Voorwoord

Met trots presenteer ik u deze extra editie van het Vakantiedagboek. Zo’n bijzondere vakantie in de fascinerende stad Athene kon ik de trouwe lezer niet laten ontgaan. Het is een iets korter dagboekje geworden, omdat we maar vijf dagen zijn weggeweest. Maar ik heb geprobeerd het dagboek toch extra leuk te maken. En volgens mij is dat prima gelukt. Helaas geen extra rubriek deze keer, misschien een volgende keer.

Veel leesplezier!

– Jassin Kessing –

Zaterdag 21 februari 2004
DAG 1

19.50 uur          Goedenavond! Op deze zaterdagavond zitten wij zoals gewoonlijk weer voor de televisie. Er is alleen een verschil. We bevinden ons niet in de huiskamer van de van Wesenbekestraat, maar in kamer 501 van hotel Plaka, in het hartje van Athene, de hoofdstad van Griekenland! Eerst terug naar vorig jaar.

Eind 2003 kregen we het idee om in 2004 naar Athene en Kreta op vakantie te gaan. Dit stond gepland voor de zomervakantie. Maar er waren twee dingen die ons tegenhielden: de enorme hitte in de zomer en de Olympische Spelen, oftewel Athene 2004. Toch wilden we Athene doorzetten. Kreta werd van de baan geschoven. De meivakantie was echter ook geen optie, omdat ik dan bezig ben voor mijn eindexamen. We besloten de vakantie maar naar voren te schuiven, naar de voorjaarsvakantie. We dachten dat het weer wel aardig zou zijn, ondanks dat het februari is. Vorige week bleek dat echter anders te zijn, voor het eerst in vier jaar was er weer sneeuw in Athene gevallen. Op tv waren beelden van de Akropolis met 20 cm sneeuw. We begonnen te hopen dat het zou verdwijnen, en dat deed het ook. En zo komen we aan bij vanochtend, toen de wekker ging om 5.00 uur.

Met slaperige ogen maakten we ons klaar voor vertrek. Zo’n anderhalf uur later stapten we in de auto. We gingen op weg naar Amsterdam, naar Schiphol. We gingen vliegen! Voor Moelai en mij was het spannend, we hadden nog nooit eerder gevlogen. Voor papa was het ook al 38 jaar geleden. Mama wist nog wel wat vliegen was. Ons vliegtuig, met vlucht KL 1575, zou om 10.00 uur vertrekken, maar we moesten twee uur van tevoren inchecken. Daarom vertrokken we ook op tijd. Rond 7.15 uur parkeerden we de auto op de ‘long-term-parking’ op rij 209. De bus stond al klaar om ons naar de vertrekhal te brengen. Onderweg zagen we nog allerlei vliegtuigen. (Hoe zou dat nou komen?)

In de vertrekhal waren behoorlijk wat mensen. Ik kan niet oordelen over druk en niet-druk, omdat we niet echt vaak op Schiphol komen. We liepen naar balie 14, waar we moesten inchecken. We moesten gelijk terugdenken aan de voorjaarsvakantie van vorig jaar, toen we in Disneyland Parijs zaten. Na zo’n drie kwartier wachten, konden we eindelijk inchecken. Onze koffer werd ook door de scan gehaald, maar niets aan het handje. Daarna moesten we zelf door de douane. Het was nog vroeg en we moesten wachten, voordat we ons om 9.20 uur bij gate B17 konden melden. We keken dus nog wat rond bij de winkeltjes en hebben wat gedronken. Het begon steeds drukker te worden. We kochten nog twee tijdschriften en liepen naar B17.

21.40 uur          Het duurde nog even voordat we er waren, het was namelijk een lange gang. Gelukkig waren er rolbanden die ons sneller vooruit hielpen. We waren mooi op tijd en de Boeing 737-400 stond ook al klaar. Ze waren bezig met het inladen van de bagage en de catering. Maar natuurlijk was er ook een kleine vertraging van 5 minuten, omdat de schoonmaakploeg nog niet klaar was. Uiteindelijk konden we de boarding passen laten nakijken en door de sluis heen lopen. We stapten het vliegtuig in. Het was echter veel kleiner dan we dachten. Het was laag en aan weerszijden van het gangpad waren drie stoelen. We zaten op rij 22, bijna achteraan. In totaal pasten er 156 mensen in. Het vliegtuig vulde zich met mensen. Ik zat bij het raam en had een mooi uitzicht naar buiten. Moelai zat liever bij het gangpad. Om 10.05 uur was het zover. We kregen uitleg over het zuurstofmasker en het reddingsvest. Zo waren we tenminste veilig in hevige turbulentie of tijdens een duik in het water. Bescherming tegen een eventuele crash hadden ze echter niet. Toen was het tijd voor: ‘Fasten your seatbelts!’ En het vliegtuig begon te rijden. We vertrokken! Spannend! Na een uitgebreide rondvaart over het vliegveld kwamen we tot stilstand. En opeens schoot het vliegtuig met een rotvaart vooruit. We gingen sneller en sneller en maakten ons los van de grond. We gingen omhoog. De grond verwijderde zich steeds meer. (Andersom natuurlijk.) Als je naar de grond keek, zag je allemaal vierkante vlakken, allemaal weilanden. We kwamen hoger en hoger, de grond werd onduidelijker. De piloot kwam met zijn welkomstwoord. Het vliegtuig zal zo’n 12 km hoog komen en vliegen met een snelheid van 850 km/h. Het zou ongeveer drie uur duren. Ook vertelde hij het weer in Athene: zeer bewolkt en ongeveer 5°C. Moelai vond het vliegen maar niks en zonk weg bij haar muziek uit haar discman. Ik ben gaan lezen, papa ook. In de drie uur kwamen de stewards en stewardessen regelmatig langs met drinken. Ook kregen we een kaasbroodje en een doosje met crackers, appelgebak en rode bietjes. Daarnaast waren er nog wat zoutjes en chocolaatjes. Tijdens het vliegen hadden we lange tijd last van turbulentie, waardoor iedereen moest blijven zitten en het vliegtuig soms trilde. Soms voelde het vliegen aan als een soort achtbaan. Onderweg zagen we niet al te veel. We zaten vaak in of boven de wolken. Maar soms had je een goed zicht en zo zagen we ook prachtig besneeuwde bergen. Waarschijnlijk van Macedonië of Bosnië. Om 13.00 uur meldde de piloot dat we weer gingen dalen. We waren dichtbij Athene en het was 14.00 uur, vanwege het tijdsverschil. Het weer was nog ietsje slechter geworden. We begonnen te dalen. We zagen weer land en de kustlijn. Het landen ging vrij snel en zeer goed. Mijn eerste vlucht zat erop!

