:         Anders dan voorgaande jaren. Het was kort en weinig te beleven in Tsjechië.
Jassin:        Het was wel een leuke week, we hebben genoeg gevarieerde dingen gedaan.
Moelai:       Ik vond het een leuke week, een week was lang genoeg.
Ria            Het was wel een vrij aardige week.

(3) Wat vonden jullie van de heenweg?

Hans:         Lang, maar gelukkig rustig op de weg. Alleen werd ik zo lang aangehouden bij de Poolse grens, reden onbekend.
Jassin:        De heenweg verliep snel, omdat het rustig was op de weg. Het was handig dat we hard over de Duitse snelwegen konden rijden.
Moelai:       Het was wel een lange zit, maar toen we aankwamen, was ik dat al snel vergeten door het mooie hotel.
Ria:            De heenweg is ook erg snel verlopen, alleen had ik het uitzicht in dat stuk van Duitsland mooier verwacht. Het was een vlotte reis naar Tsjechië.

(4) Wat vonden jullie van het hotel?

Hans:         Kindvriendelijk. In feite is het niks voor ons. Wel een luxe hotel met uitgebreid ontbijtbuffet.
Jassin:        Het hotel was echt superluxe en groot. Het is moeilijk om te verzinnen wat er ontbrak, want je had er gewoon alles wat je maar kon bedenken (en zelfs nooit had bedacht!).
Moelai:       Erg mooi, heel erg groot. Je kan er lekker ontbijten, er zijn veel leuke activiteiten te doen. Alleen jammer dat we geen terras of balkon hadden.
Ria:            Het hotel was gigantisch groot, heel erg mooi. Alleen jammer dat alles zo afgesloten was en dat zelfs de ramen in onze hotelkamer niet open konden.

(5) Wat vonden jullie van de omgeving?

Hans:         Op sommige plaatsen schitterend met panoramisch uitzicht.
Jassin:        We hebben wel leuke plaatjes gezien, maar het was niet veel anders dan dat we al eerder hadden gezien.
Moelai:       Niet zo heel erg boeiend.
Ria:            De omgeving net buiten het hotel viel erg tegen, maar na wat langer te hebben gereden, werd de omgeving toch wel erg mooi. Best wel erg bergachtig.

(6) Welke activiteit(en) vonden jullie het leukst?

Hans:         De burcht in Trosky vond ik schitterend omdat het zo afgelegen is. Het tweede weerzien van Praag was schitterend. Ještěd heeft ook een panoramisch uitzicht en zijn we te voet aan het afdalen, wat heel leuk is.
Jassin:        Het was leuk om weer een dierentuin te bezoeken. De burcht en Ještěd waren ook erg mooi om te bezoeken.
Moelai:       Ik vond Praag weer erg leuk, vanwege de leuke winkeltjes. De dierentuin vond ik ook wel weer erg leuk. En alhoewel ik niet erg van lopen houd, vond ik de tocht naar beneden van Ještěd toch best wel leuk.
Ria:            Het dagje Praag vond ik erg leuk en het dagje naar het tv-station op de berg Ještěd vond ik wel erg mooi, zeker omdat we de hele berg naar beneden lopend hebben afgelegd. Dat was weer een zeer leuke ervaring.

(7) Wat vonden jullie niet leuk aan de vakantie?

Hans:         Ik vond de botanische tuin en Liberec tegenvallen, omdat het klein was en er was niks te beleven en te bezichtigen.
Jassin:        Het centrum van Liberec viel nogal tegen, omdat er niet veel was te zien.
Moelai:       Heel de dinsdag. En Liberec was wat saai.
Ria:            De stad Liberec zelf vond ik niet leuk. Ik heb niet veel mooie dingen in Liberec gezien.

(8) Wat vonden jullie van het eten en drinken?

Hans:         Weinig keus voor vegetarische mensen, maar ik heb toch wat kunnen eten. Het is wel goedkoop.
Jassin:        Erg lekker allemaal en ook nog eens enorm goedkoop. Elke dag wist ik m’n maag weer goed te vullen, vooral bij ons tweede bezoek aan Ambiente!
Moelai:       Het was erg goedkoop, maar ook erg lekker. Ook waren de glazen ijskoffie en de cocktails heerlijk. Alleen de laatste dag taco´s eten was een beetje heet. Het ontbijt elke ochtend was ook erg variërend en lekker.
Ria:            Het ontbijt in het hotel was heerlijk en de avondmaaltijden in de diverse restaurants waren overheerlijk en spotgoedkoop.

(9) Wat vonden jullie van het weer?

Hans:         Net als in Nederland is het benauwd als het mooi weer is en we hebben wat regen meegemaakt.
Jassin:        We hebben de meeste dagen prachtig warm weer gehad, alhoewel het op de dag dat we de burcht bezochten misschien iets te warm was. De regen op de laatste dag was verwaarloosbaar, omdat we toch binnen zaten.
Moelai:       Ik vond het heerlijk weer, alleen jammer van de laatste twee dagen dat het een beetje miezerde.
Ria:            Het weer was enorm mooi. Af en toe een beetje te warm, maar het was heerlijk zo.

(10) Wat vonden jullie van de terugreis?

Hans:         Lang voor zo’n korte vakantie, maar we hebben er wel snel over gedaan.
Jassin:        Net zoals de heenreis is ook deze vlot verlopen. Die ene file kon de pret niet bederven, daarnaast waren alle wegwerkzaamheden ook niet meer aanwezig.
Moelai:       Die was ook wel lang, maar die verliep naar mijn gevoel toch wel wat sneller dan de heenreis, omdat we geen file hadden en niet echt wegonderbrekingen.
Ria:            Die is lekker snel verlopen. Eén keer even in de file, maar dat was alles.

(11) Volgend jaar weer naar Tsjechië?

Hans:         Nee, er zijn nog genoeg andere landen in Europa.
Jassin:        Nee, volgend jaar maar weer een ander land bezoeken.
Moelai:       Nee, volgend jaar weer naar een ander land.
Ria:            Nee, volgend jaar niet meer naar Tsjechië, omdat er andere leuke dingen zijn waar ik graag nog naar toe zou willen.

(12) Volgend jaar weer zo’n vakantie als deze?

Hans:         Liever niet, omdat er geen belevenis in de buurt was.
Jassin:        Qua lengte vind ik het best, maar een iets andere en mooiere plek zou wel fijn zijn.
Moelai:        Nou, wel een week, maar niet in een hotel waar je geen eigen terras hebt. Ria      Nee, liever een ander soort vakantie, omdat ik graag wat meer van de natuur zou willen genieten en water bij me zou willen hebben.