Om 14.20 uur konden we ons gereedmaken om uit te stappen. Dat duurde nog wel even. We kwamen in de aankomsthallen van het vliegveld van Athene. Nu nog onze koffer terugvinden. Na een behoorlijke tijd rolde deze eindelijk voorbij. Ook bleek hier dat Erica Terpstra bij ons in het vliegtuig heeft gezeten, ze is hier waarschijnlijk vanwege de Olympische Spelen.crah en enduik hlig in hevige rgangpad ww uur bij gate B16 We liepen naar buiten en kochten vier buskaartjes. Bus E95 zou naar het centrum gaan en daar moesten we nou net zijn. Het was druk in de bus, allemaal buitenlandse toeristen. Het was nog een behoorlijk stuk rijden, zo’n 30 km. We reden door een aantal voorsteden, waar we nieuwsgierig naar buiten keken. Het zag er nogal vies en simpel uit. Uiteindelijk kwamen we in Athene, waar we uitstapten op het Syntygma-plein, het eindpunt. We hadden een kaartje van de stad en we wisten waar we moesten zijn, het was niet zo ver. En toen zagen we hem, pronkend boven de stad uit: de Akropolis, de rots van Athene. Het Parthenon zagen we niet, wel een stukje van het Erechtheion en uiteraard veel steigers. Overigens zag je deze op heel veel plekken. We kwamen aan bij het ««« Hotel Plaka, waarvan de straat ernaast helemaal open lag. Een man achter de balie ontving ons niet echt gastvrij. We checkten in en kregen twee kamers toegewezen: 501 en 502. Denk echter niet dat het hotel zo groot is. Het hotel heeft zes verdiepingen en wij zaten op de vijfde in kamers 1 en 2, vandaar de nummers. We bepaalden wie met wie in welke kamer zou slapen. Moelai en mama in 501, papa en ik in 502. Papa en ik hadden een balkon, mama en Moelai niet. Je kan er echter niet zo veel mee zien. Tegenover ons, op zo’n vijf meter, staat een gebouw in de steigers. Links en rechts hebben we een beetje uitzicht, links op een deel van de Akropolis. We ruimden alles in en besloten om een beetje rond te gaan lopen.

We liepen door kleine straatjes waar allerlei kleine toeristenwinkeltjes aan het sluiten waren. Moelai dacht er anders over, maar ik vond het niet zo spectaculair. We kwamen op een plein met een McDonald’s. We liepen nog wat verder en belden oma en opa op. We liepen nog langs de Bibliotheek van Hadrianus en de Toren van de Winden, twee oude monumenten. We hadden honger en raad eens waar we gingen eten? Juist. We namen ongeveer hetzelfde als anders, maar alleen ik nam een Greek Chicken, een soort Turkse pizza met kip. Best lekker. Als toetje nog een ijsje. We gingen terug naar het hotel om uit te rusten. Het hotel heeft een dakterras. Daar zijn we nog op gaan kijken. Hoewel het vreselijk koud was, had je een mooi uitzicht op het verlichte Athene en de Akropolis. Hierna zijn we nog buiten gaan wandelen. We hadden het weer getroffen. Dit weekend en maandag is het namelijk carnaval. Ik kan je zeggen dat het inmiddels 23.00 uur is en ik nog steeds een en al feestvierende mensen buiten hoor.

Buiten liepen we rond. We keken waar de vele mensen, sommige gek verkleed, naar toe liepen. Velen hadden een plastic knuppel bij zich, die je op elke hoek bij een tentje kon kopen. De mensen liepen echter overal heen, met name naar de restaurantjes om te gaan eten. De sfeer was wel gezellig, maar wij hadden er weinig te zoeken. We gingen terug naar het hotel, nadat we twee flessen limonade hadden gekocht. We dronken wat op de kamer en gingen ons vervolgens klaarmaken om naar bed te gaan na een lange en vermoeiende dag. Aangezien ik nog langer ben doorgegaan om dit op te schrijven, heb ik zeker nog wat rust nodig. Morgen weer een lange dag, waarin we de bijzonderheden van deze wereldstad zullen ontdekken. Slaap lekker!

Commentaar? Schrijf het maar!
Ria: Na 22 jaar vond ik het een zeer onprettige ervaring om in een vliegtuig te zitten. Het was erg koud in Athene, maar wel fijn om hier te zijn.
Moelai:   Vliegtuig was zo niet-leuk, heel eng. Veel leuke winkeltjes, ook al gingen ze sluiten. McDonald’s was erg lekker, maar het water hier is niet te drinken.
Hans: Ik vind het weer een leuke ervaring, het vliegen.

Zondag 22 februari 2004
DAG 2

18.25 uur:          Welcome back! Ik zal maar weer snel beginnen, want er is weer een hoop gebeurd. Om te beginnen stonden we op. Alle vier hebben we de klacht dat het bed te hard is en het kussen te klein. Daarnaast kan de kachel van kamer 502 niet lager of uit. Hij blijft dus maar loeien. Toen we allemaal klaar waren, gingen we naar beneden, naar het restaurant, dat van 7.00 uur tot 10.00 uur een ontbijt heeft klaarstaan voor de gasten. Er stond van alles klaar, waaronder croissantjes, gekookte eieren, cake, kaakjes en kwark. Ook allerlei dranken. We tastten toe en verlieten om 9.15 uur het restaurant. Vervolgens maakten we ons klaar voor vertrek. Vandaag gingen wij namelijk de Akropolis bezoeken. We liepen door een aantal zijstraatjes om op een pad te komen dat ons zou leiden naar de westkant van de Akropolis, daar kun je er namelijk op komen. Onderweg liepen we langs de Agora, maar dat komt later deze vakantie. We liepen al een behoorlijk stuk omhoog. Nu gaan we eten, tot straks.

23.15 uur          We zijn net terug van een zeer bijzondere avond. Eerst terug naar vanochtend. Het was erg rustig onderweg. Totdat we bij de voet van de rots kwamen. Het was daar al behoorlijk druk. Een en al toeristen die deze historische plek willen bezoeken. Tot onze grote verbazing was het loket van de tickets gesloten. Het bleek allemaal gratis te zijn! Dus liepen wij achter de meute Japanners, Duitsers, Fransen enz. aan. We beklommen de berg tot aan de Propyleeën, de toegangspoort. Als je naar achter keek, was het uitzicht echter mooier. Je had een mooi beeld over Athene en we konden een groot deel zien. Helaas was het niet zo’n helder weer. Toen we ons weer omdraaiden, zagen we steigers. Hier en daar was nog een zuil en een steen te zien, maar de steigers leken hier een hoofdrol te spelen. Niet echt fraai. We liepen de laatste trappen op en bevonden ons toen bovenop de Akropolis. Het Parthenon, de grote tempel gewijd aan Pallas Athene, doemde voor ons op. Het zag er mooi en statig uit, alhoewel het toch een grote bouwval was, half in de steigers voor de restauratie. Grote delen van het fries en het tympaan ontbraken, deze bleken in het Akropolismuseum te staan. Het dak zat er helemaal niet meer op. Helaas mochten we het Parthenon niet betreden, er was van alles afgezet met touw. We liepen iets verder door naar het Erechtheion, een kleinere tempel, gewijd aan Poseidon en Athene. Het pronkstuk hiervan waren de zes kariatiden, vrouwenbeelden die als zuil fungeerden. Ook van deze Ionische tempel was niet alles meer over. We maakten nog een rondje om het Parthenon en liepen vervolgens naar het Akropolismuseum, dat eveneens gratis was. In dit museum bevonden zich negen zalen. Hier binnen was veel te zien. Veel delen van het fries en het tympaan bevonden zich hier. Er is al veel verloren gegaan, en vaak waren het maar halve stukken. Ook waren er vele beelden te zien, van mannen en vrouwen, met of zonder hoofd of andere lichaamsdelen. Een aantal dingen herkende ik uit mijn KCV-boek van school. De Kalfsdrager is hier het meest bekende voorbeeld van. Ook stonden er vier van de zes kariatiden, de zes buiten waren namelijk replica’s. De andere twee staan in Londen. Hetgeen waar we ons het meest aan ergerden, waren de vrouwen die de zalen bewaakten. Foto’s maken mocht wel, maar geen flits. Ook mocht je niet poseren bij een beeld om er dan een foto van te laten maken. Constant hielden ze iedereen in de gaten en riepen constant ‘No flash, please.’ etc.  We hadden het wel gezien en gingen weer naar buiten. Daar hebben we nog van het uitzicht genoten. Athene zelf is een lelijke stad met lelijke huizen. In de verte zagen we bergen en de haven van Piraeus, uiteraard aan de kust. Hierna namen we afscheid van de top van de Akropolis en liepen terug naar beneden. Maar niet helemaal. Halverwege sloegen we af om twee oude theaters te bekijken.

Ma 9.35 uur       De eerste was het Herodus Atticus theater, een theater waarvan de achtermuur nog vrij intact was. De tribunes waren vervangen door nieuwe, omdat hier nog regelmatig dingen worden opgevoerd. Denk hierbij aan toneel- en muziekstukken. Het zag er mooi uit. We mochten er echter niet in, we hadden alleen een mooi beeld van bovenaf. We liepen verder naar het Dionysos-theater, maar voordat we daar aankwamen, poseerden Moelai en ik nog op een voetstuk. Dit theater was niet meer in zijn oorspronkelijke staat, er waren nog resten te zien. De vloer, waarop je niet mocht komen, was nog heel, net als een klein stukje van de achterkant. Stukken steen van de tribunes waren er ook nog en je mocht daar zelfs zitten. Ikzelf vond het leuk om dit theater te zien, omdat hier in de oudheid, tijdens een van de Grote Dionysia, het theaterstuk Troiades van Euripides is opgevoerd. En dat is precies het onderwerp van het eindexamen Grieks 2004. Dus wat ik nu leer, heeft zich hier allemaal afgespeeld! Vervolgens was het tijd om afscheid te nemen van de Akropolis. We liepen weer terug naar het begin om daar te genieten van een bekertje schaafijs. Het zonnetje was al doorgekomen en er stond geen zuchtje wind, dus het was lekker weer. Hierna klommen we een gladde rots op, waar je nog een keer een mooi uitzicht op Athene had. Het was pas 14.00 uur en we hadden nog een uur de tijd voor andere culturele dingen. We liepen de Agora op, het oude marktplein. Veel was er niet meer van over. We liepen naar het museum, maar deze was vanwege verbouwing gesloten. Plotseling zagen we een hedendaagse markt en we besloten om de Agora op een ander moment helemaal te bezoeken.

Op de markt waren allerlei buitenlandse gasten die je van alles probeerden te verkopen. Sieraden, schilderijen, cd’s enz. Het was behoorlijk groot, maar wel veel van hetzelfde. Om de 50 meter zag je namelijk weer hetzelfde kraampje handtassen, als voorbeeld dan. Dit gold voor alles. We hebben een behoorlijke tijd rondgelopen. Op het Monastariki-plein was er ook nog een muziekgroep. In een straatje kochten we ijsjes. We wilden even zitten om uit te rusten en om deze ijsjes op te eten. Het dakterras van het hotel bood de ideale oplossing. We keken een boekje door om te beslissen waar we zouden eten. Eerst gingen we nog terug naar de markt waar Moelai na lang uitzoeken twee paar oorbellen uitzocht. Ook ik heb, in een winkeltje met een oude opa als eigenaar, twee souvenirs gekocht: een beeldje van Pallas Athene en een beeldje van Afrodite, twee Griekse godinnen. Deze beeldjes zag je overigens in heel veel winkels in Plaka. We gingen weer terug naar het hotel.

Rond 19.00 uur verlieten we wederom het hotel. Het was druk op de straten, het was namelijk carnaval! Door de straten liepen een en al feestvierende mensen. Velen hadden plastic knuppels of hamers die je overal voor een euro kon kopen. Mensen sloegen elkaar er mee op het hoofd, de rug, billen of benen.

Ma 18.10 uur     Maar wij hadden honger en gingen op zoek naar het tentje uit het boekje. We liepen mee met de menigte. Het kwam allemaal langzaam vooruit, maar het was wel gezellig. Het tentje konden we in de drukte echter niet vinden. We gingen dus maar een andere tent in, nadat tig andere mensen ons naar binnen in hun restaurantje probeerden te lokken. Het leek een leuk tentje, waar ze een goede kaart hadden en zelfs een vegetarisch menu voor papa. Mama, Moelai en ik kozen de Mixed Grill. Deze was €19,00 en onze verwachtingen waren hoog. Dit bleek echter tegen te vallen. Ik zal het negatieve commentaar even opnoemen: Tafels te dicht op elkaar, geen echte servetten, taai en te dik stokbrood, geen nieuw bordje voor het hoofdgerecht na de salade, te weinig patat, te weinig vlees, niet allemaal lekker vlees, koude rijst, flesjes drinken op tafel, Fanta als je sinaasappelsap bestelt en een veel te hoge rekening. En nu het positieve commentaar: aardige ober, alhoewel een andere ober het eten in onze handen aanreikte. Snel verlieten we het restaurant.

Buiten kochten Moelai en ik ook nog een plastic knuppel. Vervolgens hebben we nog een hele tijd heen en weer gelopen. Het was weer een bijzondere ervaring. Voor het eerst carnaval gevierd, en dat nog in het buitenland ook. Er hing een gezellige sfeer en er ontstonden geen relletjes, wat je bij ons in Nederland wel zou verwachten. Alleen de auto’s die overal tussendoor wilden, waren erg onhandig. Na veel knuppels, confetti en schuim, dronken we nog wat warme chocolademelk, Moelai een milkshake. We kregen er nog een glas water bij ook, wat een Griekse gewoonte blijkt te zijn. Na een lange avond gingen we terug naar het hotel. Daar konden we heerlijk uitrusten, terwijl het feest buiten nog vrolijk doorging. Welterusten!te noasalpijsdt,er vlees, koude rijsdt,  Athene en een beeldje van Afrodite, twee Griekse godinnen.lijk op komen

Commentaar? Schrijf het maar!
Ria: Een te gekke dag. Leuke dingen gedaan, mooie dingen gezien. Van het water hier ga ik over mijn nek. Erg duur gegeten en het was helaas niet te vreten. De dag was erg vermoeiend, we doen erg veel.
Moelai: Twee truitjes gekocht en twee paar oorbellen gekocht. En een leuk roze flesje likeur gekocht. Enne, het ehm ehm ehm hahaha iehh piep hahahaha aah ehe hik Ik krijg de hik hik en het bed was hard en de kussen sliep niet lekker. De douche was wel lekker en het eten ook. En carnaval vieren was heel leuk. Iedereen slaan met mijn groene knuppel en zelf geslagen worden en dat deed soms au, maar ja. O ja, de pistachemilkshake was erg lekker. De Akropolis was saai.
Hans: Het was hartstikke mooi, erg hoog, teveel mensen. We zijn niet de enige, mooi uitzicht. Koud en warm eten. Carnaval vieren in het buitenland is leuk om een keertje mee te maken.

Maandag 23 februari 2004
DAG 3

Wo 10 maart 12.53 uur   Excuses voor deze late datum, maar het schrijven van deze dag was er in de vakantie nog niet van gekomen. Maar wees niet bang, ik weet alles nog in detail. Ik zal snel beginnen.

Ik stond die ochtend op met een goed idee. Ik had de beeldjes van Afrodite en Athene, maar in dit rijtje ontbreekt er nog een: Hera! Ik besloot dus om die dag op zoek te gaan naar Hera. Eerst hebben we ontbeten in het restaurant. Daarna kwamen we met het idee om af te maken waar we zondag aan begonnen waren, het bezoeken van de Agora. We liepen door Plaka, op weg naar de Agora. Eerst kwamen we langs de Toren van de Winden, waarvan het hek gelukkig open was. We aanschouwden de achtzijdige toren, waarbij elke zijde een windrichting moest voorstellen. Een opzichter hield iedereen nauwlettend in de gaten. Grenzend aan deze toren bevond zich het oude Forum, het markplein. Een aantal zuilen stond nog overeind, enkele lagen op de grond en bovenal waren er veel kleine brokstukken, die verspreid over het Forum lagen. In het midden was er alleen nog maar gras. Ook hier hoefde je maar weinig te doen om een waarschuwing te krijgen van de opzichter. Aan de zijkant van het Forum stond de officiële toegangspoort nog overeind. Het kleine kerkje aan een andere kant was gesloten.

We gingen maar verder naar de Agora, dit moest weer langs dezelfde weg als zondag, toen we naar de Akropolis gingen. We begonnen bovenaan de Agora, en daalden naar beneden. Boven was niet al te veel te zien, beneden een stuk meer. En nog indrukwekkend ook. De Agora was vroeger één van de belangrijkste plekken in Athene, nu zijn daar alleen nog maar de resten van te zien. Zo liepen we over de Heilige Weg, langs het orkestcentrum, de Stoa en het gebouw van het staatsarchief. Als je je voorstelt hoe het hier vroeger heeft uitgezien, moest het wel heel mooi zijn geweest. We waren niet de enigen op de Agora, zo was er ook een grote groep scholieren die op ‘Athenereis’ waren. Gelukkig liepen ze ons niet in de weg, omdat zij op elke hoek stopten voor uitleg. We liepen naar het enige dat nog overeind stond; de tempel van Hephaistos. Deze stond iets hoger, dus moesten we nog een klein heuveltje beklimmen. Uiteraard mochten we de tempel niet betreden, je mocht er wel omheen lopen. Vele delen van het fries waren weg, maar het zag er toch nog wel redelijk uit. Hierna bedachten we wat we nog meer konden doen. Eerst gingen we maar eten. Op de rommelmarkt, die blijkbaar elke dag in Athene gehouden wordt,  kochten we loukoumaV, een soort grote donuts met suiker. Ze waren lekker. Maar wat zouden we ’s middags gaan doen?

Zondag hadden we vanaf de Akropolis al de Lykavittos gezien, een grote, hoge berg/heuvel in het midden van Athene. Uiteraard wilden we de top van deze berg bereiken en deze middag was daarvoor ideaal. Daarnaast scheen het zonnetje ook nog. We gingen op weg naar de Lykavittos, het was nog een stukje lopen, maar we wisten wel een leuke route. Eerst gingen we naar het Syntygma-plein. Daarachter lag namelijk het Nationale Park; een groot, maar rustig park, temidden van de drukte van Athene. Hier zag je goed het verschil tussen de Griekse en Nederlandse flora en fauna. Allemaal andere bomen dan we hier in Nederland kennen. Bij de eendenvijver was het wel druk. Sommige kinderen waren de eenden aan het voeren, andere renden juist achter ze aan. We liepen het park aan de andere kant uit, waar zich het presidentiele huis bevond. Wij hadden weer eens geluk. Nee, we hebben de president niet gezien, wel was er een wisseling van de wacht. De wachters hadden uiteraard een bijzonder pakje aan. Daarnaast hadden ze pluimpjes op hun schoenen en een geweer in hun hand. Van de ene kant van de straat kwamen twee wachters onder begeleiding sierlijk naar de twee wachters bij het presidentiele huis gestapt. Daar voerden ze hun bijzondere dagelijkse ‘ritueel’ uit. Paar stappen nemen, geweer tegen de grond, nog wat stappen en uiteindelijk wisselden ze van plaats. De wachters die er eerst stonden, liepen weg langs de weg, die vol stond met sinaasappelbomen. Wij liepen ook weer verder. Veel sinaasappels waren op de grond gevallen. Toch hebben we ze maar niet meegenomen. We kwamen op een drukke weg uit, waarlangs een aantal musea gevestigd was. Deze musea hebben we niet bezocht omdat de ene dicht was wegens verbouwing, de andere juist niet open was op een maandag, en weer een andere geen leuk museum was. Vervolgens zochten we de weg naar de voet van de berg. Dit bleek nog niet mee te vallen. Toen de hoop bijna was opgegeven, vonden we de routebeschrijving in het boekje over Athene. We zaten er niet zo ver vandaan. We moesten een zijstraatje door en vervolgens naar links. Een en al trappen op naar boven, om daar aan de voet van de berg te komen. Achteraf gezien was het niet eens zo erg dat we iets anders hadden gelopen, want anders hadden we nog meer trappen op moeten lopen. En dat was nogal vermoeiend.

Bovenaan gekomen gingen we een gebouwtje in. Hier was namelijk een treintje dat je in een korte tijd naar de top zou brengen. Toen we dit zagen moesten we gelijk terugdenken aan de zomer in Schotland. Als trouwe lezer van dit Vakantiedagboek zou jij dit nu ook moeten doen. We kochten een retourtje, want we hadden geen zin om naar beneden terug te lopen. We moesten nog lang wachten voor het treintje vertrok, maar uiteindelijk kwamen we boven aan. Daar had je, hoe kan het ook anders, een terras. Ook was er plek om van de omgeving te genieten. Hier kon je pas goed zien hoe groot Athene is, alhoewel je niet precies kon zien wat nou Athene is en wat de voorsteden. Het lag in ieder geval allemaal tussen de bergen. Ook konden we de haven van Piraeus weer zien. De Akropolis zagen we nu ook in zijn geheel. Op veel daken konden we zwembaden zien liggen, ideaal voor in de zomer. Hier boven was het niet meer zo warm, het waaide. We besloten maar om warme chocolademelk te drinken. Ik zal maar niet zeggen wat we hiervoor hebben moeten betalen.

We hadden Athene wel gezien, en gingen met het treintje terug naar beneden. Daar moesten we alle trappen weer af, nog meer zelfs dan daarvoor. We kwamen op de drukke weg uit en liepen daarlangs weer terug naar het Syntygma-plein. Onderweg liepen we nog langs de Nederlandse ambassade. Op het Syntygma-plein keken we naar het graf van de onbekende soldaat. Ook hier waren wachters, maar die wisseling hadden we net gemist. Het plein leek op de Dam. Overal waren duiven. Uiteraard zat er een vrouwtje dat duivenvoer verkocht. Mama kocht een zakje en even later werden we omringd door duiven. Ze hadden wel trek in die pitjes! Ze kwamen zelfs op onze armen zitten. We waren moe en wilden terug naar het hotel. Maar niet voordat we de tempel van Zeus hadden gezien. Het was al na drieën en het hek was al dicht. Maar van een afstandje konden we de overgebleven zuilen, deze waren namelijk de enige onderdelen die nog over waren, prima zien. Sommige stonden nog rechtop, andere lagen op de grond. Via de Odos Adrianou liepen we terug richting het hotel. Onderweg ging ik bijna elk winkeltje in, op zoek naar Hera, maar helaas, zonder succes. Hera bleek een te slechte godin te zijn geweest, waardoor er geen beeldjes van haar zijn. Toen we vlakbij het hotel waren, bedacht Moelai dat ze nog een truitje wilde kopen. Dus liepen we naar dat winkeltje in Plaka. Ook kocht ze nog een kleurrijk flesje drank. Vond ze mooi, zei ze. Terwijl Moelai en mama dit deden, zagen papa en ik een oude man zitten die gepofte kastanjes verkocht. Ik was zeer benieuwd naar hoe dat zou smaken, en we kochten er acht. Hoewel mama, papa en Moelai het niet zo lekker vonden, vond ik het wel aardig, het was niet eens zo vies. We gingen terug naar het hotel, waar we lekker hebben uitgerust na een lange en vermoeiende dag.

’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een tentje aan de Odos Adrianou. Papa had weer een speciaal vegetarisch menu, Moelai weer een Mixed Grill, maar mama en ik wilden de Griekse keuken uitproberen. We bestelden gyros. Dit bleek een soort shoarma te zijn. Je kreeg vier broodjes, of hoe je het ook wilt noemen. De gyros bleek reepjes/stukjes varkensvlees te zijn. Erg lekker! Als toetje namen mama en papa ijs, ik wilde de baklava uitproberen. Dit was een soort gebakje met deeg en hele zoete troep en pitjes. Ik heb het opgegeten, maar mijn lievelingsgebak zal het zeker nooit worden.

Ik weet niet meer wat we ’s avonds hebben gedaan, maar ik geloof niet dat we veel hebben gedaan, anders had ik het nog wel geweten. Daarnaast heb ik wel genoeg geschreven over deze maandag. Doei!

Commentaar? Schrijf het maar!
Ria: Dit was waarschijnlijk wel de leukste en mooiste dag van alles wat we in Athene hebben gezien. Dit was een bijzondere dag. De Agora had wel een bijzondere schoonheid. En de wisseling van de wacht was ook erg speciaal om te zien.
Moelai: Het bezoeken van die dingen vond ik zo saai. De wisseling van de wacht was wel leuk en het voeren van de duiven ook.
Hans: Gisteren laat op straat gebleven en vandaag veel gelopen, desondanks (wederom) veel gezien met  panoramische uitzichten, prachtig. Daarna winkel in en winkel uit, alleen voor het zoeken van een bepaald beeldje, helaas niet gevonden. De smaak van de gepofte kastanjes viel tegen, is niet zo lekker.

Dinsdag 24 februari 2004
DAG 4

17.35 uur          Ik heb ze! Wil je weten wat? Lees dan snel verder en je komt erachter. Papa en ik hebben goed geslapen. Mama en Moelai niet, zij werden wakker gehouden door een stel honden. Vandaag was het de laatste, hele dag in Athene. We besloten de dingen te bezoeken die we nog niet bezocht hadden. Wat betreft culturele dingen, die hadden we allemaal al bezocht. Maar we zijn nog niet door de echte winkelstraten geweest.

Na het ontbijt verlieten we het hotel. Eerst keken we even in een klein Byzantijns kerkje, maar het stelde niet veel voor. We liepen door naar het Monostariki-plein om van daaruit naar het Omonia-plein te lopen, een stuk noordelijker. Dit is een groot en zeer druk plein met veel omliggende winkelstraatjes. Er was een rechte weg die naar dit plein ging. Het zonnetje scheen vandaag en het was ook erg lekker weer. De weg was druk, heel erg druk, en er was heel veel lawaai. Ze waren ook bezig met wegwerkzaamheden. Echt bijzondere winkels waren er niet, veel doe-het-zelfzaken. We liepen maar een zijstraatje in om de drukte te vermijden. We vervolgden de route door een zijstraatje te nemen parallel aan de hoofdweg. Hier waren veel kleine, rommelige winkeltjes, waar het normale Atheense leven gewoon zijn gangetje ging. We liepen de hoofdweg weer op. Op de hoek zat een dierenwinkel, waar ze van alles verkochten. We verbaasden ons echter over twee dingen: Konijnen stonden buiten gewoon in een bak waar ze uit konden stappen en ze hadden binnen zelfs twee kooien met mooie toekans! Exotische vogels in een dierenwinkel! We waren al snel op het Omonia-plein, waar het ook extreem druk was, zowel met auto’s als met voetgangers. Het had iets weg van het plein rond de Arc de Triomphe in Parijs, maar het was hier beter geregeld. Hier kon je namelijk geen rondjes blijven rijden en er waren maar twee rijstroken. Midden op het plein zijn wij in het zonnetje gaan zitten. We moesten er niet aan denken om hier in de zomer met 40°C te zitten.

Na een tijdje liepen we een andere kant op, eveneens een drukke weg, maar mét bezienswaardigheden. Op deze weg waren ook veel winkeltjes en kiosks. We hadden honger en gingen ergens zitten om onze loukoumaV op te eten, de soort grote donuts met suiker, die ze ook op de rommelmarkt in de Plaka verkochten. Deze hadden wij echter van het Omonia-plein. Ze waren lekker, maar erg groot. We liepen vervolgens door op die weg, totdat we bij de bezienswaardigheden kwamen. Eerst de Nationale Bibliotheek in de vorm van een tempel. We mochten er niet in. Op de overkapping van het dak na, zag het er mooi uit. Ook mooi, alhoewel iets moderner, was de Universiteit. Toevallig was hier een diploma-uitreiking bezig en even later liep iedereen blij naar buiten. Daarnaast stond de Kunstacademie. Ook hier konden we niet naar binnen, maar het mooie tympaan, met diverse goden en godinnen, maakte veel goed. Hier was mama haar plattegrond kwijt. Ze had hem verloren. Gelukkig vonden we hem een stukje terug op de grond liggen.

We liepen door naar een autovrij winkelstraatje. Hier hebben we wat rondgekeken. Het straatje kwam uit op de winkelstraat vlak bij het hotel. We rustten wat uit op een rand en gingen nog meer uitrusten in het hotel. Maar niet voor lang. Na Athene en Afrodite was ik nog op zoek naar beeldjes van Zeus, Poseidon en Apollo. We gingen de Odos Adrianou in, dichtbij het hotel. Hier zochten we het winkeltje waar de beeldjes zo goedkoop waren. Beneden in de winkel lagen heel veel beeldjes. Ik wilde de beeldjes in dezelfde kleur als de andere twee. Gelukkig was die kleur hier, maar geen beeldjes van Zeus en Poseidon. Daarentegen waren er wel veel leuke andere beeldjes. Na lang uitzoeken verliet ik voor €40,00 de winkel met vijf (!) beeldjes: Artemis, Apollo, Demeter, Dionysos en Hermes. Als extraatje kregen we er nog twee sleutelhangers bij.

21.25 uur          Ik had zo al een leuke verzameling van de Griekse goden en godinnen. Het zijn net Pokémon, gotta catch’em all! Maar de drie belangrijke, Zeus, Poseidon en Hera, had ik nog niet. Van Hera had ik de hoop al opgegeven, maar ik wist dat Zeus en Poseidon er moesten zijn. Dit bleek nog best tegen te vallen. Ze hadden ze alleen maar in het wit en in kleur. We gingen maar een ijsje eten en gingen terug naar het hotel om de beeldjes op te ruimen. Nu nog verzinnen hoe deze zeven mee gaan naar huis. We rustten op het dakterras uit, maar we gingen weer snel verder, want Moelai wilde nog een truitje kopen in een ander straatje. Terwijl Moelai en mama in het kledingwinkeltje waren, ging ik nog op zoek naar de beeldjes, maar tevergeefs. Totdat we nog een stukje verder liepen en het laatste winkeltje in gingen. Daar stonden ze alle twee! De oude verkoopster van 82 jaar was erg blij met mij als klant. Uiteraard was het voor mij, net als bij alle andere winkels, een ‘special price’. Met €20,00 voor beide beeldjes was het ook niet zo duur in vergelijking met de twee beeldjes van Afrodite en Athene van €30,00 bij opa. Mevrouw was nog blijer toen ik akkoord ging. Ze pakte de beeldjes netjes in en gaf me zelfs haar kaartje mee. Met een grote glimlach gaf ze me ook nog een hand. Ze zwaaide me na en zei me gedag. Tevreden ging ze met een paar euro’s winst weer op haar stoel zitten, wachtend op haar volgende klant. Maar ik was ook tevreden, ik had mijn verzameling, op Hera na, compleet. We gingen weer terug naar het hotel, waar we weer hebben gezeten. Vervolgens liepen we naar Xinos, een restaurant dat werd aangereden in het boekje. Maar het lag nogal afgelegen en de kaart was niet echt duidelijk. We wilden ergens anders gaan eten. Voordat we hier uit waren, was er al enige tijd voorbij. We gingen maar ergens bij een tent op een plein naar binnen, want de kaart leek ons wel prima. Moelai nam nog een keer de Mixed Grill, mama een Porc Souvlaki en ik een Chicken Souvlaki. Het vegetarische menu voor papa was een gevulde omelet. De souvlaki bleek een steak te zijn met daarbij patat en rijst. Allemaal erg lekker. En niet eens zo duur. Bij een ander tentje hebben we nog een toetje genomen. Mama een milkshake, Moelai, papa en ik ijs. Mama en papa namen daarna nog thee en een cappuccino. Hierna gingen we weer terug naar het hotel, waar Moelai en mama nog op het dak hebben gehuppeld, gedanstterug naar het oweert  cappucinppucino met daarbij patat en rijst. idon er moesier beter geregeld  wachten.  en gerend.

Nu zitten we op kamer 501 lekker uit te rusten. Morgen vroeg opstaan, want we moeten om 12.05 uur al met de bus mee en daarnaast wordt het water nog afgesloten om 9.00 uur, omdat ze buiten bezig zijn met de weg en blijkbaar ook met de waterleidingen. Tot morgen!

Commentaar? Schrijf het maar!
Ria: Het was weer een leuke dag, ondanks het weer vele geloop. Eindelijk is Jassin weer een keer geslaagd voor zijn beeldjes, ik ben wel blij voor hem. Ik heb heerlijk gegeten en ik heb genoten van het weer vandaag.
Hans: Het is een rommeligere stad dan ik dacht. Desondanks maakt het weer het weer goed.
Moelai: Jeeh, weer een truitje erbij, en een riem en een button. De winkeltjes waren leuk om te bezoeken, behalve de winkeltjes die Jassin in moest voor de beeldjes. Het eten was lekker en het pistache-ijs ook. En de toekans die ze verkochten waren heel zielig, want ze zaten in een te klein kooitje en ze konden niet eten omdat hun snavel te lang was en er waren ook drie ara’s die in een veel te klein kooi waren gestopt en er was ook een zielig vogeltje dat met zijn kop tussen de tralies vast zat.

Woensdag 25 februari 2004
DAG 5

17.30 uur          Ladies and gentleman, this is Jassin Kessing and I have an announcement to make : De laatste vakantiedag is alweer volop aan de gang, maar we zijn er nog niet, dus geniet nog even van deze laatste pagina’s. Deze zin lijkt ook al een jaarlijkse traditie, maar is toch telkens weer van toepassing. Aan alles komt een eind. Maar goed, vandaag had ook nog een begin.

We stonden vanochtend iets vroeger op dan normaal. Dat vanwege het afsluiten van het water om 9.00 uur. Het was echter allemaal niet nodig. Na negenen konden we namelijk ook nog water gebruiken. We hebben voor het laatst in het hotel ontbeten en vervolgens de koffer ingeruimd. Het inpakken van de drie rugtassen handbagage bleek nog een behoorlijke klus, omdat er nog negen beeldjes mee moesten. De koffer was tot onze verbazing ook een stuk zwaarder. We wilden de bus van 12.05 uur nemen, maar het was nog erg vroeg. We besloten om nog maar wat rond te lopen. Opeens schoot me te binnen dat er in het boekje stond dat het metrostation van het Syntygma-plein het mooiste station van Athene was. Ook waren er archeologische dingen te bewonderen. Dus liepen wij door de felle zon naar de metro. Het was warm, erg warm. Het zonnetje scheen fel. Het metrostation was inderdaad mooi, en ruim en modern. Dit station was gebouwd op een archeologische plaats, waar allerlei resten uit de oudheid zijn teruggevonden. Enkele waren achter glas te zien, ook waren er enkele foto’s en tekst. We liepen weer terug naar het hotel en hebben daar nog een tijd in de zon op het dak gelegen. Die kans zullen we voorlopig niet meer krijgen, want het weerbericht op tv zei dat het zo’n 2°C in Nederland was, met hier en daar sneeuwbuien. Opa bevestigde dit via de mobiel.

Het was tijd voor ons om te gaan. We pakten alle spullen en verlieten kamers 501 en 502.  We gingen naar de receptie om uit te checken. Dit ging erg snel en we liepen weer naar het Syntygma-plein, bepakt en gezakt. Daar kochten we buskaartjes en aten we nog een banaantje. We moesten nog een tijdje wachten op de bus. Toen die eenmaal aankwam, stroomde hij helemaal vol met reizigers die allemaal naar het vliegveld gingen, vooral Nederlanders. Om 12.05 begonnen we aan de rit. We reden Athene uit, deze bijzondere stad lieten we achter ons. We kwamen om 12.50 uur aan op het vliegveld. Het vliegtuig zou om 15.20 uur vertrekken en we moesten ons twee uur van tevoren inchecken, dus we waren mooi op tijd. We bleken echter iets te veel tijd te hebben, omdat het vliegtuig een vertraging had van een uur. We checkten in en moesten onze tijd zien te doden. We keken maar een tijd naar de winkeltjes en hebben lang gezeten in de McDonald’s, waar we tevens hebben gegeten. Ik heb daar gefrituurde garnalen genomen, iets dat ze bij ons niet hebben. Toch best lekker. We hadden daar een leuk uitzicht op de startbaan en hebben ook een aantal vliegtuigen zien opstijgen. Toen het 15.35 uur was, liepen we naar gate B03, waar we door de douane moesten. Bij ieder van ons ging het ding piepen, hij reageerde op de broekknoopjes en rits. Veel te licht afgesteld waarschijnlijk. Ook hier moesten we nog wachten, maar uiteindelijk konden we het vliegtuig in. We zitten vlak achter de vleugel, maar ik kan nog prima naar buiten kijken. Voordat we vertrokken, was het al 17.00 uur, weer 40 minuten later. Er werd verteld dat de vertraging kwam door het slechte weer in Amsterdam, waar het sneeuwde. Eindelijk vertrokken we en reden we naar de startbaan, waar het vliegtuig snelheid maakte. We gingen weer de lucht in. Ondertussen is het al 18.20 uur en het felle zonnetje van Athene is alweer verdwenen. We hebben weer te eten gekregen, precies hetzelfde als op de heenweg. De terugreis zal zo’n 3 uur en 40 minuten duren, ook vanwege het slechte weer. Dit betekent dat we om 19.40 uur lokale tijd zullen landen in Amsterdam. We hebben weer geluk. Eén van de stewardessen blijkt een ex-collega van papa te zijn. Van haar hebben we nog ijsjes en extra drinken gekregen, die eigenlijk alleen voor de Businessclass bedoeld is, terwijl wij in de Economyclass zitten.

19.30 uur          Het is donker buiten. We zijn aan het dalen. Als ik naar buiten kijk zie ik de lichtjes van allerlei steden. We zijn bijna bij Schiphol en zullen zo gaan landen.

Het is tijd voor mijn afscheidswoordje. De afgelopen dagen zijn letterlijk voorbij gevlogen. Het was een unieke ervaring om te vliegen en om Athene te bezichtigen. Ook deze extra editie van het Vakantiedagboek komt ten einde. Het was een korter dagboekje, maar daarom niet minder leuk, toch? Maar wees niet getreurd, want ik kom snel weer terug. In de zomervakantie, over enkele maanden al, zullen wij namelijk naar Italië gaan en onder andere de eeuwige stad Rome bezoeken. Zeker iets om naar uit te kijken. Het was me weer een genoegen, we gaan landen, we gaan weer de kou van ons kikkerlandje in.

Tot de zomer!

Commentaar? Schrijf het maar!
Ria: Het was een stralende zomerdag, terwijl het in Nederland sneeuwde, hoorde ik van opa. Het metrostation zag er zeer mooi en fraai uit en de terugreis verliep zeer aangenaam ondanks de anderhalf uur vertraging. Blij dat we allemaal weer veilig thuis zijn gekomen.
Hans: Lang wachten door de vertraging. Met mooi weer vertrokken, met slecht weer aangekomen. Leuk dat ik mijn ex-collega ben tegengekomen.
Moelai: Het metrostation was saai en op het dak zonnen was wel lekker en de terugvlucht was ook wel leuk. Ik ben weer blij om thuis te zijn.

Enquête

Ook de enquête zal dit jaar niet ontbreken. Wat vond iedereen van de vakantie? Was het een vakantie om nooit te vergeten, of een vakantie waar we nooit meer over zullen spreken? Aan elk lid van de familie Kessing zijn een 13-tal vragen gesteld. Hieronder staan de vragen plus de antwoorden letterlijk vermeld.

(1) Wat vonden jullie van het vliegen?

Jassin:        Het vliegen was een zeer leuke en spannende ervaring. Je had een mooi uitzicht naar beneden.
Ria:            De heenweg vond ik eng en de terugweg vond ik iets prettiger.
Hans:         Het was spannend, weer een leuke ervaring.
Moelai:       De heenweg vond ik eng en de terugweg vond ik leuk. Vooral het landen, want dan zag je al die lichtjes van Amsterdam.

(2) Wat vonden jullie van hotel Plaka?

Jassin:        Het was een prima hotel, behalve de harde bedden en het onhandige kussen.
Ria:            Het was een schoon, net, niet al te groot hotel. Lekker ontbijtje elke dag.
Hans:         Het hotel was netjes, met een eenvoudig ontbijt.
Moelai:       Het bed vond ik hard en het ontbijt was lekker. Voor de rest was het wel mooi.

(3) Wat vonden jullie van de stad Athene?

Jassin:        Ik vond Athene zelf een lelijke stad. Vanaf de Lykavittos had je een uitzicht over een en al kleine, lelijke, witte huisjes. Daarnaast was het een grote bouwput vanwege de renovatie voor de Spelen.
Ria:            De stad op zich was een grauwe, witte bouwput. Wat ik heb gezien was lelijk allemaal. Lelijke, oude huizen. We hebben heel erg veel zwerfhonden gezien en dat vind ik op zich heel zielig.
Hans:         Het was rommelig, maar veel bezienswaardigheden.
Moelai:       Ik vond de stad niet echt mooi, er zaten veel hobbels in de weg. De huizen waren ook niet echt mooi, het was wel lelijk.

(4) Wat vonden jullie van de bezienswaardigheden?

Jassin:        De bezienswaardigheden waren leuk om te zien. Ik wist de achtergrondinformatie al en het was leuk om deze dingen dan echt te zien.
Ria:            Deze waren zeer interessant. Het was erg leuk om te zien.
Hans:         Leerzaam voor mijn eigen kennis. Enkele hadden van mij vernietigd kunnen worden.
Moelai:       Echt heel saai. Wat is nou zo bijzonder aan stenen?

(5) Wat vonden jullie in het algemeen van de vakantie?

Jassin:         Het was een leuke vakantie die ik niet zal vergeten.
Ria:            Een heerlijke vakantie. Ja, ik heb er wel van genoten.
Hans:         Kort, maar hele fijne vakantie. Ik had dit niet willen missen.
Moelai:       Ik vond het een leuke vakantie, niet te lang en niet te kort.

(6) Welke activiteit(en) vonden jullie het leukst?

Jassin:        De Akropolis bezoeken was erg leuk en interessant.
Ria:            Ik vond de Agora wel heel erg bijzonder. Zeer mooi gelegen ook. En dat groene. Maar ja, de Akropolis was ook erg mooi, maar helaas stonden daar heel veel steigers.
Hans:         Het lopen met de carnavalstocht.
Moelai:       Het winkelen natuurlijk en het eten en het carnaval vieren.

(7) Wat vonden jullie niet leuk aan de vakantie?

Jassin:        Er waren geen dingen die ik niet leuk vond. Toch wel, het ‘om je heen hangen’ van de winkelverkopers.
Ria:            Ja, ik vond eigenlijk alles leuk. Ja, ik heb het erg naar mijn zin gehad, dus…
Hans:         Ik vond alles wel leuk. Nee, ik heb niks.
Moelai:       Nou, al die opgravingen opzoeken enzo. En het museum.

(8) Wat vonden jullie van het eten?

Jassin:        Het was leuk om een keer gyros, souvlaki en baklava te eten. De gyros en souvlaki waren heerlijk, de baklava iets minder.
Ria:            Op één verkeerde maaltijd na, heb ik erg lekker gegeten.
Hans:         Ik heb wel gevarieerd gegeten, met een normale smaak. Het was niet superlekker, maar wel gewoon.
Moelai:       Lekker.

(9) Wat vonden jullie van het weer?

Jassin:        We kwamen aan met 5°C en gingen weg met 25°C, een leuke omschakeling. Gelukkig hebben we geen regen gehad.
Ria:            Het begon wat aan de koude kant, en het eindigde met een heerlijke aangename temperatuur. Had ook beslist niet warmer moeten worden.
Hans:         Het begin was koud, en het eindigde met mooi weer.
Moelai:       Het begin was koud, gelukkig hebben we geen regen gehad. Woensdag was het heel lekker weer, met veel zon.

(10) Wat vonden jullie van deze extra editie van het Vakantiedagboek?

Jassin:        Ik heb deze extra editie zelf ingevoerd, dus ik vond het natuurlijk erg leuk!
Ria:            Het was weer zeer bijzonder geschreven door Jassin. Het lijkt wel of het elke keer weer beter wordt.
Hans:         Het was leuk om weer een keertje te lezen.
Moelai:       O, ja, was wel leuk.

(11) Wat vonden jullie van de rubriek: ‘Commentaar? Schrijf het maar!’?

Jassin:        Het was bijzonder om het commentaar van de anderen te horen.
Ria:            Leuk om van elke dag je mening te kunnen geven.
Hans:         Commentaar geven hoort hier eigenlijk niet thuis, vind ik.
Moelai:       Ja, leuk.

(12) Volgend jaar weer naar Athene?

Jassin:        Volgend jaar niet, dat zou te snel zijn. Maar misschien ooit nog wel een keer, als de stad weer helemaal opgeknapt is.
Ria:            Nee, één keer Athene zien is voor mij genoeg geweest.
Hans:         Nee, ik heb het één keer gezien en dat is genoeg.
Moelai:       Nee, toch weer allemaal hetzelfde.

(13) Volgend jaar weer zo’n vakantie als deze?

Jassin:        Ja, als het weer zo leuk en interessant zal worden.
Ria:            Ja, maar dan zou ik nog wel een andere stad willen bezoeken.
Hans:         Ja, wie weet.
Moelai:       Ja, maar dan elke dag lekker weer, niet koud.